Αναδημοσιεύουμε σήμερα το κείμενο της στήλης «Εν - Στάσεις» της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας», χωρίς σχόλια. Αλλωστε «μιλάει» από μόνο του.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να πηγαίνει στο ταμείο για τα όποια πεπραγμένα μου, πήγαινα πάντα για να πληρώσω και ποτέ για να πληρωθώ. Ετσι είν' αυτά και δε μετανιώνω, αλλά ούτε και τον ήρωα παριστάνω.

Το εκλογικό μου δικαίωμα (και υποχρέωση συνάμα) είχα να το εξασκήσω περίπου για μία δεκαετία. Είχα τους λόγους μου και στα τέσσερα χρόνια που αυτή η στήλη με φιλοξενεί, είχα την ευκαιρία να το εξηγήσω δημόσια, προτείνοντας μάλιστα εκδρομή την ημέρα των εκλογών. Ισως η αντίδρασή μου αυτή να οφειλόταν σε όλους αυτούς που διατείνονταν και διατείνονται με περισσή «σοφία», πως η ψήφος είναι τάχα το ύψιστο δικαίωμα του πολίτη. Αλήθεια, ε; Κι εγώ ο αφελής, που νόμιζα πως το δικαίωμα στη ζωή, τη δουλιά, τη μόρφωση είναι μεγαλύτερο, σε τι πλάνη βρισκόμουν ολ' αυτά τα χρόνια. Τέλος πάντων, μαθαίνει όσο ζεις.

Δεκάδες γνωστοί - θυμάμαι - με χτυπούσαν φιλικά στην πλάτη και μου έλεγαν «μπράβο, ρε μπαγάσα, ωραία τα γράφεις ]. Απ' ό,τι όμως κατάλαβα εκ των υστέρων, όλοι τους, ή σχεδόν όλοι, την Κυριακή όλο και κάποιο ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ έριχναν στην κάλπη. Δε δικαιολογείται διαφορετικά το αθροιστικό νούμερο.

Σε τούτες τις εκλογές ο θυμός μου γύρεψε άλλον τρόπο να εκφραστεί. Με μια από κοινού με τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου επιστολή δημοσιοποιήσαμε την πρόθεσή μας να στηρίξουμε (παρά τις όποιες διαφωνίες μας) το ΚΚΕ. Φυσικά, το κείμενό μας αυτό δεν έτυχε φιλοξενίας από καμία εφημερίδα παρά μόνον από τον «Ριζοσπάστη» (και είναι προς τιμήν του αυτό), ενώ με πολύ επιλεκτικό τρόπο παρουσιάστηκε έως παραποιήθηκε από φιλοκυβερνητικά έντυπα. Ημουν - και δεν το κρύβω - επιφυλακτικός αρχικά ως προς την αναγκαιότητα της δημοσιοποίησης των απόψεών μας, αλλά η συνέχεια με διέψευσε και το χάρηκα με την καρδιά μου.

ΥΓ. Δε θα ασχοληθώ δα με το νεοφιλελεύθερο σταλινικό (υπάρχει και τέτοιος όρος) και γνωστό χάκερ της έντυπης και ηλεκτρονικής ειδησεογραφίας Ανδρέα Ρουμελιώτη και τις προβοκατόρικες αράδες του. Εχω μόνον να του θυμίσω πως τα χέρια του, για να μην πω τα πόδια του, είναι βουτηγμένα στο αίμα χιλιάδων διαγραμμένων του ΚΚΕ. Οσο για την πρότασή του, να κατέλθουμε ως υποψήφιοι εγώ και ο σ. Τριάντης στην Καρδίτσα και το Αγρίνιο, αντιστοίχως έχω να του αντιπροτείνω να εκτεθεί ο ίδιος στην Αθήνα, υπό τον όρο πως εγώ θα αναλάβω το καλλιτεχνικό μέρος και ο Γιάννης θα του γράφει τους λόγους του. Και μη φανταστεί πως οι ομιλίες του θα γίνονται στα νυχτερινά κολαστήρια όπου μπεκροπίνει, αλλά μόνο στα ΚΑΠΗ και σε περιβόλους εκκλησιών, όπου ο μέσος όρος ηλικίας θα είναι εβδομήντα τρία χρόνια το λιγότερο. Αντε, και καλό βόλι Ανδρέα!