Η Αλέκα Ζορμπαλά, μέλος της Γραμματείας της «Κομμουνιστικής Ανανέωσης», δήλωσε στο «Ρ» σχετικά με το «σχέδιο Ανάν»:

«Το "σχέδιο Ανάν" με τις ρυθμίσεις του περί "κοινού κράτους", αλλά και "συστατικών κρατών" με δικό τους Σύνταγμα, ιθαγένεια, νομοθετική και εκτελεστική εξουσία κ.λπ., υποκρύπτει την πραγματική βούληση των προτεινόντων για μια εν τοις πράγμασι διχοτόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ως εκ τούτου είναι υποκριτικό.

Το σχέδιο αυτό διεκδικεί και μια παγκόσμια πρωτοτυπία, τη δημιουργία δηλαδή ενός πολιτειακού μορφώματος, ενός νέου κράτους τελικά, τα συστατικά οργανικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά του οποίου ουδέποτε απαντήθηκαν στην ιστορική διαδρομή των πολιτειακών συγκροτήσεων και οργανώσεων στον κόσμο, πολύ δε περισσότερο στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η τεχνική αυτή κατασκευή - άσκηση επί χάρτου που καταργεί την αρχή λειτουργίας της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, την αρχή της πλειοψηφίας δηλαδή, με τη χορήγηση του προνομίου του βέτο στην τουρκοκυπριακή πλευρά, δε σκοπεύει απλά στην ευνοϊκή μεταχείριση αυτής της πλευράς. Ο βαθύτερος στόχος είναι μέσω αυτής της πρωτοφανούς ρύθμισης να καταστεί ο ξένος παράγοντας επικυρίαρχος για την επίλυση και των πιο απλών ακόμα διαφωνιών, καταργώντας έτσι κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας και καθιστώντας αυτό το κρατικό μόρφωμα στην ουσία προτεκτοράτο υπό διαρκή ομηρία.

Το "σχέδιο Ανάν" θα αποβεί δυσλειτουργικό, αναποτελεσματικό και πρακτικά ανεφάρμοστο και για έναν ακόμα λόγο: Δεν κινείται στην κατεύθυνση της υπέρβασης των υπαρκτών διαφωνιών, αντιθέσεων και διαχωρισμών μεταξύ των κοινοτήτων, αλλά αντίθετα εκτιμάται ότι θα οξύνει με τις ρυθμίσεις του αυτές τα υπαρκτά αυτά προβλήματα.

Τέλος, διά του σχεδίου αυτού επιβραβεύονται κατά παράβαση των αρχών της διεθνούς νομιμότητας και του διεθνούς δικαίου οι πράξεις, αλλά και οι δυνάμεις εισβολής και κατοχής.

Πέρα από εθνικιστικές εξάρσεις, αλλά και κοσμοπολίτικους συμβιβασμούς, η αριστερά στην Ελλάδα και στην Κύπρο οφείλει να συνεχίσει να διεκδικεί την επίλυση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων και ψηφισμάτων του ΟΗΕ, τα οποία στο όνομα ενός ρεαλισμού της νέας τάξης πραγμάτων αποσιωπώνται πλήρως και συστηματικά».