"Χρειάζονται νέοι τρόποι έκφρασης",έγραφε, αναφερόμενος στην τέχνη και τον πολιτισμό, ο Τσέχοφ,στον "Γλάρο" του. Χρειάζεται νέα "Χάραξις" του ανθρώπου, της ζωής σε όλες τις πτυχές της, και του πολιτισμού ασφαλώς. Αυτή την ανάγκη τη νιώσανε και την είπαν χτες, με τα τραγούδια τους στη "Μουσική Σκηνή" του 24ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή", έξι Κνίτες.Εξι όμορφα δεκαοχτάρικα και δεκαεννιάρικα παιδιά. Πέντε αγόρια και μια κοπέλα. Την ένιωσαν και την είπαν την ανάγκη, δική τους και όλης της νιότης, και με το "βαφτιστικό" της ερασιτεχνικής μουσικής ομάδας τους, "XARAXIS",και με τα τραγούδια τους. Δεκαέξι τραγούδια γνωστών, προοδευτικών, "ακριβών" συνθετών, μεταξύ των οποίων και τραγούδια του παντοτινού συντρόφου της ΚΝΕ, Μάνου Λοϊζου.

Η έκπληξη, η νέα "χάραξις" ήρθε με οκτώ δικά τους τραγούδια, με όλο δροσιά και μουσική αυθόρμητη, της καρδιάς, για τον έρωτα, τη νιότη και τα όνειρά της, όνειρα που αντιστέκεται στην υποκουλτούρα.

Στον ίδιο χώρο αργότερα, άλλα πέντε παιδιά, όχι ερασιτέχνες πια, οι "Magic de spell", ένα ροκ συγκρότημα που ερμήνευσε δικά του τραγούδια και διασκευές του από γνωστά ξένα ροκ κομμάτια, παρασύροντας το νεολαιίστικο ακροατήριό του.

Στο "Λαϊκό Στέκι", περίπου την ίδια ώρα, μια γνωστή όμορφη φωνή, ο Πέτρος Γαϊτάνος,με εξαμελή ορχήστρα πρόσφερε μια ώρα με δικές τους επιτυχίες, με πολυαγαπημένα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, για να κλείσει γλεντζέδικα το πρόγραμμά του με δημοτικά τραγούδια, που έχει ερμηνεύσει και δισκογραφικά.

"Λαϊκό" το στέκι αυτό του Φεστιβάλ, αποχαιρέτησε τη χτεσινή, γλυκιά βραδιά, στους πρόποδες του επιβλητικού Υμηττού, με γλέντι. Με ρεμπέτικο τραγούδι από τον Στέφανο Ψαραδάκο,που μαζί του σιγοτραγούδαγαν και οι κάθε ηλικίας ακροατές.

Ο κινηματογράφος έχει το δικό του καθημερινό "βήμα" στο Φεστιβάλ, αφού κοπάσουν οι πολυφωνικές μουσικές. Στο "βήμα" αυτό χτες το "λόγο" είχαν δυο σπουδαίες δημιουργίες των Γερμανών Χαϊνόφσκι - Σόιμαν.Καθώς Σεπτέμβρης ήταν και τότε, πριν 25 χρόνια, που αμερικανοκίνητοι έπνιξαν τη δημοκρατία στη Χιλή, ανατρέποντας τον Πρόεδρο του λαού, Αλιέντε.Αυτό το "δημοκρατικά" φασιστικό πραξικόπημα, τα εγκλήματα γκάνγκστερ κατά του χιλιάνικου λαού κατέγραψαν συγκλονιστικά οι Γερμανοί ντοκιμαντερίστες. Το δεύτερο ντοκιμαντέρ των σπουδαίων κινηματογραφιστών "μνημόνευσε" τα απίστευτα ακόμα και σήμερα μαρτύρια του ηρωικού βιετναμέζικου λαού και των κομμουνιστών "οδηγητών" του στις πόλεις, στην ύπαιθρο, στα κολαστήρια.