Στη φιλοπόλεμη και φιλοαμερικανική γραμμή πλεύσης κινείται η ηγεσία της ΝΔ στο θέμα του πολέμου κατά του Ιράκ, αλλά φροντίζει να μην το πολυδιαφημίζει για να μην προκαλέσει και έρθει σε κραυγαλέα αντίθεση με τα φιλειρηνικά αισθήματα του ελληνικού λαού. Ταυτόχρονα, όμως, τα στελέχη της ΝΔ έχουν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, τους «φιλοατλαντιστές» και τους «φιλοευρωπαϊστές», καθώς οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ των δύο πόλων του ιμπεριαλισμού.

Η ηγεσία της ΝΔ δίνει εξετάσεις συνέπειας απέναντι στα υπερατλαντικά αφεντικά, στοιχιζόμενη, όπως εξάλλου και η κυβέρνηση Σημίτη, με τη γραμμή της «δικαιολόγησης» του πολέμου, αναμασώντας άκριτα τα μυθεύματα της Ουάσιγκτον. Μάλιστα, η Ρηγίλλης κάνει ένα βήμα πιο μπροστά από την κυβέρνηση και προσπαθεί να δείξει ότι έχει επιβάλει «πειθαρχία» στο εσωτερικό του κόμματος, καθώς και ότι δε συμμετέχει στο αντιπολεμικό κίνημα.

Τη θέση του κόμματος υπενθύμισε με χτεσινή του δήλωση ο Θ. Ρουσόπουλος, στην οποία αφού αναφέρεται αρχικά ότι η ΝΔ «τάσσεται με συνέπεια υπέρ της ειρήνης και της ειρηνικής επίλυσης των διεθνών διαφορών», στη συνέχεια όμως ουσιαστικά ανατρέπει αυτή τη θέση αφού «νομιμοποιεί» τον πόλεμο επιρρίπτοντας τις ευθύνες στον Σ. Χουσεΐν. «Υπάρχει ακόμη χρόνος για μια τέτοια εξέλιξη, αρκεί το Ιράκ να συνεργαστεί πλήρως και χωρίς επιφυλάξεις, ώστε να εξασφαλιστεί η ειρηνική εφαρμογή των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας», επισημαίνεται στη δήλωση. Ταυτόχρονα, οχυρώνεται πίσω από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, σημειώνοντας ότι «θεωρούμε, σε κάθε περίπτωση, αναγκαίο το σεβασμό της διεθνούς νομιμότητας». Τέλος, επιχειρώντας να βγει υπεράνω των αντιθέσεων στην ΕΕ, χαρακτηρίζει επιβεβλημένη την κοινή στάση όλων των κρατών-μελών της ΕΕ.

Την ίδια στιγμή, όμως, υπάρχουν βουλευτές της ΝΔ (Μ. Λιάπης) οι οποίοι, εμφορούμενοι από έναν ευρωπαϊκό αντιαμερικανισμό, στοιχίζονται πίσω από το γαλλογερμανικό άξονα. Στο πλαίσιο αυτό τάσσονται κατά της υποστήριξης της Τουρκίας με πυραύλους «Πάτριοτ», όπως αξιώνουν οι ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ.