Κατά των μεταλλωρύχων της ΒΙΟΜΑΓΝ, που «προκάλεσαν έμφραγμα στο κέντρο της Αθήνας, καταταλαιπωρώντας χιλιάδες εργαζόμενους», ξεσπάθωσε με σχόλιό του στα «Νέα» ο Γ. Παπαχρήστος, με αφορμή την προχτεσινή διαδήλωση έξω από τη Βουλή. Δεν είναι βέβαια ο μόνος που ενοχλείται από το μόνιμο κυκλοφοριακό χάος - αλλά μόνο όταν αυτό συμπίπτει και με κάποια διαδήλωση - ούτε ο μόνος που ζητά περιοριστικά και κατασταλτικά μέτρα. Δεν έχουμε όμως συναντήσει μέχρι τώρα σε δημοσιογραφικό, τουλάχιστον, κείμενο τη φράση που διαβάσαμε στο συγκεκριμένο σχόλιο: «Τι ζητούσαν κανείς δεν ξέρει, ούτε και έχει σημασία»!

Λοιπόν, κ. Παπαχρήστου, αυτοί οι εργάτες μεταλλωρύχοι - όπως γενικώς και αορίστως τους αποκαλείτε - είναι οι ελάχιστοι εναπομείναντες εργαζόμενοι στα μεταλλεία πρώην Σκαλιστήρη στην Εύβοια, όπου η κυβέρνηση της ΝΔ είχε βάλει λουκέτο. Την επιχείρηση αυτή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε χάρισμα στον επιχειρηματία Βαρβούτη, ο οποίος αφού ξεκοκάλισε ό,τι είχε απομείνει, βάζει τώρα - για δεύτερη φορά - λουκέτο! Οι εργάτες αυτοί, που παίρνουν ξανά το δρόμο της ανεργίας, είναι 6-7 μήνες απλήρωτοι και δεν έχουν πάρει ούτε καν το δώρο των Χριστουγέννων. Οι προοπτικές, δε, να βρουν μια άλλη δουλιά είναι όσες και των υπόλοιπων κατοίκων της Βορειοκεντρικής Εύβοιας, όπου η ανεργία έχει εκτιναχτεί στο 75%!

Μήπως, λοιπόν, αν φροντίζατε να μάθετε ή, πολύ περισσότερο, αν ήσασταν στη θέση τους, θα είχατε άλλη άποψη για το τι σημαίνει πραγματική ταλαιπωρία, αντί να ξεσπάτε για την «εξοργιστικά παθητική στάση της Αστυνομίας»;