Αλλά και στους συνταξιούχους τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Η κυβέρνηση της ΝΔ με μια σειρά αντιασφαλιστικούς νόμους πέρα από την κατάργηση της ΑΤΑ και στις συντάξεις προώθησε την αποσύνδεση της κατώτατης σύνταξης του ΙΚΑ από το κατώτατο μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη, όπως αυτό κάθε φορά οριζόταν από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και σε αυξήσεις στις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων που κυμαίνονταν πολύ κάτω από τον πληθωρισμό. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που προήλθε από τις εκλογές του Οκτώβρη του 1993 παρά τις περί του αντιθέτου προεκλογικές της εξαγγελίες συνέχισε ουσιαστικά την πολιτική της ΝΔ και για τους συνταξιούχους.

Η παραπάνω πολιτική σκληρής λιτότητας των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων είχε αποτέλεσμα:

- Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα να υποστούν στην επταετία 1990 - '96 μια απώλεια στο εισόδημά τους που ξεπερνά το 20%.

- Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα να υποστούν στην ίδια επταετία μια απώλεια στο εισόδημά τους που ξεπερνά το 30%

- Οι συνταξιούχοι, ιδιαίτερα του ΙΚΑ, να υποστούν στην επταετία αυτή, οι μεν συνταξιούχοι λόγω γήρατος ή αναπηρίας μια απώλεια στο εισόδημά τους που ξεπερνά το ποσό των 500.000 δρχ., οι δε συνταξιούχοι λόγω θανάτου των άμεσα ασφαλισμένων μια απώλεια που ξεπερνά το ποσό των 800.000 δρχ.

- Οι συνταξιούχοι, ιδιαίτερα όσοι δικαιούνται την κατώτατη σύνταξη του ΙΚΑ είδαν τις συντάξεις τους λόγω γήρατος ή αναπηρίας να υποχωρούν σταδιακά από το 1990, όταν αντιστοιχούσαν στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη και να αντιστοιχούν σήμερα μόλις στα 17 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη και τις συντάξεις τους, λόγω θανάτου των άμεσα ασφαλισμένων επίσης, να υποχωρούν σταδιακά από το 1990 όταν αντιστοιχούσαν στα 18 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη και να αντιστοιχούν σήμερα μόλις στα 15,3 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη.

- Οι συνταξιούχοι του δημοσίου και των ΔΕΚΟ να υποστούν εξίσου σημαντικές απώλειες στο εισόδημά τους.

Στην πραγματικότητα, οι απώλειες είναι πολύ μεγαλύτερες. Και τούτο επειδή στις παραπάνω μειώσεις του εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων, πρέπει να συνυπολογιστούν οι απώλειες που προκαλεί στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους η φορολογική πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η οποία στην πραγματικότητα συνιστά μια φορολογική επιδρομή που λεηλατεί το εισόδημα αυτών των τμημάτων του πληθυσμού. Επιπρόσθετα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο τρόπος σύνταξης του επίσημου τιμαρίθμου δεν αποτυπώνει τις πραγματικές αυξήσεις στα έξοδα με τα οποία επιβαρύνεται ο μέσος μισθωτός και συνταξιούχος.

Αλλά και η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που προήλθε από τις πρόσφατες εκλογές (22-9-1996) προσανατολίζεται στη συνέχιση και την ένταση της μακρόχρονης αντιλαϊκής πολιτικής λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και συνταξιούχων. Η απαρέγκλιτη εφαρμογή του προγράμματος σύγκλισης και των επιταγών της ΕΕ, αλλά και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, θέτει για μια ακόμα φορά τα εισοδήματα των εργαζομένων και συνταξιούχων στην προκρούστεια κλίνη του Μάαστριχτ.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και για να προστατευτεί το εισόδημα τόσο των εργαζόμενων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα όσο και των συνταξιούχων του ΙΚΑ, του δημοσίου, αλλά και του ΝΑΤ, του ΤΕΒΕ και του ΤΣΑ, το ΚΚΕ, υποστηρίζοντας πλήρως τα δίκαια αιτήματα των παραπάνω πληττόμενων από την πολύχρονη λιτότητα κοινωνικών ομάδων, προτείνει να παρθούν άμεσα μέτρα και για τις απώλειες που δέχτηκε το εισόδημά τους στο διάστημα 1990 - '96, αλλά και για τη μελλοντική προστασία της αγοραστικής τους δύναμης.

Με τούτη την πρόταση νόμου προτείνονται:

- Η καταβολή στους δημόσιους υπάλληλους, τους υπάλληλους των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ, αλλά και στους εργαζόμενους που απασχολούνται σε οποιονδήποτε εργοδότη της χώρας, με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, διορθωτικής αύξησης που να καλύπτει τις απώλειες επί των αποδοχών τους στην επταετία 1990-'96.

- Η καθιέρωση από το 1997 χορήγησης γνήσιας ΑΤΑ στις αποδοχές των παραπάνω εργαζομένων, το ποσό της οποίας ενσωματώνεται στους βασικούς μισθούς και τα δραχμικά επιδόματα.

- Η επέκταση της καταβολής διορθωτικής αύξησης και της χορήγησης γνήσιας ΑΤΑ και στις συντάξεις του ΙΚΑ, ΝΑΤ, του ΤΕΒΕ, του ΤΣΑ και του δημοσίου.

- Η σύνδεση από 1.1.1997 του κατώτατου ορίου συντάξεων, λόγω γήρατος και αναπηρίας του ΙΚΑ, του ΤΕΒΕ και του ΤΣΑ με τα είκοσι κατώτατα ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη και του κατώτατου ορίου συντάξεων λόγω θανάτου των παραπάνω ασφαλιστικών οργανισμών με τα δεκαοκτώ ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη, όπως το ημερομίσθιό αυτό καθορίζεται κάθε φορά από την ΕΓΣΣΕ.

- Ο καθορισμός κατώτατου ορίου των συντάξεων του ΝΑΤ, ώστε να είναι ίσο προς το ένα εικοστό δεύτερο (1/22) επί είκοσι (20) του κατώτατου βασικού μισθού των εν ενεργεία ασφαλισμένων, όπως αυτός καθορίζεται από την εκάστοτε Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

- Η καταβολή από 1.1.'97 συντάξεων στους συνταξιούχους του ΝΑΤ, που θα ισούνται προς το 80% του βασικού μισθού των εν ενεργεία ασφαλισμένων στο ΝΑΤ ναυτικών.

- Η καταβολή από 1.1.97 πλήρους σύνταξης στους συνταξιούχους του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα που ισούται προς το 80% του συνόλου των αποδοχών αφαιρουμένων των υπερωριών των εν ενεργεία εργαζομένων.

Σημειώνεται ότι η καταβολή διορθωτικής αύξησης και ΑΤΑ στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα δε γίνεται για πρώτη φορά ούτε είναι κάτι που δε συμβαίνει ή δε συνέβη σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Αλλωστε, το μέτρο επιβάλλεται από λόγους δικαιοσύνης και ισότητας αυτών των εργαζομένων έναντι εκείνων του δημοσίου. Επιπλέον, το μέτρο θα βοηθήσει σημαντικά στην τόνωση της εθνικής οικονομίας. Να προσθέσουμε πως ο θεσμός της ΑΤΑ αποτελεί κορυφαίο αίτημα των συνδικάτων. Εξάλλου, η θέσπισή της δεν έρχεται σε αντίθεση με το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων, αφού η ΑΤΑ σαν αμυντικός μηχανισμός κατοχυρώνει απλά τα ημερομίσθια από τον πληθωρισμό.

Οι παραπάνω προτάσεις, σε συνδυασμό με την εφαρμογή μιας σειράς φορολογικών ελαφρύνσεων για τους μισθωτούς και συνταξιούχους στα πλαίσια ενός δίκαιου και προοδευτικού φορολογικού συστήματος και γενικά μια αντίστροφη πορεία σε σχέση με την εφαρμοζόμενη πολιτική της λιτότητας, έρχονται σε αντίθεση με το λεγόμενο πρόγραμμα σύγκλισης και τις επιταγές του Μάαστριχτ. Οι "θυσίες" εργαζομένων και συνταξιούχων με τη σταθερή πορεία μείωσης του εισοδήματός τους και χειροτέρεψης του επιπέδου ζωής τους δε θα έχουν κανένα αποτέλεσμα, εφόσον με τις πολιτικές του Μάαστριχτ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης η οικονομική υποβάθμιση της χώρας είναι δεδομένη. Με βάση αυτά τα δεδομένα η ευθύνη της κυβέρνησης, αλλά και των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν το μονόδρομο της "σύγκλισης" και του Μάαστριχτ είναι καθοριστική.