Νέες τσουχτερές αυξήσεις στα τιμολόγια του ΟΤΕ αποφάσισε η διοίκηση του Οργανισμού, εφαρμόζοντας στο ακέραιο την κυβερνητική πολιτική. Οι συνεχείς αυξήσεις αποτελούν πλέον σκάνδαλο, αν ληφθεί υπόψη ότι από το μόνο μέσα στα πέντε τελευταία χρόνια, το ποσό που πληρώνει κάποιος για ένα λεπτό αστικού τηλεφωνήματος αυξήθηκε κατά 250%!

Συγκεκριμένα, η διοίκηση του ΟΤΕ αποφάσισε νέα αύξηση στην τιμή της αστικής μονάδας, από 9 δρχ. το λεπτό σε 10,5 δρχ. (αύξηση 16,7%) και στο πάγιο, από 2.400 δρχ. το μήνα σε 2.800 (αύξηση 16,7%)..

Οι παραπάνω αυξήσεις επιβαρύνουν κυρίως τα λαϊκά νοικοκυριά που χρησιμοποιούν ως επί το πλείστον την αστική τηλεφωνία. Αντίθετα, για τις υπεραστικές και τις διεθνείς συνδιαλέξεις, που αφορούν κυρίως επιχειρήσεις και εταιρίες, η διοίκηση του ΟΤΕ ενέκρινε νέα μείωση, - 30% και - 10% αντίστοιχα. Θυμίζουμε ότι οι τιμές στα υπεραστικά και διεθνή τιμολόγια μειώνονται συνεχώς το τελευταίο διάστημα και σήμερα ορίζονται στις 40 δρχ. το λεπτό για τα υπεραστικά και στις 94 δρχ. το λεπτό για κλήσεις στις γειτονικές χώρες, τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία.

Φυσικά, οι αυξήσεις στα τιμολόγια του ΟΤΕ μόνο νέο φρούτο δεν είναι. Θυμίζουμε: Οι ετήσιες αυξήσεις έχουν προβλεφτεί με νόμο του Μάνου επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, πριν τη μετοχοποίηση του ΟΤΕ. Σκοπός ήταν να γίνει ο Οργανισμός ελκυστικός στους υποψήφιους αγοραστές, που αναζητούσε η τότε κυβέρνηση της ΝΔ.

• Το 1996, η αύξηση στις τιμές των αστικών κλήσεων ήταν 13,3% (9 δραχμές το τρίλεπτο) και στο πάγιο 13,8%.
• Από 1η Γενάρη 1997 η αστική μονάδα αυξήθηκε από τις 10,2 δρχ. που ήταν σε 11,5 (αύξηση 12,75%). Το πάγιο αυξήθηκε από 1.650 δρχ. σε 1.850 (αύξηση 12,12%).
• Το 1998, η αστική μονάδα αυξήθηκε στις 13 δρχ. (αύξηση 13,04% ) και το βασικό μηνιαίο τέλος σε 2.050 (αύξηση 10,81% ).
• Από την 1η Μάρτη 1999 αυξήθηκε κατά 38,4% το κόστος της αστικής συνδιάλεξης και κατά 12,2% το μηνιαίο πάγιο. Τότε άλλαξε ο τρόπος τιμολόγησης της αστικής συνδιάλεξης. Κάθε μονάδα ξεκίνησε να χρεώνεται ανά λεπτό και όχι ανά τρίλεπτο, όπως ίσχυε. Ετσι, το κόστος μιας τρίλεπτης συνομιλίας διαμορφώθηκε στις 18 δραχμές από 13 που ήταν, αφού το κόστος της μονάδας ανά λεπτό καθορίστηκε στις 6 δραχμές. Το δε μηνιαίο πάγιο ανήλθε στις 2.300 δραχμές (αύξηση 12,2%).
• Το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου, η χρέωση της αστικής μονάδας αυξήθηκε κατά 16%. Εφτασε τις 7 δραχμές ανά λεπτό τις ώρες αιχμής.
• Τον Αύγουστο 1999, η χρέωση ορίστηκε στις 9 δρχ. το λεπτό. Δηλαδή, από 13 δραχμές ανά τρίλεπτο που ήταν το κόστος των αστικών συνδιαλέξεων μέχρι και το Μάρτη του 1999, έφτασε στις 27 δραχμές ανά τρίλεπτο. Ητοι αύξηση άνω του 100%.

Επισημαίνεται ότι οι αυξήσεις αυτές ήταν πολλαπλάσιες του πληθωρισμού του κάθε χρόνου και των αιτήσεων αυξήσεων στους μισθούς και στις συντάξεις.

Η διοίκηση του ΟΤΕ, υπεραμυνόμενη των αυξήσεων που επιβάλλει, συνηθίζει να επικαλείται την ανάγκη εναρμόνισης των ελληνικών τιμολογίων, με αυτά που ισχύουν στα λοιπά κράτη - μέλη της ΕΕ, χωρίς βέβαια να λαμβάνει καθόλου υπόψη την τεράστια ψαλίδα που υπάρχει στους μισθούς και τα μεροκάματα. Πάντως, για να έχει μια εικόνα ο αναγνώστης για το πού σκοπεύουν οι κυβερνώντες να πάνε τα τηλεφωνικά τέλη, να σημειώσουμε ότι το μέσο βασικό μηνιαίο τέλος στις χώρες της ΕΕ είναι 4.095 δρχ. και το κόστος αστικής κλήσης ενός λεπτού είναι 27 δρχ.

Σημειώνεται ότι από τη χτεσινή συνεδρίαση του ΔΣ του ΟΤΕ αποχώρησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις αυξήσεις, ενώ την εισήγηση καταψήφισαν και οι δύο εκπρόσωποι των εργαζομένων