Κατ' αρχήν, ο Σημίτης υπολείπεται του Καραμανλή στο "στιλ" σκηνικής παρουσίας. Κουνάει τα χέρια του, θυμίζοντας "μαριονέτα". Ο άλλος έχει τη χάρη του. Υστερα, ο πρωθυπουργός δεν μπορεί - αν και τελευταία κάνει σοβαρές προσπάθειες - να κρύψει το "καθηγητικό" ύφος του. Μόνο μια φορά, τον θυμάμαι, να τα καταφέρνει, όταν είπε εκείνο το "τζάμπα μάγκες", αλλά φαινόταν πως τον είχε ορμηνέψει ο Τσουκάτος. Ενώ ο άλλος εμφανίζεται "λαϊκός τύπος". Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι ακόμα και ως αρχηγός πάει μαζί με τον Σπηλιωτόπουλο στα μπαράκια και ας τους κατηγορεί ο Πάγκαλος.
Διαφορές στους "κάτω", μάλλον, δε θα υπάρχουν πολλές. Οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με τον ίδιο, σχεδόν, τρόπο αντιλαμβάνονται και αντιδρούν στις ομιλίες των αρχηγών: Φωνάζοντας και μη ακούγοντας και κουνώντας συνεχώς τις πλαστικές σημαιούλες. Αλλά και τα συνθήματα είναι περίπου τα ίδια: "Κώστα, προχώρα σε θέλει όλη η χώρα", "Νάτος νάτος ο πρωθυπουργός" και τα συναφή.
Θέλετε και διαφοροποιήσεις; Ο πρωθυπουργός, το ψέμα για "το έργο που συντελείται" και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την απατηλή υπόσχεση για "έργο που θα συντελεστεί". Τώρα, αν ο Καραμανλής θελήσει να "πικάρει" τον Σημίτη, αναφερόμενος στο "ευχαριστώ τις ΗΠΑ" των Ιμίων, στους "S - 300", στον Οτσαλάν, στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία ή στη λιτότητα λόγω ΟΝΕ και ο άλλος έχει τις απαντήσεις του. Δεν τον ακούσατε να μιλάει στην Πάτρα, να ζητάει να σταματήσει ο πόλεμος και να δηλώνει πως, μετά την ένταξη στην ΟΝΕ, δε θα επιτρέψει στους "νόμους της αγοράς" να κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα; Και, εν πάση περιπτώσει, τι θα έκανε δηλαδή ο Καραμανλής στα Ιμια; Θα ζητούσε βοήθεια απ' τον Κάστρο κι όχι από τον Κλίντον για να αντιμετωπίσει τους Τούρκους; Τι θα έκανε με τον Οτσαλάν; Το πολύ - πολύ να τον παρέδιδε στους Τούρκους, μόλις θα πατούσε το πόδι του στο ελληνικό έδαφος, αντί να τον στείλει εκεί μέσω Κένυας.
Γι' αυτό σας λέω. Δεν πρόκειται να δούμε μαζί στο ίδιο μπαλκόνι τους αρχηγούς των δύο κομμάτων. Γιατί τότε θα καταλάβαινε πολλά ο ελληνικό λαός και μπορεί να τους "μαύριζε" και τους δυο.
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ