Πώς πραγματεύεται το σχέδιο Ευρωσυντάγματος την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας;

ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΒΗΜΑΤΑ στην κατεύθυνση της κοινής ιμπεριαλιστικής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, με την καθιέρωση του θεσμού του υπουργού Εξωτερικών της ΕΕ. Υπάρχει ρητή αναφορά σε στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων της ΕΕ (άρθρο 40). Νομιμοποιούνται έτσι και αποκτούν το κύρος της συνταγματικής ισχύος οι ιμπεριαλιστικοί τυχοδιωκτισμοί.

ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 42 γίνεται ρητή αναφορά στο δόγμα του προληπτικού πολέμου, καθώς αναφέρεται σε κινητοποίηση στρατιωτικών μέσων για την πρόληψη τρομοκρατικής απειλής.

Επιλπλέον, το άρθρο 42 δίνει τη δυνατότητα ακόμη και για χρήση στρατιωτικών δυνάμεων στο εσωτερικό της ΕΕ για την καταπολέμηση, τάχα, της τρομοκρατίας. Το άρθρο αυτό προβλέπει τη στρατιωτική επέμβαση της ΕΕ σε κράτος - μέλος για την «πρόληψη τρομοκρατικής απειλής» ή για την «προστασία των δημοκρατικών θεσμών» ή μετά από «αίτημα των πολιτικών αρχών ενός κράτους, σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης».

Οταν γνωρίζουμε τι εννοούν ή πώς μπορούν να ερμηνευτούν οι όροι «τρομοκρατία» και «προστασία των δημοκρατικών θεσμών», είναι φανερό ότι το άρθρο 42 μπορεί να στραφεί εναντίον των λαϊκών κινημάτων, αν αυτά αμφισβητήσουν, απειλήσουν, ενοχλήσουν την εξουσία του κεφαλαίου.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ απόψεις που θεωρούν ότι το σχέδιο μπορεί να περιλαμβάνει αρκετά προβληματικά σημεία, όμως έχει και κάποια θετικά και ως τέτοια αναφέρουν τα δημοκρατικά δικαιώματα. Η πραγματικότητα, όμως, διαψεύδει.

Πρώτα απ' όλα, απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στη λαϊκή κυριαρχία και αυτό είναι ενδεικτικό. Μερικά παραδείγματα: Η αναφορά στο δικαίωμα στην απεργία είναι επιεικώς προβληματική και ανεπαρκής, ενώ στο ίδιο άρθρο 28 κατοχυρώνεται η εργοδοτική ανταπεργία, το λοκ-άουτ. Επιπλέον, κατοχυρώνεται με το άρθρο 16, για πρώτη φορά στα συνταγματικά χρόνια, η «επιχειρηματική ελευθερία»!

Στο ίδιο μέρος περιλαμβάνονται μερικές διακηρύξεις που, δυστυχώς, δεν μπορούμε παρά να τις χαρακτηρίσουμε ως υποκριτικές. Ετσι π.χ. στο άρθρο 48 υπάρχει κατοχύρωση του τεκμηρίου αθωότητας, όπως και στο άρθρο 8 εξαγγέλλεται η προστασία των προσωπικών δεδομένων. Ομως, έχουν πληγεί σοβαρά στην πράξη με τις Συνθήκες Σένγκεν, Ευρωπόλ, τη νομιμοποίηση του ηλεκτρονικού φακελώματος και την εισαγωγή στη νομοθεσία των κρατών της ΕΕ του καθεστώτος του υπόπτου. Επίσης, έχουν πληγεί από τους ευρωτρομονόμους, το ευρωένταλμα, την έκδοση υπόπτων στις ΗΠΑ, αλλά και την έκδοση υπόπτων μεταξύ κρατών -μελών της ΕΕ, πέρα και πάνω από τις εθνικές νομοθεσίες.

ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 11 αναφέρεται ότι «κάθε άτομο έχει δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης». Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Ηδη στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες που εντάχθηκαν, η πραγματικότητα είναι αποκαλυπτική. Απαγορεύεται η λειτουργία και δράση Κομμουνιστικών Κομμάτων. Στελέχη τους είναι υπό διωγμόν. Υπό διωγμόν βρίσκονται και άλλοι αντιφασίστες - αντιιμπεριαλιστές που πολέμησαν στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά των Γερμανών.

Υπάρχει ακόμη αναφορά στο άρθρο 45 στα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, τα οποία «συμβάλλουν στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής συνείδησης». Πρόκειται για κόμματα που υπηρετούν την ιμπεριαλιστική ιδεολογία και πολιτική της ΕΕ και του Μάαστριχτ. Σε αντίθεση με δυνάμεις και κόμματα που αμφισβητούν λιγότερο ή περισσότερο και εναντιώνονται στην ΕΕ.

ΒΕΒΑΙΩΣ, δε σημαίνει ότι ακόμη και αν δεν υπήρχαν αυτές οι θεσμικές αλλαγές, τα πράγματα για τους λαούς θα ήταν καλύτερα. Εχουμε όμως για παραπέρα αντιδραστικοποίηση της ΕΕ και ενίσχυση της ολιγαρχίας.