Διαβάζουμε, μεταξύ άλλων, στη συμφωνία «για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας» Ελλάδας - Τουρκίας: Τα συμβαλλόμενα μέρη ανταλλάσσουν πληροφορίες, που θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση τρομοκρατικών ενεργειών και εγκλημάτων... Προχωρούν στην ανταλλαγή πληροφοριών και στοιχείων για άτομα ή ομάδες, που εμπλέκονται σε τρομοκρατικές ενέργειες... Ανταλλάσσουν σε τακτά χρονικά διαστήματα εμπειρίες και τεχνολογικές γνώσεις σχετικά με την ασφάλεια... Ανταλλάσσουν εμπειρογνώμονες και μεθόδους... Και, ακόμα, ότι μέχρι να ολοκληρωθεί η σχετική συμφωνία, τα εμπλεκόμενα μέρη θα επαναπροωθούν τα άτομα υπηκοότητάς τους ή υπηκοότητας τρίτων χωρών, που έχουν περάσει παράνομα τα σύνορα...

Κείμενο σαφέστατο, πολύ περισσότερο όταν υπογράφεται από μια χώρα σαν την Τουρκία, όπου ως πρώτος και κύριος τρομοκράτης θεωρούνται οι Κούρδοι, αλλά και από Ελληνες αξιωματούχους, που, ουσιαστικά, ασπάστηκαν αυτή την ...εκτίμηση, προβαίνοντας σε μια πράξη εξαιρετικά ατιμωτική για τη χώρα μας.

Εχουμε, όμως, μια ερώτηση: Μήπως η συμφωνία ισχύει ετεροχρονισμένα και αναδρομικά; Ρωτάμε, γιατί αν είναι έτσι, η παράδοση Οτσαλάν πρέπει να θεωρηθεί απλά και μόνο μια «επαναπροώθηση»...

Και κάτι ακόμα: Αντί να προβλέπουν τόσες και τόσες «ανταλλαγές», γιατί δε βάζουν την απ' ευθείας ανταλλαγή ή παράδοση «τρομοκρατών», αφού υπάρχει και κατακτημένη εμπειρία;