Παρακολουθώντας τι ακούγεται, τι γράφεται και τι καταλήγει στις ειδήσεις για την κατακόρυφη πτώση του Μπους, βρέθηκα μπροστά σε ένα σκάνδαλο. Μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι από τις ΗΠΑ έως την Ευρώπη έστησαν μια θεατρική σκηνή με μοναδικό σκοπό να σκεπάσουν τους 2.000 νεκρούς Αμερικανούς στρατιώτες (χωρίς φυσικά να αναφέρουμε εδώ τις δεκάδες χιλιάδες των νεκρών Ιρακινών) και τα πτώματα των πολιτών της Νέας Ορλεάνης, που πλέουν ακόμα μπροστά στην πόρτα τους. Προβάλλουν ως μοναδικό θέμα των ομολογουμένως σκληρών ημερών την αποκάλυψη (πάντα με θεατρικό τρόπο), που ξεπήδησε από το επιτελείο του Μπους, του ονόματος μιας μυστικής πράκτορα της CIA. Παίζουν σαν τους ηθοποιούς το παιχνίδι της άγνοιας, σαν να μην ξέρουν πως ακόμα και την πτώση του προέδρου τη διαχειρίζονται οι έμποροι όπλων και οι εταιρίες πετρελαίων, και προβάλλουν παντού μόνο την ιστορία της μυστικής πράκτορα ως την απόλυτη είδηση από τις ΗΠΑ.

Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που «τα παίρνουν» ανοιχτά από τις εταιρίες, και τους άλλους που δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε, γιατί εδώ δεν ισχύει το γνωστό τεκμήριο της αθωότητας, αλλά της βλακείας. Είναι δυνατόν οι τεχνικοί του θεάματος, και μάλιστα της Αμερικής, να συμπεριφέρονται σαν να μην τους ενδιαφέρει τίποτα; Ή μήπως βρισκόμαστε σε μια μεγάλη διαταραχή του ιμπεριαλισμού, στην οξεία έναρξη της σχιζοφρένειάς του, και μας προετοιμάζουν γι' αυτό;