Αν ο Αμερικανός πρεσβευτής έχει φτάσει σήμερα στο σημείο να παρεμβαίνει απροκάλυπτα και να υποδεικνύει στον ελληνικό λαό πού «πρέπει» να διαδηλώνει ή από ποιο κανάλι «πρέπει» να βλέπει, ποιο είναι άραγε το επόμενο βήμα; Το ερώτημα αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς η συμπεριφορά του Τόμας Μίλερ γίνεται απροσχημάτιστα αλαζονική και προκλητική, στηριζόμενη προφανώς στην επίδειξη ισχύος που πραγματοποιεί η χώρα του σ' ολόκληρο τον πλανήτη. Αδιαφορώντας επιδεικτικά για το αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό φρόνημα του ελληνικού λαού και τη διατρανωμένη αντίθεσή του στην προμελετημένη σφαγή του ιρακινού λαού, ο ανθύπατος επιχειρεί να βγει από την απομόνωση προκαλώντας βάναυσα τον ανυπότακτο ελληνικό λαό.

Ο τοποτηρητής των ΗΠΑ ήταν πάντως ειλικρινής όταν ομολόγησε ότι «ενεργούμε σύμφωνα με το εθνικό μας συμφέρον». Αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα. Το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ, για παράδειγμα, επιβάλλει τη μετατροπή της χώρας μας σε ξέφραγο αμπέλι στις λεγεώνες δολοφόνων, την απρόσκοπτη λειτουργία της Σούδας, την εκχώρηση του αέρα, της θάλασσας και της ελληνικής γης. Εθνικό συμφέρον τους θεωρούν ακόμα οι ΗΠΑ την πρόσδεση της Ελλάδας στη «συμμαχία των προθύμων», τη συμμετοχή της στους προληπτικούς πολέμους ανά την υφήλιο, την προμήθεια των εξοπλισμών από τις δικές τους εταιρίες, τη θέσπιση «τρομονόμων]... Επιτάσσει ακόμα το «εθνικό συμφέρον» των ΗΠΑ την «επίλυση» των εθνικών προβλημάτων (Αιγαίο, Κύπρος) με τρόπο που να υπηρετεί τα ευρύτερα γεωστρατηγικά συμφέροντά τους. Δε σταματούν όμως εκεί. Ολοένα και περισσότερο γίνεται φανερό ότι οι ΗΠΑ περιλαμβάνουν επιπλέον στο εθνικό συμφέρον τους την αντιμετώπιση του αντιαμερικανισμού, τη διασφάλιση φιλικών ΜΜΕ, τη συντριβή, τελικά, κάθε κινήματος αντίστασης στην αιμοσταγή «νέα τάξη» τους. Με άλλα λόγια, ο Τ. Μίλερ δεν ενεργεί εν θερμώ ή παρορμητικά, αλλά βάσει των καθηκόντων που προσδιορίζονται στην Ουάσιγκτον.

Η «δουλιά» του Αμερικανού πρέσβη γίνεται σαφώς πιο εύκολη χάρη στην αμέριστη ταύτιση της κυβέρνησης και της ηγεσίας της ΝΔ με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, καθώς έχουν φροντίσει να ενσωματώσουν το αμερικανικό συμφέρον στο «εθνικό συμφέρον», πράγμα που υποθάλπει την προκλητική και υπεροπτική συμπεριφορά του Μίλερ. Ειλικρινή και τα εύσημά του προς την κυβέρνηση Σημίτη γιατί, «αν και σε δύσκολη θέση, έχει κάνει αξιοζήλευτη δουλιά». Ο Τ. Μίλερ γνωρίζει, όμως, άριστα ότι οι ηγεσίες των δύο κομμάτων δεν εκφράζουν τη βούληση του ελληνικού λαού και αυτό είναι που προκαλεί ανησυχία, μετά την πολυήμερη πολιορκία της πρεσβείας από τα ατέλειωτα ποτάμια της λαϊκής οργής. Οι προκλητικές επεμβάσεις του ανθύπατου, κυρίως βέβαια οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και η σφαγή των λαών, είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν το ρωμαλέο αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα να επιβάλει το φιλειρηνικό και ανυπότακτο φρόνημά του και σε επίπεδο εξουσίας.