α) Σε ό,τι αφορά στην κρατική υπόσταση που μεθοδεύεται μιλάμε στην πραγματικότητα για ένα «νέο κράτος», που στην ουσία - αν και ανομολόγητα - θα απαρτίζεται από «δύο κράτη». Αυτή η εξέλιξη, που οδηγεί στη χειρότερη εκδοχή, δηλαδή σε μια κάκιστη μορφή συνομοσπονδίας, εξέλιξη που δεν αναιρείται από το «περιτύλιγμα» περί «ενιαίας Κύπρου», με το οποίο πλασάρεται η «λύση», δεν έχει καμία σχέση με τις μέχρι τώρα αποφάσεις του ΟΗΕ για μια (πραγματικά) ενιαία Κύπρο. Το σχέδιο ουσιαστικά οδηγεί σε ένα υπό διαμόρφωση «κρατικό παράδοξο», το οποίο από τα ίδια τα θεμέλιά του προοιωνίζεται το σαθρόν του εγχειρήματος.

β) Στο επίπεδο της εκτελεστικής εξουσίας (υπό όλα τα σενάρια, είτε αυτά προβλέπουν εναλλασσόμενη Προεδρία, είτε δικαίωμα «βέτο» στην τουρκοκυπριακή πλευρά) προωθείται ένα τερατούργημα χειρότερο κι από εκείνο που προέκυψε από τις Συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου του 1959, με τα γνωστά αποτελέσματα, που οδήγησαν στα λεγόμενα συνταγματικά παράδοξα, στο μη λειτουργικό της διακυβέρνησης της Κύπρου και στις κατοπινές δραματικές εξελίξεις. Το σημερινό σχέδιο ισοδυναμεί στο πεδίο της εκτελεστικής εξουσίας με μια «συγκυβέρνηση ακυβερνησίας». Τόσο ο χαρακτήρας της εκτελεστικής εξουσίας, όσο και η κρατική υπόσταση που μεθοδεύονται, οδηγούν στην εκμηδένιση ενός εκ των απαράβατων όρων για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση, δηλαδή της «μίας κυριαρχίας».

γ) Σε συνδυασμό με τα παραπάνω οι σχεδιασμοί περί της «διπλής» ιθαγένειας, που κάνουν λόγο για μια πρωτογενή και μια δευτερογενή ιθαγένεια, με τη δεύτερη να εκχωρείται από τα συμβαλλόμενα μέρη (ελληνοκυπριακό - τουρκοκυπριακό), υπονομεύουν ευθέως το «ενιαίον» του κράτους της Κύπρου, όσο κι αν η ελληνική κυβέρνηση θέλει να «βαφτίζει το κρέας ψάρι» και να μιλά για «ενιαία ιθαγένεια».

δ) Η διατήρηση εν ισχύι των διατάξεων της Συμφωνίας της Ζυρίχης περί εγγυητριών δυνάμεων ισοδυναμεί στο στρατιωτικό επίπεδο και στο επίπεδο ασφαλείας (παρά τις γενικές αναφορές σε μια «σταδιακή αποστρατιωτικοποίηση») με τη διατήρηση στο νησί των δυνάμεων του «Αττίλα», που από δυνάμεις κατοχής βαφτίζονται «δυνάμεις ασφαλείας»!

ε) Η πρόβλεψη για έκταση 28,5% του τουρκοκυπριακού «κράτους», σε συνδυασμό με την πρόβλεψη, όπως λένε οι πληροφορίες, για σώμα δικαστικής εξουσίας που θα συγκροτείται με αναλογία 50:50 καθώς και για νομοθετική εξουσία που στην καλύτερη περίπτωση η αναλογία στα νομοθετικά σώματα θα είναι 2:1, οδηγούν σε μια απίθανη στρέβλωση, όπου το 10% του (τουρκοκυπριακού) πληθυσμού - που θα κατέχει σχεδόν το 1/3 του εδάφους και το 50% των εξουσιών (!) - θα μπορεί να χρησιμοποιείται κατά το δοκούν από «εγγυητές» και «συμμάχους» με συνέπεια να μην μπορεί να λειτουργήσει το κράτος ακόμα κι αν το επιθυμεί το 90% του υπόλοιπου πληθυσμού.