"Δεν πρέπει να αγνοηθεί και η ανάγκη για κριτική στην πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ που ο στείρος αντιευρωπαϊσμός της την οδηγεί σε συμπόρευση με στοιχεία που φλερτάρουν με τον εθνικισμό, σε άκριτο φιλο - Μιλοσεβιτισμό και σε υποτίμηση της ανάγκης για μια συμβιβαστική πολιτική λύση που τώρα την έχει ανάγκη ο γιουγκοσλάβικος λαός και γι' αυτό την καταπολεμούν οι ΗΠΑ". Αυτά έγραφε ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ στην "Αυγή", (18/5/99).

• Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, (ΕΕ), διεξάγουν τον άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο ενάντια στο γιουγκοσλαβικό λαό, για να τον απαλλάξουν, λένε, από τον Μιλόσεβιτς. Η τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ αυτών των κυβερνήσεων από τη μια πλευρά και του γιουγκοσλαβικού λαού και της κυβέρνησής του που υπερασπίζονται την κυριαρχία τους πολεμώντας δίκαια ενάντια στη "νέα τάξη" και το ΝΑΤΟ από την άλλη, αντικειμενικά στηρίζει και ενισχύει τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις και την πολιτική της νέας τάξης, ενώ δεν υπερασπίζεται αλλά υπονομεύει την αντίσταση του γιουγκοσλαβικού λαού.
• Ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε γνώμη ή πολιτική εκτίμηση μπορεί καθένας να έχει για τον Μιλόσεβιτς, είναι υπόθεση του γιουγκοσλαβικού λαού να αποφασίσει το τι θα κάνει με την κυβέρνησή του και όχι του ΝΑΤΟ και των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ. Αυτή η λογική σημαίνει αποδοχή και νομιμοποίηση επέμβασης στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αν ο ελληνικός λαός αναδείξει κυβέρνηση την οποία δεν εγκρίνουν οι ευρωατλαντικοί.
• Η πρόταση συμβιβαστικής λύσης, η οποία προβάλλεται σαν αναγκαία για το γιουγκοσλαβικό λαό και μάλιστα με τη δικαιολογία ότι δεν τη θέλουν οι ΗΠΑ, σημαίνει υποταγή στα πλαίσια που καθορίζουν οι κυβερνήσεις των κρατών των ΗΠΑ και της ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία του ΣΥΝ χαιρέτισε την απόφαση του G8 σαν ελπίδα για την ειρήνη, απόφαση κομμένη και ραμμένη στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και των 15 κρατών - μελών της ΕΕ, απαιτούν την οριστική ήττα και υποταγή του γιουγκοσλαβικού λαού, για να τον προσαρμόσουν στα δικά τους ευρωατλαντικά ιδανικά και οράματα. Το ΚΚΕ επιμένει και παλεύει ώστε να νικήσει ο γιουγκοσλαβικός λαός, να ηττηθεί η "νέα τάξη", αυτός είναι ο δρόμος των λαών και όχι ο συμβιβασμός και η υποταγή.
• Η λογική ότι ο δρόμος της εναντίωσης και της ρήξης με την ΕΕ και την ΟΝΕ, ταυτίζεται με τον εθνικισμό, παρουσιάζει το άσπρο - μαύρο και είναι επικίνδυνη για το λαό. Η ΕΕ, ιδιαίτερα η Γερμανία, πρώτη υποδαύλισε τον εθνικισμό στα Βαλκάνια και οδήγησε στον πόλεμο και στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Το ίδιο κάνουν και τώρα μεταξύ Αλβανών και Σέρβων, στην προσπάθειά τους να διχάσουν το γιουγκοσλαβικό λαό και να δικαιολογήσουν τον πόλεμο.
• Η ταύτιση της αντίθεσης προς την ΕΕ με τον εθνικισμό υπερασπίζεται ότι ο μονόδρομος της Ελλάδας στην ΕΕ είναι υποχρεωτικός, αφού ο εθνικισμός είναι αντίθετος με τα λαϊκά συμφέροντα. Αρα αυτά μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο μέσα στην ΕΕ, πολιτική που προβάλλει και η ηγεσία του ΣΥΝ.
• Η πάλη του ελληνικού λαού ενάντια στην ΕΕ και στην ΟΝΕ, αλλά και σε κάθε πολιτική που υπερασπίζεται ή ανέχεται αυτό το μονόδρομο, είναι συνώνυμη, ταυτίζεται, με την πάλη για τα συμφέροντά του. Οχι μόνο δεν είναι εναντίωση στα συμφέροντα των άλλων ευρωπαϊκών λαών, (αυτός θα ήταν εθνικισμός), αλλά συμβάλλει και στο δικό τους αγώνα, για τα δικά τους συμφέροντα αφού είναι πάλη ενάντια στα συμφέροντα των επιχειρηματιών και στην πολιτική που τα υπηρετεί. Εξάλλου η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ δεν είναι υποχρεωτική. Υπάρχουν και άλλης μορφής συνασπισμοί, συμμαχίες, συνεργασίες, ανάμεσα σε κράτη και λαούς, που δεν έχουν το στοιχείο της υποχρεωτικής εφαρμογής σε κάθε χώρα, μιας συγκεκριμένης και μάλιστα αντιλαϊκής πολιτικής, όπως αυτή της ΕΕ, αλλά πολιτικής αμοιβαίου οφέλους ανάμεσα στα κράτη και τους λαούς.