«Νιώθω την ανάγκη να υπογραμμίσω κάτι που βεβαίως δεν είναι ούτε άγνωστο, ούτε πρωτότυπο, ότι δηλαδή η αρχαία Αθηναϊκή Πολιτεία, η αρχαία δουλοκτητική αθηναϊκή δημοκρατία κατέχει μια αξιοζήλευτη θέση στην ιστορία. Σε ένα εξαιρετικά μικροσκοπικό κράτος, η δημοκρατία των ελεύθερων και όχι βεβαίως όλων των πολιτών, αναπτύχθηκε σε ανώτερο και ξεχωριστό βαθμό σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου. Η δόξα που περιβάλλει αυτήν τη δημοκρατία, οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι αποτέλεσε τη μήτρα ενός γιγάντιου πολιτισμού που άσκησε ευρύτερη επίδραση και που τα έργα του επιζούν και σήμερα, αν και πολλές φορές βρέθηκαν υπό διωγμό ιδιαίτερα και την περίοδο της ανοδικής πορείας του Χριστιανισμού».

Με τα λόγια αυτά ξεκίνησε η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα, στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής χτες για την Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας, ενώ συνεχίζοντας τόνισε:

«Η περίοπτη θέση που κατέχει η γέννηση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, οι νόμοι της περιόδου πριν από τον Κλεισθένη και της περιόδου του Κλεισθένη, δεν αποτελούν δικαιολογία και δεν προσφέρουν επιστημονική νομιμοποίηση στην τάση να εμφανίζεται η δημοκρατία ως μια προαιώνια αρχή και αιώνια αλήθεια, και μάλιστα αυτονομημένη από την εμφάνιση του πρώτου ταξικού κράτους. Το Αθηναϊκό κράτος εξέφρασε τα ταξικά συμφέροντα των ελεύθερων πολιτών που συνδέονταν με την ανάπτυξη των εμπορευματικών - νομισματικών σχέσεων, τη ναυπήγηση στόλου για την αρπαγή της φυσικής αλλά και ανθρώπινης λείας, δηλαδή των δούλων μέσω πολέμων.

Είναι γνωστό ότι δε μας βρίσκει σύμφωνους η θέση που κυριαρχεί στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο και ιδιαίτερα στον πιο αναπτυγμένο, όπως είναι στην Ευρώπη, σύμφωνα με την οποία προβάλλεται ότι ο βαθμός ανάπτυξης της δημοκρατίας καθορίζεται από τις μορφές και μεθόδους της πολιτικής κυριαρχίας, της κρατικής εξουσίας, από την ύπαρξη και δράση θεσμών όπως του κοινοβουλίου που κατοχυρώνεται στο γενικό εκλογικό δικαίωμα. Η ταξική δημοκρατία έχει ταξικούς θεσμούς.

Ας μου επιτραπεί να θυμίσω ότι η αστική δημοκρατία είχε τη δυνατότητα και την πολυτέλεια να διαμορφώνει ή και να παραχωρεί δημοκρατικούς θεσμούς και δικαιώματα, όπως είναι το γενικό εκλογικό, η ψήφος στις γυναίκες, η μείωση του ορίου ηλικίας στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι και σε μια πορεία να τα μετατρέπει σε δικά της όπλα, να αφαιρεί το όποιο προοδευτικό περιεχόμενο είχαν αρχικά.

Αυτό δε σημαίνει ότι μας είναι αδιάφορες οι μορφές και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί η πολιτική εξουσία. Ομως και οι πιο δημοκρατικές δεν παύουν να είναι ασπίδα για την ταξική εκμετάλλευση, για την οργάνωση της ταξικής κοινωνίας. Πολύ περισσότερο που το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα είχαν την τιμητική τους στη χρησιμοποίηση της αστικής δημοκρατίας σε βάρος τους. Εχει όμως σημασία ο λαϊκός αγώνας να κατακτά όσο γίνεται περισσότερα δημοκρατικά δικαιώματα έστω και αν αυτά δεν αλλάζουν την ταξική θέση στην παραγωγική διαδικασία, δεν καταργούν τη βάση της αντιδημοκρατίας, που είναι η ταξική εκμετάλλευση».

«Η 90χρονη ιστορία του ΚΚΕ έχει αποδείξει ότι αναπόσπαστο στοιχείο της δράσης του είναι οι αγώνες για δημοκρατικές συλλογικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα, κατά της δικτατορίας και του φασισμού, της κατάργησης δημοκρατικών θεσμών που η λαϊκή πάλη έχει γεννήσει ή έστω μπορεί να αξιοποιήσει στον ένα ή τον άλλο βαθμό.

Δίνεται δυνατότητα, σε συνδυασμό βεβαίως με την πρόοδο της λαϊκής πάλης και της πολιτικής χειραφέτησης, να περιορίζονται τα χειρότερα, να επιβάλλονται έστω και κάποιες περιορισμένες και προσωρινές κατακτήσεις που δίνουν χρόνο για την αντεπίθεση...

Υπάρχει ανάγκη στράτευσης και συσπείρωσης για τα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων που περιλαμβάνουν ενιαίο σύνολο διεκδικήσεων με βασικό άξονα και σπονδυλική στήλη τον αγώνα για δουλειά και εισόδημα που ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες, το δικαίωμα για υγιεινή και ασφάλεια, για δημόσια υγεία, για δωρεάν υγεία και παιδεία, για τα δικαιώματα των γυναικών, των μεταναστών, της νεολαίας, αλλά και κατά ηλικία και περιφέρεια, ως τον αγώνα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, της επέμβασης, του εμπάργκο και των άλλων μέσων που χρησιμοποιούνται για την αναδιανομή της παγκόσμιας πίτας.

Ο αγώνας για τη δημοκρατία στη δική μας πολιτική πρόταση, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του αγώνα κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού στο εθνικό επίπεδο και στις διεθνείς σχέσεις. Οσο δυναμώνει η κρατική και εργοδοτική βία σε εθνικό επίπεδο, τόσο δυναμώνει ο πόλεμος και η βία στις διεθνείς σχέσεις.

Οι εστίες πολέμου, που εμφανίστηκαν μετά τη δημιουργία νέων αγορών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, παραμένουν θερμές ή κινδυνεύουν να περάσουν σε νέα αναζωπύρωση, καθώς εντείνονται οι ανταγωνισμοί για τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου. Επομένως η σύγχρονη δημοκρατία που ζούμε στην Ευρώπη δεν αποτελεί βάση και για την ειρήνη και το σεβασμό του κάθε λαού, να αποφασίζει για την τύχη του».

«Είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι για τις επιπτώσεις που θα έχει το ξέσπασμα της κρίσης σε μια σειρά χώρες και στην Ελλάδα, στον τομέα των συνδικαλιστικών και γενικότερων δημοκρατικών ελευθεριών».

«Επιτρέψτε να συγκεντρώσω την προσοχή σας στα μέτωπα της πάλης που εμείς δίνουμε ιδιαίτερο βάρος: