Μια από τις βασικότερες αιτίες που οδηγούν στις συντάξεις πείνας είναι και οι χαμηλές αποδοχές των εργαζομένων, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα. Στο ΙΚΑ, που καλύπτει τη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι μέσες μεικτές αποδοχές με τις οποίες συνταξιοδοτήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο οι άντρες ήταν:

• Για σύνταξη γήρατος 1.370 ευρώ.
• Για σύνταξη αναπηρίας 1.210 ευρώ.
• Για σύνταξη λόγω θανάτου της συζύγου 880 ευρώ.

Αντίστοιχα, για τις γυναίκες:

• Για σύνταξη γήρατος 1.130 ευρώ.
• Για σύνταξη αναπηρίας 960 ευρώ.
• Για σύνταξη λόγω θανάτου του συζύγου 1.050 ευρώ.

Με άλλα λόγια, στο τέλος του εργάσιμου βίου τους, έπαιρναν λιγότερα από όσα θα έπρεπε να πάρει ένας εργαζόμενος που πρωτομπαίνει στην αγορά εργασίας, αν ο μισθός του ανταποκρινόταν στις σύγχρονες πραγματικές του ανάγκες και έφτανε τα 1.400 ευρώ, όπως με συνέπεια διεκδικεί το ταξικό κίνημα. Στον αντίποδα, οι συμβάσεις του αίσχους, που υπογράφει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δεν καθηλώνουν μόνο τους μισθούς, αλλά έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης στην καθήλωση και των συντάξεων, που εξαρτώνται από το ύψος των εργάσιμων αποδοχών.