Η άποψη αυτή, που εκφράζεται είτε από στελέχη του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ, αλλά και από τα προπαγανδιστικά τους επιτελεία, δεν πηγάζει από το ενδιαφέρον τους για την ανεξαρτησία του Ιράκ, την ελευθερία του ιρακινού λαού κλπ. Αλλωστε, την ίδια άποψη εξέφραζαν πριν ακόμη ξεκινήσουν τον πόλεμο οι Αμερικανοί και οι Αγγλοι εισβολείς. Την ίδια εξέφρασαν και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που δεν ήθελαν τώρα τον πόλεμο, ή ήθελαν με διαφορετική μεθόδευση την ανατροπή του καθεστώτος του Ιράκ, όπως Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία, κλπ. αμέσως μετά την έναρξη του πολέμου. Ηδη εύχονται νίκη των Αμερικανο-Εγγλέζων εισβολέων.

Ακόμη και από τη λεγόμενη ανθρωπιστική σκοπιά, αν εξετάσει κανείς αυτή την άποψη, για να υπάρχουν λιγότερα θύματα, είναι τουλάχιστον υποκριτική, αν όχι προκλητική. Γιατί θα μπορούσαν να είχαν αντιταχθεί έμπρακτα στον πόλεμο, καταδικάζοντας την ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με το ψήφισμα 1441, που έθετε ζήτημα αφοπλισμού του Ιράκ, και με πολεμική επέμβαση. Αν δεν ήθελαν θύματα, έπρεπε να καταδικάσουν τόσο την απόφαση για τον αφοπλισμό, όσο και την απόφαση να επιτευχθεί με πόλεμο. Και να μη συμμετέχουν. Το ίδιο ισχύει και με το επιχείρημα της ανατροπής του δικτατορικού καθεστώτος του Ιράκ. Γιατί είναι δικαίωμα κάθε κράτους να εξοπλίζεται, δικαίωμα κάθε λαού να επιλέγει το καθεστώς του. Και ο αφοπλισμός πρέπει να 'ναι καθολικός και για τις ΗΠΑ. Ενώ το επιχείρημα της εγκαθίδρυσης «δημοκρατίας» με πολεμική εισβολή, ξεπερνά και αυτόν τον παραλογισμό, «σε σκοτώνω για να σ' απελευθερώσω από το δικτάτορα».

Αυτή η άποψη των καπιταλιστών συνοδεύεται και από την επιθυμία της ήττας του ιρακινού λαού μια ώρα αρχύτερα, προκειμένου να εγκατασταθεί καθεστώς κατοχής στο Ιράκ, καθεστώς που θα κάνει τα πάντα, για να υποτάσσεται ο ιρακινός λαός στις διαθέσεις των μονοπωλίων, τα οποία θα εκμεταλλεύονται τον ίδιο στυγνά, κλέβοντας ταυτόχρονα τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας του. Επομένως, εκφράζεται η επιθυμία να νικήσουν οι Αμερικανοί, για να ξεκινήσει η λεγόμενη ανασυγκρότηση. Που σημαίνει βιασύνη, για να επενδυθούν κεφάλαια στο Ιράκ από τα μονοπώλια. Και τα μονοπώλια της Ελλάδας προσδοκούν από την «ανασυγκρότηση» των καταστροφών που προκαλεί ο πόλεμος, (κατασκευαστικές εταιρίες, τσιμεντοβιομηχανίες, σιδηροβιομηχανίες, εφοπλιστές, αλλά και εταιρίες πετρελαίων, που θέλουν να επενδύσουν και σε αγωγούς, κλπ.).

Μ' αυτές τις συνθήκες που ετοιμάζουν, ο πόλεμος όχι μόνο δε θα τελειώσει, αλλά θα συνεχιστεί. Ακόμη και αν υπάρξει ανάπαυλα στο Ιράκ, θα συνεχιστεί επεκτεινόμενος και σε άλλες χώρες της περιοχής, (ήδη ακούγεται για Συρία, Ιράν, από τα ίδια τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία), αλλά και στη Βόρεια Κορέα.

Αυτός που πραγματικά θέλει να τελειώνει ο πόλεμος, είναι ο ελληνικός λαός, γιατί πραγματικά θέλει να τελειώνει με νίκη του ιρακινού λαού, αλλά και να ξεμπερδεύει με τις αιτίες που γεννούν πολέμους, δηλαδή με τα μονοπώλια, την πολιτική τους και την εξουσία τους στη χώρα μας. Αυτό εκφράζει με τους αγώνες αλληλεγγύης στον ιρακινό λαό, αυτό πρέπει να εκφράσει ακόμη πιο αποφασιστικά το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα, αλλάζοντας τους συσχετισμούς δύναμης, αποδυναμώνοντας πολιτικά τα κόμματα της άρχουσας τάξης, κατευθύνοντας την πάλη σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, έως την οριστική ανατροπή του καθεστώτος των μονοπωλίων στην Ελλάδα, για τη λαϊκή εξουσία. Αυτό θα 'ναι και το πιο αποφασιστικό χτύπημα στο διεθνή ιμπεριαλισμό, που ένα δικό του στήριγμα θα χαθεί στρεφόμενο ενάντιά του.