Σύγκληση του συμβουλίου της διευρυμένης Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καβάλας - Ξάνθης - Δράμας για να συζητηθούν οι εξελίξεις στο θέμα της Μονής Βατοπεδίου ζητά με επιστολή της προς τον πρόεδρο της Διευρυμένης, η Νομαρχιακή Παράταξη «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία». Τονίζει ότι «όσο δεν ακυρώνονται οι διαδοχικές χαριστικές κυβερνητικές πράξεις, η Μονή Βατοπεδίου μένει ιδιοκτήτρια των παραλίμνιων εκτάσεων κι αυτό μπορεί στο μέλλον να δημιουργήσει δυσάρεστες εκπλήξεις στους αγρότες και στην κοινωνία».

Αναφέρεται στην επιστολή: «Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών - ανάμεσά τους και η παρέμβαση του κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου - δε δικαίωσαν απλώς την άποψή μας, αυτήν που μόνον εμείς προβάλαμε, από την πρώτη μάλιστα στιγμή, ότι δηλ. η Ιερά Μονή Βατοπεδίου δεν είχε ποτέ τίτλους κυριότητας στη λιμνοθάλασσα του Πόρτο Λάγος κι ότι επομένως καμία συναλλαγή και ανταλλαγή δεν μπορούσε - και δεν έπρεπε - να στηριχτεί πάνω στους ανύπαρκτους τίτλους. Μας έβαλαν ταυτόχρονα και μπροστά στο θέμα των 27.000 καλλιεργούμενων στρεμμάτων γύρω της, που δεν ανταλλάχτηκαν και θεωρούνται ακόμη και σήμερα ιδιοκτησία της, καθώς και των 4 φιλέτων των δυτικών ακτών του Ν. Καβάλας, των 1.240 δηλ. στρεμμάτων που με την άδολη, όπως προέκυψε, συνέργεια των υπηρεσιών του Ν. Διαμερίσματος της Καβάλας, πέρασαν τελικά στην ΚΕΔ».

Και η επιστολή συνεχίζει:

«Αν ανατραπεί η ανταλλαγή και μόνον αυτή, αν δεν ακυρωθούν δηλαδή οι χαριστικές πράξεις, η Μονή θα συνεχίσει να εμφανίζεται ιδιοκτήτρια των λιμνών Βιστωνίδα-Νταλιάνη, 48.000 στρεμμάτων. Δυστυχώς οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Προέδρου της Διευρυμένης, ότι καλώς αναγνωρίστηκε η Μονή, ιδιοκτήτρια της λίμνης και των παραλίμνιων εκτάσεων, κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση. Είναι προφανές ότι μετά την άνωθεν επιβεβαίωση των καταγγελιών μας, η ανάληψη της διαχείρισης των 1.240 στρεμμάτων του Νομού Καβάλας από τις κεντρικές υπηρεσίες των υπουργείων Αγροτικής Ανάπτυξης και Οικονομικών και, στη συνέχεια, η μεταβίβασή τους κατά κυριότητα στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ), απέβησαν περιττές, κι εκείνο που χρειάζεται είναι η "επιστροφή" τους στη διαχείριση της διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης, στο δημόσιο και στην κοινωνία. Γιατί, όσο μένουν στη διάθεση της ΚΕΔ, που είναι πλέον ΑΕ και λειτουργεί με συγκεκριμένους σκοπούς, ο δρόμος της εκμετάλλευσής τους για σκοπούς διαφορετικούς από εκείνους που επέβαλαν οι χαρακτηρισμοί που είχαν όσο βρίσκονταν στη διαχείρισή μας, ακόμα και του ξεπουλήματός τους, σε κερδοσκόπους και επιχειρηματικούς ομίλους, παραμένει ορθάνοιχτος. Ακόμα πιο προφανές είναι ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν διά παντός οι αξιώσεις της Μονής στη λίμνη και τις γύρω καλλιεργούμενες εκτάσεις, οι οποίες πρέπει "εδώ και τώρα" να της αφαιρεθούν, αν δε θέλουμε να βρεθεί το δημόσιο μπροστά στην υποχρέωση να την αποζημιώσει, σε είδος ή σε χρήμα, για την κατάληψη και διαχείριση που έκανε από το 1920 μέχρι σήμερα, πράγμα που σε συνθήκες εξαχρειωμένου καπιταλισμού και παράτασης του δικομματικού εναγκαλισμού, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην ανάκληση της παραχώρησής τους στους αγρότες της Ξάνθης και της Ροδόπης».