Σε ερώτηση του δημοσιογράφου Γρ. Ρουμπάνη ("ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"), σχετικά με το ποια συγκεκριμένη μορφή μπορεί να πάρει το αντιπολεμικό κίνημα σε πολιτικό και σε κοινωνικό επίπεδο,η Αλ. Παπαρήγα,αφού επισήμανε ότι μπορούν να υποβληθούν ερωτήσεις και στους υποψήφιους, τόνισε:

"Κοιτάξτε να δείτε, το αντιπολεμικό μέτωπο πρέπει να έχει κάποια πλαίσια, άλλωστε δεν υπάρχει πολιτική χωρίς πλαίσια. Είναι ύποπτη κάθε πολιτική χωρίς πλαίσια. Σημαίνει ότι δεν τα εμφανίζει. Εμείς θεωρούμε ότι το κεντρικό ζήτημα που πρέπει να θέσει αυτό το κίνημα είναι η μη συμμόρφωση, η ανυποταγή και η απειθαρχία στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, που πρακτικά σημαίνει η Ελλάδα έξω από αυτό τον πόλεμο.

Εχει ρίσκο; Βεβαίως, έχει ρίσκο. Εμείς δεν προτείνουμε εύκολους δρόμους. Αλλωστε είναι πολύ πιο δύσκολος ο δρόμος συμμόρφωσης.Προτείνουμε τον ρεαλιστικό, αναγκαίο δρόμο που συμφέρει και τον ελληνικό λαό και γενικότερα τους λαούς. Οπωσδήποτε λοιπόν πρέπει να είναι αντιΝΑΤΟικός. Και να έχει θέση για την Ελλάδα, σε εθνικό επίπεδο, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να έχει και μια διεθνή διάσταση, γιατί εμείς δεν πιστεύουμε στα κινήματα τα οποία μένουν μόνο μέσα στα στενά σύνορα. Πιστεύουμε όμως ότι ο αγώνας σε εθνικό επίπεδο είναι καθοριστικός για να μιλάμε και για διεθνοποίηση της πάλης και για διεθνή συνεργασία.

Επομένως πρέπει να έχει μια καθαρή θέση απέναντι στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, αλλά αν θέλετε να δημιουργεί και προϋποθέσεις μέσα στο λαό, να κερδίζει έδαφος, πώς βλέπουμε τα ζητήματα της άμυνας, της ασφάλειας, της διεθνούς κατάστασης.

Και μια άλλη πλευρά: Κοιτάξτε να δείτε, υπάρχουν και απόψεις που λένε να φύγουν οι Αμερικανοί από την Ευρώπη και στην Ευρώπη πια να έχουμε την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Αμυνας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πρέπει να σας πω ότι η αντιΝΑΤΟική πολιτική δεν μπορεί να έχει εναλλακτική λύση, την ΚΕΠΠΑ όπως τη λένε. Διότι αυτή η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι στο πνεύμα της Γερμανίας, της Μεγάλης Βρετανίας. Δεν έχουν διαφορές στους στόχους και στους σκοπούς οι χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κατ' αρχήν οι ηγετικές, αλλά και αυτές που συνεπικουρούν όπως η Ελλάδα.

Επομένως εμείς δε θέλουμε να έχουμε ένα ευρωπαϊκό καθαρό ΝΑΤΟ, έναντι ενός παγκόσμιου ΝΑΤΟ. Αλλά θέλουμε μια μορφή συνεργασίας ανάμεσα στις χώρες, περιφερειακή και πανευρωπαϊκή, που, αν θέλετε, πρώτον να εγγυάται τα σύνορα, το δικαίωμα της μη επέμβασης. Κάθε λαός πρέπει ν' αποφασίζει ποιος θα τον κυβερνάει, ποιος δε θα τον κυβερνάει.

Τουλάχιστον να έχει αυτές τις αρχές: Το σεβασμό των συνόρων, των σημερινών συνόρων. Της μη επέμβασης, της μη επίθεσης εναντίον μιας χώρας. Βεβαίως από εκεί και πέρα υπάρχει ζήτημα ελέγχου πυρηνικών όπλων κ. λ. π., υπάρχουν και τέτοια ζητήματα.

Και βεβαίως αυτή η μορφή συνεργασίας για την ειρήνη και την ασφάλεια θα πηγαίνει παρέα με τις πολιτικές εξελίξεις σε κάθε χώρα. Εφόσον συνασπίζονται χώρες που έχουν λαϊκές προοδευτικές κυβερνήσεις, αντιιμπεριαλιστικές, αν θέλετε και παραπέρα χώρες στις οποίες έχει επιστρέψει ο σοσιαλισμός ή έχουν κατακτήσει το σοσιαλισμό, όλα αυτά τα σχήματα και αυτοί οι οργανισμοί θα εξελίσσονται προς το καλύτερο. Και τα εμπόδια θα είναι σχετικά λιγότερα μέσα στους κόλπους τους".