Με τους στίχους ενός ποιήματος του Τάσου Λειβαδίτη και την ευχή να βρει το «στόχο» του, αντιπροσωπεία του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου Περάματος μαζί με τη δημοτική αρχή και τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων, επισκέφτηκαν χτες το πρωί το Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Ηταν μια συμβολική κίνηση που έγινε με πρωτοβουλία των εργαζομένων στον παρακείμενο από το ναύσταθμο δήμο και σκοπό είχε να ευαισθητοποιήσει τόσο τη διοίκηση όσο και τους αξιωματικούς και τους ναύτες, ώστε να μην πάρουν μέρος στον πόλεμο που ετοιμάζεται εναντίον του λαού του Ιράκ.

Η αντιπροσωπεία των εργαζομένων μαζί με το δήμαρχο Γιάννη Λαγουδάκο και τον πρώην δήμαρχο Γιάννη Πατσιλινάκο συναντήθηκαν με το διοικητή του Ναυστάθμου και αφού συζήτησαν, του επέδωσαν ψήφισμα των εργαζομένων ενάντια στον πόλεμο. Από τη διοίκηση του ναύσταθμου όμως απαγορεύτηκε στα μέλη της αντιπροσωπείας να μοιράσουν το ψήφισμα στους αξιωματικούς και τους ναύτες που υπηρετούν εκεί.

«Εμείς οι εργαζόμενοι στο Δήμο Περάματος, αναφέρει το ψήφισμα, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας δηλαδή, γνωρίζουμε αρκετά από την ιστορία του Πολεμικού μας Ναυτικού, για αυτά που έχει δώσει σε περιόδους πολέμου.

Γνωρίζουμε όμως ακόμα και πολλά από εκείνα που έχει πράξει σε καιρούς ειρήνης.

Γνωρίζουμε το υψηλό ηθικό που επικρατεί στις τάξεις του, καθώς επίσης και το ήθος που έχουν δείξει αξιωματικοί και ναύτες, αλλά και την προσήλωσή τους στις αξίες της ειρήνης και της δημοκρατίας.

Αναγνωρίζουμε την ανοιχτή σκέψη, την ωριμότητα, την πίστη και την αγάπη σας προς την πατρίδα, αλλά και το σεβασμό σας στα δημοκρατικά ιδεώδη».

Είμαστε σίγουροι, αναφέρει το ψήφισμα, ότι κρατάτε ψηλά τη σημαία της ειρήνης, ακόμα και τώρα που έχουν αρχίσει να χτυπάνε τα τύμπανα του πολέμου στο Ιράκ. Ενός πολέμου που έχει προετοιμαστεί εδώ και χρόνια και μοναδικό σκοπό έχει να στείλει ένα μήνυμα στους αδύνατους αυτού του πλανήτη.

Ενα μήνυμα που λέει: «΄Η θα υποταχτείτε στις επιλογές μου ή θα σφαγιαστείτε».

Αυτού του είδους τα μηνύματα είναι το ίδιο επικίνδυνα όσο και ανόητα, αφού κάνουν πως αγνοούν το γεγονός ότι η χρήση βίας φουντώνει τη βία και την τρομοκρατία. Εμείς οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας είμαστε πεισμένοι γι' αυτό, όπως είμαστε πεισμένοι ότι αυτός ο πόλεμος μπορεί να αποφευχθεί. Αρκεί να υψωθούν κι άλλο οι φωνές και τα αναστήματα, αρκεί να το πιστέψουμε. Σ' αυτήν την προσπάθεια πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί, ο καθένας από το μετερίζι του. Πρέπει να ακουστεί δυνατά η φωνή μας επειδή μια σταγόνα αίματος δεν ξεπληρώνεται ούτε με χίλια βαρέλια πετρέλαιο.

Και το ψήφισμα καταλήγει:

Λέμε ΟΧΙ στον πόλεμο με ένα ποίημα και με την ευχή να βρει το «στόχο».

«Ερήμωση. Οσο θυμάμαι τη ζωή μου, δεν είχα τίποτα δικό μου, έξω από το φόβο, κι ένα τουφέκι, που, νύχτα, με σημάδεψαν μ' αυτό. Σιωπή. Οι νεκροί ας μας συγχωρέσουν».