Είπε κι άλλα, όμως, ο Λ. Κύρκος: "Οχι ευρωσκεπτικισμός, όχι απομονωτισμός, που σημαίνει υποβοήθηση της αμερικάνικης μονοκρατορίας, αλλά νέα έφοδος για να συμβάλει η Ελλάδα στη δύσκολη πορεία από την Ευρώπη των τραπεζιτών, αιχμάλωτη του δολαρίου, στην Ευρώπη των εργαζομένων, των λαών, των πολιτών, της ειρήνης και της αλληλεγγύης".

Μπορεί, όμως, η Ευρωπαϊκή Ενωση να γίνει Ενωση των εργαζομένων και των λαών; Δεν προϋποθέτει αυτός ο στόχος την ύπαρξη πραγματικά φιλολαϊκών κυβερνήσεων στις περισσότερες χώρες - μέλη, αν όχι σε όλες; Δεν προϋποθέτει την κατάργηση των φιλομονοπωλιακών συνθηκών ίδρυσης της σημερινής ΕΕ, των ανάλογων Συνθηκών του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ, της Κοινής (αντι) Αγροτικής Πολιτικής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της "Λευκής" και των υπολοίπων "Βίβλων", κλπ., κλπ.; Δεν προϋποθέτει το γκρέμισμα των πολύμορφα διαπλεκομένων με το μεγάλο κεφάλαιο μηχανισμών των Βρυξελλών;

Ολ' αυτά - και αρκετά άλλα, ανάλογα - εννοεί ο κ. Κύρκος; Οχι, βέβαια. Οταν μιλάει για την "Ευρώπη των εργαζομένων" η ηγεσία του ΣΥΝ, δεν εννοεί μια ριζικά διαφορετική από τη σημερινή. Απλώς, πιστεύει ότι η δική της συμμετοχή στα κέντρα εξουσίας θα δώσει έναν... αέρα εξανθρωπισμού και προόδου στο σημερινό απάνθρωπο οικοδόμημα. Οπως ακριβώς πίστευαν και πιστεύουν ο κ. Ντ' Αλέμα, ο κ. Γ. Φίσερ, ο κ. Λ. Ζοσπέν, ο κ. Κοσούτα και διάφοροι άλλοι...

Τι να κάνουμε, ανθρώπινες αδυναμίες είναι αυτές...