Με βαθιά θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετούν οι ΚΟ Ιλίου του ΚΚΕ τον σύντροφο Τάσο Σαρδέλη (Αρέντας), που «έφυγε» από τη ζωή την Τρίτη 4 Ιούνη.

Στην ανακοίνωσή τους αναφέρουν:

«Ο σύντροφος Τάσος γεννήθηκε τον Νοέμβρη του 1936 στην Αβόρανη Αιτωλοακαρνανίας (σημερινό Λιβαδάκι), από οικογένεια φτωχών αγροτών. Τον Μάρτη του 1964 παντρεύτηκε την αγαπημένη του Γεωργία, κόρη αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά.

Από μικρή ηλικία πάλεψε μέσα από τις γραμμές του Κόμματος για μια καλύτερη κοινωνία. Για χρόνια υπήρξε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ταχυδρομικών Υπαλλήλων Αττικής, εργαζόμενος πρώτα στον Πειραιά και στη συνέχεια στο Περιστέρι. Υπέστη συνεχείς μεταθέσεις από την εργοδοσία, ακριβώς λόγω αυτής του της συνδικαλιστικής δράσης. Υπήρξε μαχητικός σύντροφος, που πάντα με αγάπη και αφοσίωση υπηρέτησε από κάθε πόστο τον αγώνα για την υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών και τα ιδανικά του ΚΚΕ. Σε περιόδους δύσκολες για το Κόμμα, μπήκε μπροστά για την υπεράσπιση των επαναστατικών του χαρακτηριστικών.

Ο σύντροφος Τάσος διαπαιδαγώγησε γενιές κομμουνιστών με το αγωνιστικό, μαχητικό του παράδειγμα και ήταν πάντα μέσα στους εργάτες και στα βάσανά τους. Μάλιστα, με δική του πρωτοβουλία διασώθηκε τοποθεσία στα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας όπου σκοτώθηκαν και θάφτηκαν ομαδικά 22 αντάρτες. Ο ίδιος έφτιαξε μονοπάτι για το συγκεκριμένο σημείο, το οποίο επισκεπτόταν κάθε χρόνο, ενώ για χρόνια έψαχνε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας για συγγενείς των θυμάτων, βρίσκοντας μάλιστα αρκετούς από αυτούς.

Ο σύντροφος Τάσος μεγάλωσε και αγάπησε τα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, όπου ήχησαν τα τουφέκια των ανταρτών του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού, στον τιτάνιο αγώνα της εργατικής τάξης και του λαού μας τη δεκαετία του '40. Την αγάπη του αυτή την αποτύπωσε στις τρεις ποιητικές συλλογές που έγραψε και εξέδωσε, και τις οποίες δώρισε στο Αρχείο του Κόμματος. Η ποίηση και η λογοτεχνία εξάλλου υπήρξαν από τις μεγάλες του αγάπες, γεγονός που τον έκανε για πολλά χρόνια να ασχοληθεί ενεργά με τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού του, έχοντας διατελέσει πρόεδρος του Συλλόγου Αβόρανης.

Σύντροφε Τάσο, σε ευχαριστούμε που περπατήσαμε μαζί τον δρόμο του αγώνα!».