Νιώθουμε υπερήφανοι για την 90χρονη πορεία του ΚΚΕ και τη 40χρονη της ΚΝΕ, τόνισε ο Θ. Τζιαντζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας, την Κυριακή το βράδυ, στο Φεστιβάλ της Λάρισας, σημειώνοντας ότι το Κόμμα μας πάλεψε, μέσα σε διαφορετικές συνθήκες και με διαφορετικές μορφές πάλης, στην περίοδο του Μεσοπολέμου, της Μεταξικής δικτατορίας, της Κατοχής, της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τη Μετεμφυλιακή περίοδο των άγριων διώξεων, των εκτελέσεων, των εξοριών, των φυλακών, της τρομοκρατίας, της βίας και της νοθείας, την περίοδο της Χούντας με την αντιδικτατορική αντίσταση και το πολυτεχνείο, στη μεταπολιτευτική περίοδο.

Πριν από τον Θ. Τζιαντζή, χαιρέτισε στο Φεστιβάλ ο οργανωτικός Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος Βουλγάρων Κομμουνιστών σ. Βασίλ Κολάροφ, ο οποίος στάθηκε, ιδιαίτερα, στους ακατάλυτους συντροφικούς κι αδελφικούς δεσμούς αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας ανάμεσα στους Βούλγαρους και τους Ελληνες κομμουνιστές, που εκφράστηκαν και στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ και στη Χούντα και μετέπειτα και αναφέρθηκε στην ανάγκη συντονισμού των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων σε διεθνές επίπεδο.

Αναπολούμε - επισήμανε στην ομιλία του ο Θ. Τζιαντζής - τον τιμημένο δρόμο που πέρασαν γενιές συντρόφων μας στο εργοστάσιο, στο χωράφι, στον αγώνα για το μοίρασμα της γης στους αγρότες, ή και με το ντουφέκι στο χέρι. Τιμάμε τους νεκρούς μας. Ταυτόχρονα, τιμάμε όσους επέζησαν και συνεχίζουν τον αγώνα για το δίκιο και την απελευθέρωση του ανθρώπου, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Και είμαστε υπερήφανοι, γιατί δεν υπάρχει κατάκτηση που να μη συνδέεται με τη δράση μας. Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση που το Κόμμα μας, όχι να απουσίαζε αλλά να μην πρωτοστάτησε στον αγώνα για την ειρήνη, για την υπεράσπιση της πατρίδας, για το ψωμί, την παιδεία, την ελευθερία, την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία.

Σε κρίσιμες ώρες - είπε - όταν όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα, όταν άλλοι τα δίπλωναν και λιποτακτούσαν, το ΚΚΕ τα έδινε όλα και το αίμα του ακόμα. Καμιά μικρόψυχη «φιλολογία» για το μάταιο δήθεν του αγώνα, κανένας μπακάλικος ισολογισμός θυσιών - κερδών, τίποτα δεν μπορεί ν' αγγίξει, να μειώσει την προσφορά του ΚΚΕ για τη ζωή και την προοπτική του λαού μας.

Δεν καταφέραμε να κατακτήσει ο λαός μας την εξουσία, μα φέραμε στην ελληνική κοινωνία νέες απελευθερωτικές ιδέες, νέες αξίες και ιδανικά που βοήθησαν το λαό μας να κατακτήσει όχι λίγα.

Μέσα από το Κόμμα μας χιλιάδες απλοί άνθρωποι έδωσαν νόημα στη ζωή τους, εμπνευσμένοι από ιδανικά που ανεβάζουν την ανθρώπινη προσωπικότητα σε νέο υψηλό επίπεδο. Μέσα από το δικό μας κίνημα αναδείχτηκε, τιμήθηκε η αξία, η δύναμη της Λαϊκής πάλης, της λαϊκής δημιουργίας που είναι μεγάλη παρακαταθήκη για το σήμερα.

Κανείς από τις γραμμές του Κόμματός μας δεν είδε την ανάμειξή του στα κοινά ως μέσο πλουτισμού, ως μέσο εξαπάτησης και χειραγώγησης των λαϊκών μαζών, ως μέσο προσωπικών αξιωμάτων. Κι ασφαλώς, όποιος μπήκε στον πειρασμό παραβίασης αυτού του κανόνα, βγήκε στο περιθώριο.

Αναφερόμενος στην ανατροπή του σοσιαλισμού, σημείωσε ότι είναι αλήθεια πως γέννησε απογοήτευση, έφερε πισωγυρίσματα, μείωσε το αγωνιστικό πνεύμα, τη διάθεση για προσφορά και θυσία. Είναι, όμως, αλήθεια ότι η εξέλιξη αυτή δε μείωσε καθόλου τα προβλήματα των εργαζομένων. Αντίθετα, τα αύξησε.

Σήμερα - τόνισε - έχουμε καθήκον να μην περάσει η ιδεολογική τρομοκρατία του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων της αστικής τάξης. Να ενθαρρύνουμε το πνεύμα αντίστασης, να εμποδίσουμε τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια και το συμβιβασμό που σπέρνουν οι δυνάμεις του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού.

Κι αν σήμερα δεν περπάτησε το εγχείρημα που ξεκίνησε στον αιώνα μας η εργατική τάξη με την Οχτωβριανή Επανάσταση, αυτό δε σημαίνει ότι η ζωή αμφισβητεί και ακυρώνει τον ιστορικό της ρόλο. Ούτε αμφισβητεί το θετικό που πρόσφερε στην ανθρωπότητα το εγχείρημά της.

Βρισκόμαστε στη φάση που το εργατικό κίνημα, διεθνώς, και στη χώρα μας, θ' αφομοιώσει τα διδάγματα αυτής της σοβαρής ήττας και πιο ώριμα θα σηματοδοτήσει στον αιώνα που μπαίνουμε την παρουσία του, αποδείχνοντας ότι μπορεί να νικά, να επικρατεί και να κάνει πράξη στη ζωή το μεγάλο στόχο και όραμα της ανθρώπινης απελευθέρωσης.

Οσο μας αφορά, αυτό το δρόμο βαδίζουμε συλλογικά κι είναι από τα θέματα που θα μας απασχολήσουν στο 18ο Συνέδριο.

Ηδη οι θεωρίες για το «τέλος της ιστορίας» έχουν γελοιοποιηθεί με το αίμα που τρέχει στους σύγχρονους πολέμους, τα παιδιά που πεθαίνουν, με τις εκρηκτικές αντιθέσεις που οξύνονται, που δείχνουν ότι ο δρόμος της ιμπεριαλιστικής τάξης δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Εμείς - υπογράμμισε στη συνέχεια - επιμένουμε, όπως λέει το σύνθημα του Φεστιβάλ, να πιστεύουμε στην πρωτοπόρα θεωρία μας, το Μαρξισμό - Λενινισμό και προσπαθούμε η δράση μας να συνδέει το παρόν με το μέλλον μας, το σοσιαλισμό. Το παρόν κοιτάζει το παρελθόν για να αντλήσει πείρα, δύναμη, μεγαλύτερη ωριμότητα, για ν' ανοίξει το δρόμο στο μέλλον.

Την αισιοδοξία μας ασφαλώς και την αντλούμε από τις ρίζες μας, από τις ματωμένες σημαίες μας. Την αντλούμε από τις σύγχρονες εκρηκτικές αντιθέσεις που δε χωράνε στον παλιό κόσμο της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Δεν είναι στις προθέσεις - ανέφερε - ούτε να ωραιοποιήσουμε τα πράγματα, ούτε να υποτιμήσουμε τις δυσκολίες που ακόμα έχουμε μπροστά μας. Αλλωστε, το Κόμμα μας ποτέ δεν ήταν «κόμμα ευκολίας».

Σήμερα, με τα μάτια στραμμένα στα σύγχρονα προβλήματα, στις ανάγκες της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, συνεχίζουμε και θα εντείνουμε την προσπάθεια να αντλήσουμε πείρα από όλη την Ιστορία μας, δύναμη από την κοσμοθεωρία μας, ξεπερνώντας τις όποιες δυσκολίες και αδυναμίες μας, με βάση τις σύγχρονες απαιτήσεις της ταξικής πάλης.

Και ο Θ. Τζιαντζής κατέληξε: Σ' αυτό το δρόμο βαδίζουμε με σταθερότητα και αισιοδοξία.

Σ' αυτή τη μάχη πρωτοστατεί το Κόμμα μας 90 χρόνια, μέσα στο λαό, μαζί με το λαό, για να τραβήξει η ζωή την ανηφόρα. Σ' αυτόν τον αγώνα καλούμε τη νεολαία να 'ρθει μαζί μας, γιατί ο νέος κόσμος τής ανήκει και πάνω από όλα μπορεί να τον κατακτήσει.