Παρουσιάζοντας τις αναλυτικές θέσεις της "Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας" για γενικά, αλλά και εξαιρετικά επιμέρους θέματα που αφορούν την κοινωνική πρόνοια, ο Σπύρος Χαλβατζής, ανάμεσα σε άλλα, σημείωσε:

Για την κοινωνική πρόνοια όπως τη γνωρίσαμε μέχρι τώρα:

"Από την αρχή σημειώνουμε ότι τα όποια μέτρα Κοινωνικής Πρόνοιας εφαρμόζονταν μέχρι σήμερα ήταν και είναι αποτέλεσμα της πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, καθώς και της προόδου που σημείωνε το σοσιαλιστικό σύστημα. Δεν ήταν κάποια παραχώρηση των καπιταλιστών.

Το λεγόμενο Κράτος Πρόνοιας ήταν η προσπάθεια απάντησης της αστικής τάξης στους λαϊκούς αγώνες για κοινωνικές κατακτήσεις και δικαιοσύνη, στις καπιταλιστικές χώρες και κάποια απάντηση στις κατακτήσεις του σοσιαλισμού. Στο "Κράτος Πρόνοιας" επένδυσε πολιτικά για πολλά χρόνια η σοσιαλδημοκρατία της Ευρώπης, προσπαθώντας να χαλιναγωγήσει τους εργαζόμενους ιδεολογικά και πολιτικά, να σπείρει, όπως και έσπειρε, ρεφορμιστικές αυταπάτες, για το λεγόμενο Τρίτο Δρόμο, τη "μεικτή οικονομία", τη "σύγκλιση του καπιταλιστικού και σοσιαλιστικού συστήματος". Στόχος, η ενσωμάτωση στο καπιταλιστικό σύστημα και η αποτροπή γενικότερων κοινωνικοοικονομικών ανακατατάξεων, που θα αποτελούσαν τη βάση για την ανατροπή του. Στον καπιταλισμό, οι παροχές της Κοινωνικής Πρόνοιας δεν μπορεί να θεωρούνται δεδομένες, αλλά αποτέλεσμα σκληρής καθημερινής ταξικής αναμέτρησης, άμεσα εξαρτώμενες από το βαθμό οργάνωσης του κινήματος και του γενικότερου συσχετισμού των δυνάμεων".

"Η αστική τάξη, συνέχισε ο εισηγητής, επιδιώκει να δαπανά όλο και λιγότερα για την κοινωνική προστασία των εργαζομένων και των οικογενειών τους, ώστε μέσα από τη λεγόμενη μείωση του κόστους παραγωγής να καρπούνται όλο και μεγαλύτερο μέρος της παραγόμενης από την εργατική τάξη υπεραξίας.

Σήμερα που δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος, η επίθεση ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και όλων των εργαζόμενων αναπτύσσεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλάζει ο χαρακτήρας του λεγόμενου Κράτους Πρόνοιας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση προωθεί βίαια την πολιτική της λιτότητας για τους εργαζόμενους. Κρατά το "τιμόνι" στις ενέργειες και δράσεις ενάντια στις κατακτήσεις και επιδιώκει να εφαρμοστούν με κάθε τρόπο και όσο πιο γρήγορα. Επίσης, η στρατηγική του ΟΟΣΑ, την οποία υλοποιεί με συνέπεια η κυβέρνηση, συμπιέζει δραστικά τις κοινωνικές παροχές, εντείνει την πολιτική της λιτότητας".

Για τη μεθόδευση της επίθεσης:

"Στον τομέα της Κοινωνικής Πρόνοιας η επίθεση γενικεύεται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Το κάθε κράτος, ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξής του και το σύστημα της προνοιακής πολιτικής του, παίρνει τα κατάλληλα μέτρα για την εξυπηρέτηση του κοινού τους σκοπού. Απ' αυτά τα πλαίσια δεν ξεφεύγουν και οι ενέργειες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με την υποστήριξη ή ανοχή των κομμάτων που στηρίζουν την πολιτική της ΕΕ.

Η σημερινή πρακτική είναι το κράτος να αποποιείται την ευθύνη του για την Κοινωνική Πρόνοια, να τη μεταθέτει στους εργαζόμενους και στη "φιλανθρωπία".

Με σειρά ρυθμίσεων επιδιώκει να μετακυλίσει και την ευθύνη και τη δαπάνη για την Πρόνοια στους εργαζόμενους. Ως πρώτο μέτρο είναι ο δραστικός περιορισμός του αριθμού των ανθρώπων που έχουν ανάγκη και ο καθορισμός ενός μικρού αριθμού ατόμων που θα είναι πλέον οι αποδέκτες της προνοιακής υποχρέωσης του κράτους".

"Η κυβέρνηση εδώ και καιρό καλλιεργεί το έδαφος για να "πέσουν στα μαλακά" οι αναδιαρθρώσεις της στον τομέα της Κοινωνικής Πρόνοιας, συνδεμένες άρρηκτα με τις αναπροσαρμογές και το ξεθεμέλιωμα των εργασιακών σχέσεων. Ενώ θα έπρεπε όσο μεγαλώνει η κρίση και τα κοινωνικά προβλήματα οξύνονται, να αυξάνουν οι κοινωνικές παροχές, εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Και ενώ τα προβλήματα είναι κοινωνικά, οι λύσεις που προτείνονται είναι ατομικές".

"Δημιουργήθηκε το θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία αυτών των τομέων με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια είτε με ανάθεση απευθείας σε ιδιώτες, είτε μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με επιβολή νέων φόρων ή ανταποδοτικών τελών από τους χρήστες των υπηρεσιών αυτών και με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης. Με αυτά αποποιείται το κράτος την ευθύνη του για την πρόνοια, προωθεί την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, του ασφαλιστικού συστήματος των εργαζομένων και την εφαρμογή των νόμων της αγοράς".

"Η κατεδάφιση κι αυτού του υποβαθμισμένου αναποτελεσματικού τομέα της κοινωνικής πρόνοιας δεν ολοκληρώθηκε", τόνισε ο Σπ. Χαλβατζής.

"Κατά καιρούς η κυβέρνηση έχει δώσει στη δημοσιότητα διάφορα νομοσχέδια για αλλαγή των υπηρεσιών στον τομέα της Πρόνοιας, τα οποία όμως δεν προωθήθηκαν για ψήφιση στη Βουλή. Στις 16 Γενάρη '98 παρουσίασε τους άξονες και στις 19 Μάρτη προσχέδιο με 19 άρθρα. Μέσα από αυτούς τους άξονες διαφαίνεται η στρατηγική κατεύθυνση που χαράζει η κυβέρνηση για τις αναδιαρθρώσεις της προνοιακής πολιτικής. Σχεδιάζεται ένα "Εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Φροντίδας", όπως το αποκαλεί για προπαγανδιστικούς και αποπροσανατολιστικούς λόγους".

"Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι με τα σχέδια αυτά της κυβέρνησης, ο δημόσιος τομέας Υγείας και Πρόνοιας δέχεται ένα βαρύτατο πλήγμα. Εντείνονται οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης και η χρέωση των πολιτικών ευθυνών στην Πρωτοβάθμια και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και των οικονομικών στους εργαζόμενους. Διευρύνονται τα όρια της κερδοσκοπικής δραστηριότητας του μεγάλου κεφαλαίου, με το μανδύα της "φιλανθρωπίας". Ετσι, ο εργαζόμενος, παρά την αφόρητη συμπίεση του εισοδήματός του, εξαναγκάζεται να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη όταν έχει ανάγκη Υγείας και Πρόνοιας". "Τα κόμματα, κατέληξε, που συμφωνούν με τη γενική κατεύθυνση της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κινούνται στη λογική της μείωσης του δημόσιου τομέα στην Πρόνοια. Με μικρές παραλλαγές συμπλέουν με την εφαρμοζόμενη πολιτική. Συχνά αναφέρονται δημαγωγικά στα προβλήματα, στην άθλια κατάσταση και στην ανάγκη ενίσχυσης της "φιλανθρωπίας"".