Σε ερώτηση του δημοσιογράφου Γ. Ζαγγανά ("ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ") για το ποια είναι τα κριτήρια της ψήφου ενόψει των ευρωεκλογών, με αφορμή και τους δείκτες που επιλεκτικά επικαλείται η κυβέρνηση που καλεί τον ελληνικό λαό να ψηφίσει με κριτήρια μόνο οικονομικά και να ξεχάσει τον πόλεμο, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε:

"Εγώ θα έλεγα στον ελληνικό λαό ότι, όταν ακούς τη φράση απλώς "ξέχασε τον πόλεμο και ψήφισε με οικονομικά κριτήρια", γύρνα την πλάτη σ' αυτόν που το λέει. Διότι ο πόλεμος κατ' αρχήν έχει οικονομικούς στόχους. Γιατί γίνεται ο πόλεμος; Γιατί υπάρχει ένας τρελός και δήθεν ένας χασάπης; Οικονομικούς στόχους έχει ο πόλεμος. Το κέρδος. Και πολιτικούς βεβαίως. Επομένως ο πόλεμος είναι βασικό κριτήριο.Με την ολοκληρωμένη έννοια, όχι απλώς μία συναισθηματική ή ανθρωπιστική στάση απέναντι στον πόλεμο.

Δεύτερο. Εχουμε και εμείς ορισμένα στοιχεία. Η ανεργία π. χ. είναι 13%. Αυτό το στοιχείο μπορεί να το αμφισβητήσει η κυβέρνηση; Στους νέους είναι 34% και στις γυναίκες. Η φτώχεια αγκαλιάζει, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία των κυβερνητικών επιτελείων, όχι της δικής μας μαρξιστικής ανάλυσης, το 25% του λαού μας, που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Η υποαπασχόληση είναι 25%. Εμείς ξεκινάμε από εκεί.

Βεβαίως θα μου πείτε, έχει έναν ορισμένο ρυθμό ανάπτυξης το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Είναι πολύ αναιμικός. Πάρα πολύ αναιμικός αυτός ο ρυθμός. Δεν είναι ούτε ποσοτικά μεγάλος. Και να δούμε αυτή η ανάπτυξη από πού προέρχεται; Εργα υποδομής για να βγάλουν κέρδη οι πολυεθνικές. Εδώ προστίθενται τα "εισοδήματα" από το ξεπούλημα επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας.

Εμείς όλα αυτά θα τα θεωρήσουμε έσοδα; Βέβαια για ένα χρόνο μπορεί να είναι έσοδα, αλλά για δείτε τι αιμορραγία υπάρχει. Π. χ. στην Ελλάδα έχουμε 21 βασικούς κλάδους στη βιομηχανία και στη μεταποίηση. Υπάρχουν κλάδοι που συντρίβονται. Ποιος αποφάσισε ότι αυτοί οι κλάδοι δε χρειάζονται στην Ελλάδα; Το δέρμα, το έπιπλο, γιατί δηλαδή δε χρειάζονται; Και δε λέω ειδικά το έπιπλο, ό,τι παράγεται από ξύλο.

Υπάρχουν ορισμένοι κλάδοι που εμφανίζονται ότι ανθούν. Δεν πρόκειται για άνθηση κλάδου. Πάρτε την περίπτωση της κλωστοϋφαντουργίας. Δεν ανθεί η κλωστοϋφαντουργία, δηλαδή από τον αγρότη που παράγει το βαμβάκι, μέχρι τον μικρομεσαίο που έχει το μαγαζάκι και πουλάει τα είδη και μέχρι και τον εργάτη που δουλεύει στην κλωστοϋφαντουργία. Εμφανίζονται ισχυρές κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις, ανθούν επιχειρήσεις, όχι κλάδοι. Ορισμένες μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες κατασκευάζουν το νήμα μόνο, ενδιάμεσο προϊόν. Δεν έχουμε το αρχικό, το βαμβάκι, μέχρι το τελικό, ό,τι παράγει το βαμβάκι.

Επομένως, το τι παράγεται στην Ελλάδα και το τι δεν παράγεται, δεν υπάρχει με κριτήριο τι συμφέρει τούτο τον τόπο.Γιατί η έννοια τόπος, χώρα, έθνος, υπάρχει σήμερα. Μπορεί σε ένα μέλλον, που για μένα αυτή τη στιγμή είναι αόρατο, να καταργηθούν όλα αυτά και δε θα έχουμε αντίρρηση να καταργηθούν. Διά των λαών όμως, όχι διά του πολέμου και διά του κεφαλαίου. Αλλά σήμερα αυτά υπάρχουν; Συμφέρει αυτή την Ελλάδα; Αυτή η ανάπτυξη δε συμφέρει. Ανάπτυξη, να την πω ανάπτυξη των κερδών, των κεφαλαίων, της εκμετάλλευσης, της φτώχειας.

Επομένως, εμείς σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, οι ευρωβουλευτές μας, εάν τους δοθεί και πρέπει να τους δοθεί ευκαιρία να πάρουν μέρος στις συζητήσεις αλλά και στις συγκεντρώσεις, είμαι βέβαιη και οι ευρωβουλευτίνες, θα κάνουν φύλλο και φτερό τα οικονομικά στοιχεία της κυβέρνησης. Φύλλο και φτερό. Αν η κυβέρνηση θέλει το πεδίο της οικονομίας, υπάρχει υπεροχή σ' αυτό το ζήτημα".