"Παρέδωσαν τον Οτσαλάν στους Τούρκους"! Το φοβερό μαντάτο διαπερνά σαν ρίγος τη σπονδυλική στήλη της Ελλάδας. Κι ύστερα, μια βαθιά θλίψη, ένας αβάσταχτος πόνος, απλώνονται σ' ολόκληρη τη χώρα. Κάθε Ελληνας πατριώτης νιώθει να του πληγώνουν το φιλότιμο, να του προσβάλλουν την περηφάνια, να του καταρρακώνουν την ανθρωπιά. Αθλιοι να καταπατούν τα "ιερά και τα όσια" της φυλής μας, να προδίδουν την ιστορία μας. Και η θλίψη γίνεται θυμός. Στα σπίτια, κατάρες και βρισιές. Στις πλατείες, εκρήξεις οργής. Η κραυγή "ντροπή σας", συγκλονίζει την Ελλάδα.

Οι Ελληνες πονούν, οργίζονται κι αντιδρούν. Νόμιζαν, οι κυβερνώντες, ότι με το χρηματιστήριο, την υποκουλτούρα, τον "εκσυγχρονιστικό" τσαμπουκά και την ΟΝΕ, θα τους μετατρέψουν σε "άβουλους και μοιραίους" υπηκόους των μεγάλων αφεντικών της Ελλάδας. Γελάστηκαν. Ο λαός μας κράτησε αδούλωτη την ψυχή του κι ακέραια τα ιδανικά του. Στηριζόμενος στην ιστορία του κι αντλώντας δύναμη από το μέλλον του, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Κι έβαλε τον καθένα στη θέση του: Κιοτήδες, υποτακτικοί και σπιούνοι οι κυβερνώντες. Εχθροί οι "σύμμαχοι". Φίλοι και συναγωνιστές οι Κούρδοι.

Οι κυβερνώντες "τα χρειάστηκαν". Είπαν ψέματα για προθέσεις και γεγονότα, δεν τους πίστεψε κανείς. Προσπάθησαν να κρύψουν τις ευθύνες των αφεντικών τους, ξεφτιλίστηκαν. Θέλησαν να φέρουν αντιμέτωπους Κούρδους και Ελληνες, απέτυχαν. Αρχισαν να στρέφονται ο ένας ένοχος εναντίον του άλλου - σαν τα μέλη μιας διαλυμένης συμμορίας, που αλληλοσπαράσσονται - δε γλίτωσαν. Κάποιοι αποχωρούν για να εξιλεωθούν, δε θα τους γίνει το χατίρι. Ο αρχηγός τους μένει για να συνεχίσει, μαζί με τους αντικαταστάστες των "φευγάτων", τα ίδια, δε θα του περάσει. Ολοι αυτοί που φάνταζαν, πριν λίγο καιρό, άτρωτοι και παντοδύναμοι, τρέμουν τώρα την οργή του λαού. Δεν μπορούν να στηριχτούν ούτε στ' αφεντικά τους, γιατί "την προδοσία πολλοί ηγάπησαν, τον προδότη ουδείς".

Εχει δύναμη ο λαός μας και μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του. Αρκεί η οργή και η αγανάκτηση να βγει από τα σπίτια και να μετατραπεί σε αγώνα στους δρόμους. Εκεί θα δοθούν οι πραγματικές μάχες, θα κριθεί η τύχη και θα χαραχτεί το μέλλον της Ελλάδας. Και δε φτάνει να "φύγουν απ' τη μέση" τούτοι οι διαχειριστές της ντροπής και της εθνικής υποτέλειας, αλλά πρέπει να κλείσει ο δρόμος και στους άλλους, ίδιους κι απαράλλακτους, που ετοιμάζονται να 'ρθουν για να διαχειριστούν τα ίδια. Και προπάντων είναι ανάγκη ν' ανοίξει ο δρόμος για να φύγουν οι ξένοι "προστάτες" της χώρας μας. Αυτό μπορεί να φαίνεται σήμερα πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο. Τίποτα, όμως, δεν είναι αδύνατο, όταν ο λαός μας ξεσηκωθεί και, μαζί με τους άλλους λαούς του κόσμου, αντιπαρατεθεί στον ιμπεριαλισμό.