Η Κομισιόν διευκρινίζει ότι το 2004 «πρέπει να καταβληθούν σύντονες προσπάθειες για την προώθηση της παράτασης του επαγγελματικού βίου, ιδίως στα κράτη - μέλη που παρουσιάζουν χαμηλά ποσοστά απασχόλησης των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας και μικρή μέση ηλικία εξόδου από την αγορά εργασίας.

Η παράταση του επαγγελματικού βίου επιβάλλει την ανάληψη δράσης σε τέσσερα μέτωπα, παράλληλα με τη μεταρρύθμιση των συνταξιοδοτικών συστημάτων: Εξάλειψη των αντικινήτρων που αποτρέπουν τους πολίτες από το να εργάζονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αποθάρρυνση της πρόωρης συνταξιοδότησης. Τόνωση της εκπαίδευσης και της διά βίου μάθησης για τη συνεχή ανανέωση των προσόντων. Βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διατήρηση του γενικού επιπέδου υγείας του πληθυσμού ώριμης ηλικίας».

Καλεί συγκεκριμένα τα κράτη - μέλη μαζί με τους «κοινωνικούς εταίρους»:

-- «Να καταργήσουν τα οικονομικά αντικίνητρα που αποτρέπουν τους εργαζομένους από το να συνταξιοδοτούνται σε μεγαλύτερη ηλικία και τους εργοδότες από το να προσλαμβάνουν και να διατηρούν στις επιχειρήσεις τους εργαζομένους μεγαλύτερης ηλικίας. Για την επίτευξη του στόχου αυτού πρέπει να θεσπιστούν ειδικά συστήματα φορολογικών κινήτρων (σ.σ.: δηλαδή να χαρίζονται πάλι στο μεγάλο κεφάλαιο μεγάλα ποσά) και να αναπροσαρμοστεί η νομοθεσία περί απασχόλησης και συντάξεων, ούτως ώστε να μειωθούν οι διατάξεις που αποτρέπουν τους εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας από το να παραμένουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στην απασχόληση και να αποθαρρυνθεί η πρόωρη έξοδος από την αγορά εργασίας. Πρέπει να συνεχιστούν σε όλα τα κράτη - μέλη οι προσπάθειες που καταβάλλονται για την αποθάρρυνση της πρόωρης συνταξιοδότησης.

-- Να προωθήσουν την πρόσβαση όλων στην κατάρτιση και να προχωρήσουν στη χάραξη στρατηγικών διά βίου μάθησης, ιδίως για τους εργαζομένους μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι υποεκπροσωπούνται στην κατάρτιση».

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν η συμμετοχή των ενηλίκων στη «διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση» αυξήθηκε τα τελευταία έτη και έφτασε το 8,5% το 2002. «Ωστόσο, ο στόχος αύξησης του ποσοστού αυτού σε 12,5% έως το 2010 θα απαιτήσει πιο σημαντικές προσπάθειες, ιδίως μέσω κατάλληλων εθνικών στρατηγικών».

Σε αυτή την κατεύθυνση ωθεί τις κυβερνήσεις «να χαράξουν και να αρχίσουν να εφαρμόζουν, ήδη από το 2005, εθνικές στρατηγικές για τη διά βίου εκπαίδευση». Καλεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «να εγκρίνουν, πριν από το τέλος του 2005, την πρόταση προγράμματος - πλαισίου για τη διά βίου εκπαίδευση, ούτως ώστε να καταστεί δυνατή η έναρξη της εφαρμογής του την 1η Ιανουαρίου 2007». Τέλος καλεί τους «κοινωνικούς εταίρους» «να προωθήσουν, σε εθνικό επίπεδο, την εφαρμογή του πλαισίου δράσεων για τη διά βίου ανάπτυξη των προσόντων».

Δηλαδή, και σε συνδυασμό με την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, εφ' όρου ζωής να πληρώνεις για να καταρτίζεσαι και να επανακαταρτίζεσαι, βάσει των εκάστοτε αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου, για να εξασφαλίζεις μια θέση μερικής απασχόλησης με ωράριο - «λάστιχο».

Στο ίδιο πλαίσιο, η Κομισιόν προτρέπει σε «εκσυγχρονισμό των συστημάτων ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης». Οτι πρέπει «να βελτιωθεί η απόδοση των συστημάτων ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης από απόψεως ποιότητας, πρόσβασης και οικονομικής βιωσιμότητας». Οπως δείχνουν τα μέτρα που έλαβαν οι ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, αυτή η διαβόητη βιωσιμότητα σημαίνει περικοπές στη δωρεάν περίθαλψη και τα φάρμακα, μεγάλα κενά στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, όπως και παροχή υπηρεσιών με αντίτιμο π.χ. τα απογευματινά ιατρεία στα κρατικά νοσοκομεία.

Καλεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «να εγκρίνει, πριν από το εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, τις εκκρεμείς προτάσεις σχετικά με το συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και ιδίως όσον αφορά την ευθυγράμμιση των δικαιωμάτων, προκειμένου να διευκολύνει την εφαρμογή της ευρωπαϊκής κάρτας ασφάλισης ασθενείας την 1η του προσεχούς Ιούνη».

Η Κομισιόν ορίζει ως υποχρέωσή της «να εξετάσει τις δυνατότητες ένταξης της δημόσιας υγείας στη στρατηγική της Λισαβόνας έως το 2005, ως συμβολή στην οικονομική μεγέθυνση και τη βιώσιμη ανάπτυξη». Δηλαδή πλήρη εμπορευματοποίηση με κύριο σκοπό το κέρδος, πουλώντας υπηρεσίες ακόμα και σε ανθρώπους που τις έχουν άμεση ανάγκη. Ητοι ηλικιωμένους που τους εξαναγκάζουν να παραμένουν στην «αγορά εργασίας», μπορούν - δεν μπορούν, στερώντας τους τη σύνταξη, ή έστω την αξιοπρεπή σύνταξη.

Η εικόνα συμπληρώνεται: Θα απασχολείσαι με χαμηλό μισθό. Θα απολύεσαι. Με ό,τι χρήματα εξοικονόμησες, θα επανακαταρτίζεσαι, ελπίζοντας ότι με τα νέα προσόντα θα βρεις αλλού «απασχόληση». Θα προσλαμβάνεσαι αλλού. Θα ξαναμαζεύεις χρήματα, έτοιμος να τα «ξανακουμπήσεις» στον επόμενο μεγαλοεπιχειρηματία που πουλά «κατάρτιση» ή «περίθαλψη» και «υγεία», ώστε όρθιος να αντέξεις λίγα χρόνια ακόμα.