Οι λέξεις και πολιτικές έννοιες, ταυτόχρονα, εργατική τάξη, εργαζόμενοι, λαός αντικαθίστανται από τις λέξεις κοινωνία και πολίτες. Η κριτική στη σημερινή κατάσταση του κόσμου περιορίζεται στην περιγραφή των οξύτατων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, χωρίς να λυπάται τα πλέον μελανά χρώματα, αλλά, αποφεύγοντας συστηματικά να αποκαλύψει τις βαθύτερες κοινωνικές αιτίες και ρίζες τους. Ακόμη και η αντίθεση εργαζόμενοι - λαός και άρχουσα τάξη - μονοπώλια - ιμπεριαλισμός αντικαθίσταται από τη δήθεν υποταγή της κοινωνίας στην αγορά, της πολιτικής στην οικονομία. Ανάλογοι είναι και οι στόχοι: Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη. Η κοινωνία πάνω από την αγορά. Η πολιτική πάνω από την οικονομία. Και τα βασικά μέσα για την επίτευξη των στόχων αυτών είναι: η καταπολέμηση της αδιαφορίας και του οχαδερφισμού, η συμμετοχή των πολιτών στην πολιτική και στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, η διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η θεσμοθέτηση μέτρων διαφάνειας και ελέγχου της αγοράς και της οικονομίας γενικότερα, κλπ. Κι όταν ζητηθεί, να περιγράφει περισσότερο συγκεκριμένα η εναλλακτική πρόταση, τότε οι απαντήσεις είναι περίπου οι εξής: «Δε θέλουμε να είμαστε διαρκώς σταυρωμένοι στο δίλημμα: 'Η θα μείνουμε επ' άπειρον ουτοπικοί ή θα χάσουμε την ψυχή μας. Ενας διαφορετικός κόσμος είναι εφικτός, είναι αναγκαίος».

Τα παραπάνω αποτελούν μια επιγραμματική αναφορά των θέσεων διαφόρων δυτικοευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, αλλά και του ΣΥΝ, όπως γίνεται φανερό από το άρθρο του Ν. Κωνσταντόπουλου στην «Ελευθεροτυπία» του Σαββάτου.