«Ο πρώτος στόχος ενός πολέμου είναι η μετάθεση των στόχων...

Ο πρώτος στόχος (στην εξαπόλυση) ενός πολέμου (κι εφ' όσον «εξαπολύεται» δεν είναι αμυντικός, άρα είναι άδικος) είναι να φαίνονται οι στόχοι του τόσο δίκαιοι, όσο άδικος είναι ο ίδιος...

Στον προκείμενο (να ξεσπάσει) πόλεμο, ακόμα κι αυτή (η ιμπεριαλιστική) λογική έχει ξεπεραστεί. Πόλεμος πλέον μπορεί να γίνει, διότι ο Μπους ανακάλυψε στο χάρτη τα νησιά Πίτκαιρν. (Αν κάποιος του διαβάσει ότι λέγονται έτσι...)...

... Η στιγμή είναι κρίσιμη για τους ανθρώπους. Τα έθνη και τους λαούς. Αν ο πόλεμος αυτός εξαπολυθεί (μετά τις φενάκες που διέλυσε ο πόλεμος στη Σερβία, μετά τις αυταπάτες που διέλυσε ο πόλεμος στο Αφγανιστάν), αν αυτός ο πόλεμος εξαπολυθεί με όλην αυτήν την παράλογη, απολιτική κι ανήθικη ρητορική που τον συνοδεύει, τότε εάλω ο άνθρωπος! Εάλω ο άνθρωπος για πολλά χρόνια...

Σ' έναν πόλεμο σαν κι αυτόν δε γίνεται να μην πάρεις θέση ή να είσαι εναντίον και των δύο πλευρών. Δεν είναι πόλεμος τρομοκρατίας - αντιτρομοκρατίας (κρατικής δηλαδή τρομοκρατίας). Είναι ένας επιθετικός πόλεμος εναντίον ενός έθνους, κι αύριο εναντίον ενός άλλου.

Είναι η άλωση όσων (θα έπρεπε να) ξέρουμε...». Του Στάθη -γραμμένο από το Ιράκ, όπου βρίσκεται τις μέρες αυτές - και το «Ναυτίλο» του, στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία».