Επικαλούμαστε συνήθως το πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ για το Κυπριακό. Το πλαίσιο αυτό, το οποίο είναι και η μοναδική βάση αναζήτησης μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης, στηρίζεται στην απόφαση 3212 (XXIX) που υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το Νοέμβρη του 1974, και την οποία επικύρωσε αργότερα το Συμβούλιο Ασφαλείας με την απόφαση 365 (1974).

Με την απόφαση αυτή καλούνται όλα τα κράτη-μέλη «να σεβαστούν την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της Κυπριακής Δημοκρατίας και να αποφύγουν οποιαδήποτε πράξη ή επέμβαση που θα στρεφόταν εναντίον της. Ζητείται επίσης η επείγουσα αποχώρηση όλων των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων και ξένης στρατιωτικής παρουσίας από το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο τερματισμός κάθε ξένης επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου». Αξιώνεται επίσης όπως «όλοι οι πρόσφυγες επιστρέψουν στις εστίες τους κάτω από συνθήκες ασφάλειας» και ζητείται από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να αναλάβουν επείγοντα μέτρα για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Τέλος, επικροτούνται οι επαφές και διαπραγματεύσεις που διεξάγονται υπό την αιγίδα και με τις καλές υπηρεσίες του Γενικού Γραμματέα μεταξύ των δύο κοινοτήτων και ζητείται η συνέχισή τους. H Τουρκία, η οποία ψήφισε υπέρ του ψηφίσματος, αγνόησε και συστηματικά παραβαίνει όλες τις πρόνοιές του (παρόλο το δεσμευτικό του χαρακτήρα εφόσον επικυρώθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας), ενώ υποστηρίζει μόνον την πρόνοια για διεξαγωγή συνομιλιών.

Στη συνέχεια η απόφαση αυτή ενισχύθηκε και με άλλα ψηφίσματα των ετήσιων Γενικών Συνελεύσεων του ΟΗΕ. Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένες αποφάσεις του ΟΗΕ που συμπλήρωσαν το πλαίσιο για το Κυπριακό:

1. H προτροπή που απευθύνεται στα ενδιαφερόμενα μέρη να αποφύγουν κάθε είδους μονομερείς ενέργειες κατά παράβαση της ομόφωνης απόφασης 3212 (1974), περιλαμβανομένων και των αλλαγών στη δημογραφική δομή της Κύπρου (καταδικάζοντας έτσι έμμεσα αλλά με σαφήνεια την εισροή εποίκων στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου).

2. H αξίωση για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων και τη λήψη επειγόντων μέτρων για την εθελοντική επιστροφή όλων των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες με συνθήκες ασφάλειας.

3. H υποστήριξη της πρότασης για πλήρη αποστρατικοποίηση της Κύπρου που έγινε από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

4. H επαναβεβαίωση του δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και του λαού της για πλήρη και αποτελεσματική κυριαρχία και έλεγχο μέσα σε όλο το έδαφος της Κύπρου και στους φυσικούς και άλλους πόρους.

Θα πρέπει επίσης να γίνει μια σύντομη αναφορά στις σημαντικές αποφάσεις 541 (1983) και 550 (1984) που υιοθετήθηκαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας μετά την ανακήρυξη του ψευδοκράτους στις κατεχόμενες περιοχές. Με την απόφαση 541 (1983), που καταδικάζει την ανακήρυξη ως νομικά άκυρη και ζητεί την απόσυρσή της, το Συμβούλιο Ασφαλείας ζητά και από τα κράτη-μέλη του Οργανισμού Hνωμένων Eθνών να μην αναγνωρίζουν κανένα άλλο κυπριακό κράτος εκτός από την Κυπριακή Δημοκρατία. Με την ισχυρή απόφαση 550 (1984) καταδικάζονται επίσης όλες οι μονομερείς και αποσχιστικές πράξεις, διατυπώνεται το απαράδεκτο του εποικισμού των Βαρωσίων, ενώ ζητείται η παράδοσή τους στα Hνωμένα Eθνη και ζητείται επίσης από τα κράτη-μέλη να μη διευκολύνουν ή με οποιονδήποτε τρόπο να βοηθούν την αποσχιστική οντότητα.

Οπως προκύπτει από τα παραπάνω, οι αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών έχουν δημιουργήσει ένα πλαίσιο αναζήτησης λύσης για το Κυπριακό. Θα πρέπει όμως να υπογραμμίσουμε ότι οι αποφάσεις αυτές ελήφθησαν υπό την πίεση της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών. Μετά το 1989 είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, όσο και οι πρωτοβουλίες του εκάστοτε Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ απομακρύνονταν βαθμιαία αλλά σταθερά από το πλαίσιο αυτό, υιοθετώντας σταδιακά την άποψη περί προβλήματος μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο, άποψη που αποτυπώνεται καθαρά στο «σχέδιο Ανάν».