Εδώ και μια βδομάδα τα προάστια του Παρισιού φλέγονται. Μόλις χτες ο πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν δήλωσε ότι «η γαλλική δημοκρατική πολιτεία δεν πρόκειται να υποχωρήσει» και ότι «την τελική λέξη θα την έχουν η δικαιοσύνη και η έννομη τάξη»...

*

Πριν από περίπου ένα χρόνο μια μυστική έκθεση για λογαριασμό της Γενικής Διεύθυνσης του υπουργείου Εσωτερικών της Γαλλίας (επί υπουργίας του σημερινού πρωθυπουργού Βιλπέν) είδε το φως της δημοσιότητας, για να «θαφτεί» αμέσως μετά στα ψιλά του Τύπου.

Η έκθεση έλεγε τα εξής:

Οτι τα γκέτο αναβιώνουν στη Γαλλία. Οτι στις 300 περίπου κοινότητες μουσουλμάνων στη γαλλική επικράτεια, όπου ζουν περί τα 1,8 εκατ. άνθρωποι βασιλεύει η βία, ως αποτέλεσμα του κοινωνικού αποκλεισμού, των διακρίσεων και της περιθωριοποίησης. Οτι τα σχεδόν δύο εκατομμύρια Γάλλοι πολίτες, που στην τεράστια πλειοψηφία τους είναι μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς, έχουν στοιβαχτεί στα νέα γκέτο, αποτελούν αντικείμενο οικτρής εκμετάλλευσης και δαιμονοποίησης, με αποτέλεσμα εκτεταμένα φαινόμενα ρατσισμού, εθνικισμού και καλλιέργειας φυλετικού μίσους.

Σύμφωνα με την έκθεση, στα περίχωρα των αστικών κέντρων, αυτές οι 300 από τις 630 «καυτές» γειτονιές που ερευνήθηκαν αποτελούν χώρο όπου το όνειρο για ένταξη στην οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της Γαλλίας έχει μετατραπεί σε εφιάλτη ανέχειας, απόρριψης, απελπισίας και μίσους.

*

Η απάντηση της «δημοκρατικής» Γαλλίας απέναντι σε ένα οξύτατο κοινωνικό και κατ' εξοχήν πολιτικό πρόβλημα ήταν αφενός η επιβολή της καταστολής, της αστυνομοκρατίας και της «μηδενικής ανοχής», αφετέρου η καταφυγή στα απόβλητα της θεωρίας του «πολέμου των πολιτισμών»:

Εφτασαν να κλείνουν μέχρι... νηπιαγωγεία με αιτιολογία ότι τα παιδιά των μουσουλμάνων διδάσκονταν το Κοράνι και να ανακηρύσσουν σε πρωτεύον το ζήτημα της κατάργησης της ισλαμικής μαντίλας στα δημόσια σχολεία της Γαλλίας.

*

Η πολιτική της Γαλλίας στο θέμα δεν είναι πολύ διαφορετική από το μοντέλο που συνολικά ακολουθεί η ΕΕ.

Είναι η Βρετανία του Μπλερ που επίσης στοιβάζει τους μετανάστες σε 13 γκέτο.

Είναι η Ιταλία που, με ή χωρίς Μπερλουσκόνι, φτιάχνει «φρούρια» (άλλωστε επί ιταλικής «Κεντροαριστεράς» δόθηκε η εντολή στο ιταλικό Ναυτικό να βυθίσει το πλοίο με τους εκατοντάδες Αλβανούς μετανάστες.

Είναι η Γερμανία των χριστιανοδημοκρατών και των χριστιανοδημοκρατών που ήδη από τη δεκαετία του '90 ο νομπελίστας Γκίντερ Γκρας έχει χαρακτηρίσει σαν «σκίνχεντ με γραβάτα».

*

Χτες για μια ακόμα νύχτα οι γειτονιές στο Παρίσι φλέγονταν. Κεραυνός εν αιθρία;..