ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ κάποιων κύριων, όπως ο Βόλφγκανγκ Σιουσέλ ή ο Γιερκ Χάιντερ ήταν - μέχρι τώρα τουλάχιστον - άγνωστα στην Ελλάδα, και δικαίως, αφού για ποιο λόγο να θυμάται ο μέσος Ελληνας τους αρχηγούς του συντηρητικού και του ναζιστικού κόμματος της Αυστρίας αντίστοιχα.

Πλην, όμως, θα γίνουν και εδώ αρκετά γνωστοί, έστω και με αρνητικό τρόπο, αφού «κανόνισαν» τη για πρώτη φορά συμμετοχή ναζιστικού κόμματος σε κυβέρνηση χώρας στην Ευρώπη από το 1945! Κι εδώ, βέβαια, δε φτάνει να θυμηθούμε μόνο τα ονόματά τους, αλλά και τι σημαίνει ναζισμός στην ιστορία αυτού του πλανήτη.

Οι τελευταίοι, πάντως, που δικαιούνται να φωνάζουν είναι οι Αμερικανοί και οι μεγάλες χώρες της ΕΕ, που τώρα θυμήθηκαν να ευαισθητοποιηθούν. Ας μην ξεχνάμε ότι οι πρακτικές και οι αποφάσεις τους στη γειτονική μας Γιουγκοσλαβία ελάχιστα διαφέρουν από αυτές της ναζιστικής Γερμανίας.

Κι ας μη νομίζουν ότι δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς συντελείται, με αφορμή αυτές τις εξελίξεις στην Αυστρία. Μιλάμε για την πρώτη, ωμή και ανοιχτή επέμβαση της ΕΕ στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κράτους-μέλους της.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η καλλιέργεια μεταλλαγμένων τροφίμων στην Ελλάδα. Ετσι, λέει, πως αποφάσισε το υπουργείο Ανάπτυξης, προκειμένου - όπως υποστηρίζει - να προστατέψει τον καταναλωτή. Αυτό καλό ακούγεται και, τέλος πάντων, το υπουργείο μιας χώρας έχει δικαίωμα να διαμορφώνει τα δικά του δεδομένα υγιεινής.

Αραγε, όμως, θα απαγορευτεί και η εισαγωγή μεταλλαγμένων τροφίμων; `Η μήπως εδώ θα ισχύσει το ό,τι μπορεί να διακινείται στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα πρέπει να διακινείται και στην Ελλάδα; Γιατί αν ισχύει το δεύτερο, τότε μάλλον το κίνητρο του υπουργείου Ανάπτυξης δεν είναι δα και τόσο αγαθό όσο φαίνεται, και σίγουρα, μα σίγουρα, δεν έχει να κάνει με την προστασία του καταναλωτή.