Τελευταία προσπαθούν ορισμένοι να περάσουν στο λαό έναν κάλπικο "ορθολογισμό", που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσπάθεια νομιμοποίησης στη λαϊκή συνείδηση της δικής τους υποτέλειας στα ιμπεριαλιστικά κελεύσματα. Στη λογική αυτή χωράνε και είναι αποδεκτές όλες οι επιλογές που έχει κάνει η κυβέρνηση στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά ποινικοποιείται, ακόμα και η σκέψη αμφισβήτησης των επιλογών αυτών, ακόμα και η σκέψη για μια άλλη διαφορετική επιλογή. Στον πυρήνα αυτής της προπαγάνδας βρίσκεται η άποψη"δεν μπορούμε να συζητάμε για πράγματα που δε γίνονται", δηλαδή δεν μπορούν να συζητάνε οτιδήποτε διαφορετικό από αυτά που κάνουν.

Είναι μια συνέχεια αυτού που λέγεται "δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση","αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος". Βέβαια, για αυτούς είναι εφικτά μόνο όσα αποτελούν επιλογές του ιμπεριαλισμού και από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα είναι"εκτός πραγματικότητας", "μη ρεαλιστικά", ακόμα και "επικίνδυνα". Και σίγουρα, στα πλαίσια της λογικής τους και των συμφερόντων που υπηρετούν, οι επιλογές αυτές πράγματι είναι μονόδρομος. Αν έχεις ταχθεί στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών είναι γεγονός πως τα περιθώρια, και για κάποιους ελιγμούς ακόμα, είναι ανύπαρκτα. Ομως, τα συμφέροντα των λαών είναι άλλα, οι ανάγκες των κοινωνιών δε χωράνε σε αυτά τα πλαίσια, που έχουν καθορίσει οι δυνάμεις που αντιμετωπίζουν τους ίδιους τους λαούς ως αναλώσιμο υλικό.

Προφανής στόχος και σκοπός των ποικιλώνυμων αυτών ντελάληδων του ΝΑΤΟ, είναι να εγκλωβίσουν το λαό, τη σκέψη του και τη δράση του, στα πλαίσια των επιλογών τους και οι επιλογές τους αυτές όχι μόνο να γίνουν αποδεκτές στο σύνολό τους, αλλά κυρίως και να μην υπάρξει καν αμφισβήτησή τους. Είναι μια αναβίωση του σκοταδιστικού "πίστευε και μη ερεύνα". Καλούν, λοιπόν, τον λαό να τους πιστεύει, να λατρεύει τα "ιδανικά" του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της ΟΝΕ αλλά και να μην αμφισβητεί τους Κλίντον, Σολάνα, Μπλερ, Σημίτη και λοιπούς "συγγενείς". Να αποδεχτεί ως μοίρα του, ως πεπρωμένο του, τον πόλεμο την καταστροφή, την παγκόσμια κυριαρχία των αξιών ιμπεριαλισμού. Και να μην τολμάει ούτε το βλέμμα του να στρέφει σε άλλους ορίζοντες.

Ετσι, λοιπόν, στέλνουν σε μια ιδιόμορφη παρανομία οτιδήποτε δε νομιμοποιείται στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής λογικής. Και όπου τα πράγματα δεν τους βγαίνουν, όπως τα θέλουν, φτιάχνουν και άλλες ...κατασκευές. Ο λαός, λένε, τηρεί αυτή τη στάση απέναντι στη ΝΑΤΟική βαρβαρότητα γιατί αντιδρά... συναισθηματικά, η κυβέρνηση όμως λειτουργεί με βάση τη ...λογική και γι' αυτό συντάσσεται με το ΝΑΤΟ. Είναι καθαρό, επιζητούν συνένοχους στο έγκλημά τους. Και ένας λαός συνένοχος σε ένα τέτοιο έγκλημα είναι ταυτόχρονα και ένας λαός αφοπλισμένος και παραδομένος. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση χρειάζονται καθαρές απαντήσεις. Καθαρή απάντηση είναι αυτή που δίνει μόνο το ΚΚΕ, που όχι μόνο αμφισβητεί αυτές τις επιλογές, αμφισβητεί συνολικά τον ιμπεριαλισμό, αλλά βγαίνει και έξω από τη λογική της διαχείρισης αυτού του συστήματος και καλεί το λαό να ανατρέψει αυτή την πολιτική.