Αρκετή ώρα πριν τις 7.30 χτες το απόγευμα, όπου ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει το καλωσόρισμα αυτού που ονομάστηκε "Παγκόσμια πορεία κατά της παιδικής εργασίας", ήταν δεδομένο πως ουσιαστικά θα ξεκίναγε μια ακόμη φιέστα του δημάρχου Αθηναίων Δ. Αβραμόπουλου στην πλατεία Συντάγματος. Κάτι η "καλογυαλισμένη" μπάντα του δήμου, κάτι τα σημαιάκια που μοιράζονταν στους συγκεντρωμένους, κάτι τα "εθνικά" σύμβολα του δήμου που υπήρχαν όπου χτύπαγε το μάτι σου, συνέθεταν μια εικόνα που σου άφηνε την αίσθηση πως το παιδί έκτος από φτηνή εργατική δύναμη, όταν έχει σακατευτεί πάνω στη δουλιά μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί και ως "βιτρίνα" ψηφοθηρίας υπέρ των πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης, των υπευθύνων, δηλαδή, για το σακάτεμα.

Οσο για το σύνθημα: "Τα παιδιά περιμένουν προστασία - όχι εκμετάλλευση" - γραμμένο στο κεντρικό πανό της χτεσινής φιέστας - διαψεύστηκε περίτρανα όταν τα φλας των φωτογραφικών φακών και οι κάμερες... της ακροαματικότητας, έπεσαν αδηφάγα πάνω στα 5 παιδιά της Ασίας, όταν οι εκπρόσωποι της χτεσινής οργανωτικής επιτροπής τα τραβολόγαγαν από δω και από κει - γνωρίζοντας προφανώς πόσο "ακούραστα" είναι - για να διεκπεραιώσουν αυτό που "πολιτισμένα" συνηθίσαμε να ονομάζουμε δημόσιες σχέσεις.

Για ένα ακόμα απόγευμα τα παιδιά που ξεκίνησαν το Γενάρη του '98 από τη μακρινή Μανίλα για να ακούσει ο "πολιτισμένος" κόσμος τη φωνή τους που λέει: "Είμαστε και εμείς παιδιά, έχουμε δικαιώματα", έπεσαν θύματα μιας άλλου είδους εκμετάλλευσης. Και αν κάποιοι νομίσουν πως όλα τα παραπάνω είναι απλά μια κακόπιστη κριτική, δεν έχουν παρά να ρωτήσουν τους περαστικούς Αθηναίους που υπήρξαν μάρτυρες της χτεσινής φιέστας και οι οποίοι με ειρωνεία, με οργή και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και με φράσεις που λέγονται αλλά δε γράφονται, χαρακτήριζαν και έκριναν το σκηνικό που στήθηκε στο Σύνταγμα αλλά και τη "σκηνική" παρουσία του Δ. Αβραμόπουλου.

Ο δήμαρχος πάντως, φάνηκε κάτι παραπάνω από γενναιόδωρος λέγοντας στα παιδιά: "την πόλη μας από σήμερα μπορείτε να τη θεωρείτε πόλη σας" και ξεχνώντας να τους πει πως και η δική μας πόλη έχει εκατοντάδες συνομηλίκους τους που δουλεύουν και "ζητιανεύουν" ένα χαμόγελο, σαν και αυτά που απλόχερα μοιράζονταν χτες...