Τα περισσότερα από τα παρακάτω στοιχεία δε βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, αλλά τα σημειώνουμε και πάλι, επειδή η επαναδημοσιοποίησή τους συνέπεσε με την προχτεσινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση, στη Βουλή, για την πορεία της Ελλάδας στην ΕΕ και οδηγούν από μόνα τους στα ανάλογα συμπεράσματα. Τα αναδημοσιεύουμε, λοιπόν, όπως ειπώθηκαν στην προχτεσινή ημερίδα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ:

• Το εισοδηματικό μερίδιο του κεφαλαίου (μεικτά κέρδη ως ποσοστό της προστιθέμενης αξίας) από 40,5% το 1982 αυξήθηκε σε 45,7% το 1997, ενώ το εισοδηματικό μερίδιο της εργασίας (μισθός και ασφαλιστικές εισφορές ως ποσοστό της προστιθέμενης αξίας) από 59,5% το 1982 μειώθηκε σε 54,7% το 1997.
• Το φτωχότερο 10% του πληθυσμού απολαμβάνει το 2,2% του συνολικού εισοδήματος, ενώ το πλουσιότερο 10% το 26,3%.
• Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, στη 15ετία 1983- 1998, μειώθηκε σε πραγματικούς όρους κατά 20%, χωρίς όμως να σημειωθεί ανάλογη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
• Το κόστος εργασίας στην Ελλάδα αντιστοιχεί στο 40% του συνολικού κόστους παραγωγής και οι αμοιβές των Ελλήνων μισθωτών βρίσκονται στο 69% του μέσου όρου της ΕΕ, ενώ είναι υποπολλαπλάσιες των αντίστοιχων αμοιβών στη Γερμανία, στη Γαλλία ή τη Μ. Βρετανία.
• Το 50% των συνταξιούχων της χώρας βρίσκεται στην κατηγορία των κατώτατων συντάξεων πείνας και στην περίπτωση των συνταξιούχων του ΙΚΑ το ποσοστό αυτό φτάνει στο 70%.
• Η ανεργία από το 10,3% το 1997, έφθασε στο 11,7% το 1999 και αναμένεται να «ακουμπήσει» το 12,5% για το 2000.