80 χρόνια συμπληρώθηκαν χτες από το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου εναντίον των Γερμανών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με την απόβαση των Βρετανών και Αμερικανών στη Νορμανδία. Από την αστική ειδησεογραφία γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί αυτή η απόβαση ως το καθοριστικό στοιχείο που έκρινε την έκβαση του πολέμου και να αμφισβητηθεί ο ηγετικός ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης στη συντριβή του φασισμού και στην απελευθέρωση της Ευρώπης. Η απόβαση στη Νορμανδία όμως έγινε τη στιγμή που ο γερμανικός στρατός βρισκόταν ήδη επί ενάμιση χρόνο σε συνεχή υποχώρηση, ενώ τον Ιούνη του 1944 είχε σχεδόν εγκαταλείψει τη Σοβιετική Ενωση καταδιωκόμενος από τον Κόκκινο Στρατό.

ΗΠΑ και Μ. Βρετανία όχι μόνο δεν βιάζονταν να ανοίξουν το δεύτερο μέτωπο στη Δυτική Ευρώπη, αλλά, παρότι διέθεταν επαρκείς στρατιωτικές δυνάμεις, σκόπιμα καθυστερούσαν, αναμένοντας την εξέλιξη στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου η Σοβιετική Ενωση έδινε μάχη επιβίωσης απέναντι στη ναζιστική πολεμική μηχανή. Στις 18 Ιούλη 1941, ο Στάλιν απέστειλε μήνυμα προς τον Τσόρτσιλ, στο οποίο τόνιζε την ανάγκη να δημιουργηθεί μέτωπο κατά της Γερμανίας στη Βόρεια Γαλλία και στην Αρκτική. Το ίδιο αίτημα έθετε επιτακτικά ο Στάλιν και σε όλες τις μετέπειτα επικοινωνίες του με τον Τσόρτσιλ, τόσο το 1941, όσο και τον Ιούλη και Αύγουστο του 1942.

Στις 12 του Δεκέμβρη, ο Τσόρτσιλ απάντησε στον Στάλιν: «...Εις το μήνυμά Σας της 6 Δεκέμβρη ερωτάτε ιδιαιτέρως περί του δευτέρου μετώπου διά το 1943. Δεν είμαι εις θέσιν να απαντήσω επί της ερωτήσεως αυτής παρά μόνον από κοινού με τον Πρόεδρον των Ηνωμένων Πολιτειών (...) Εγώ διατηρώ συνεχώς επαφήν με τον Πρόεδρον διά να γνωρίζω τι είναι δυνατόν να γίνει».

Στις 15 Μάρτη 1943, ο Στάλιν επανήλθε σε πιο επιθετικό τόνο απέναντι στον Τσόρτσιλ: «...Αι αγγλοαμερικανικαί επιχειρήσεις εις την Βόρειαν Αφρικήν όχι μόνον δεν επισπεύδονται, αλλά αναβάλλονται διά το τέλος Απρίλη. Μάλιστα, και αυτή η προθεσμία δεν αναφέρεται ως εντελώς οριστική (...) Εν τω μεταξύ, η Γερμανία επρόλαβε να μεταφέρη από την Δύσιν εναντίον των σοβιετικών στρατευμάτων 36 μεραρχίες (...) Θεωρώ σπουδαίον ζήτημα την επιτάχυνσιν του δευτέρου μετώπου (...) Οπως θα ενθυμήσθε (...) την εθεωρούσατε δυνατήν ακόμη διά το 1942 και εν πάση περιπτώσει όχι βραδύτερον από την άνοιξιν του έτους τούτου (...) Η αοριστία των δηλώσεών Σας (...) προκαλεί εις εμέ ανησυχίας, τας οποίας δεν δύναμαι να αποσιωπήσω».

Στις 11 Ιούνη 1943, ακολούθησε νέο μήνυμα του Στάλιν προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Φραγκλίνο Ρούζβελτ: «...Τον Μάιον του 1943, Σεις και ο κ. Τσώρτσιλ λαμβάνετε απόφασιν που αναβάλλει την αγγλο-αμερικανικήν εισβολήν εις την Δυτικήν Ευρώπην, διά την άνοιξιν του 1944. Δηλαδή το άνοιγμα του δευτέρου μετώπου εις την Δυτικήν Ευρώπην, αναβληθέν ήδη μίαν φοράν από το 1942 διά το 1943, αναβάλλεται και πάλιν διά την άνοιξιν τώρα του 1944...». Ακολούθησε νέα, σε έντονο ύφος ανταπάντηση του Στάλιν (24 Ιούνη 1943), δίχως το θέμα να λήξει εδώ: «...Η Σοβιετική Κυβέρνησις δεν δύναται να παραδεχθή παρομοίαν αδιαφορίαν έναντι των ζωτικών συμφερόντων της...».

Στις 17 Αυγούστου 1943 συνήλθε η Διάσκεψη του Κεμπέκ (Ρούσβελτ - Τσόρτσιλ) που διήρκεσε έως τις 25 Αυγούστου. Σε αυτήν αποφασίστηκε να αναβληθεί το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου και ν' αρχίσει επίθεση στην ηπειρωτική Ιταλία. Στις 28 Νοέμβρη - 1 Δεκέμβρη 1943 πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη της Τεχεράνης. Ο Τσόρτσιλ αρνιόταν να ορίσει ακριβή ημερομηνία της απόβασης στη Γαλλία. Η ΕΣΣΔ αντιτάχθηκε και επέμεινε στο γρήγορο άνοιγμα του δεύτερου μετώπου στη Δυτ. Ευρώπη.

Τελικά, η απόβαση των αγγλοαμερικανικών στρατευμάτων στη Νορμανδία ξεκίνησε τη νύχτα της 5ης προς 6η Ιούνη 1944 κι ενώ είχε προηγηθεί η απελευθέρωση σχεδόν ολόκληρης της Σοβιετικής Ενωσης από τον Κόκκινο Στρατό, που ετοιμαζόταν να προελάσει προς Ρουμανία, Πολωνία, Βουλγαρία και σε άλλες χώρες, με προορισμό το Βερολίνο...

Αυτά τα πραγματικά και αδιαμφισβήτητα γεγονότα γίνεται προσπάθεια να αποσιωπηθούν και να παραχαραχτούν από τους Δυτικούς συμμάχους, στις επετειακές εκδηλώσεις για την απόβαση της Νορμανδίας, τη λεγόμενη D-Day. Ειδικά, φέτος, περίσσεψαν τα πολεμικά διαγγέλματα, οι ανιστόρητοι παραλληλισμοί και οι ωμοί εκβιασμοί, με τους οποίους οι Δυτικοί ηγέτες, παρουσία του Ζελένσκι, κάλεσαν τους λαούς να στρατευθούν στις νέες σταυροφορίες των ιμπεριαλιστών, για την υπεράσπιση της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας». Οι εκδηλώσεις στη Νορμανδία θύμιζαν περισσότερο ...Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Κάτι σαν «προεόρτια» της κανονικής συνόδου που θα γίνει τον Ιούλη και αναμένεται να παίξει ρόλο καταλύτη στη γενικευμένη ανάφλεξη της σύγκρουσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία.