Αναφερόμενη στις πολιτικές εξελίξεις και τις υποσχέσεις για «νέα εποχή» η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Οι αμφίδρομες μετακινήσεις πολιτικών προσώπων μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν και θα έχουν την ίδια βάση:

Και τα δύο κόμματα νοιάζονται για μια ανοιχτή και απελευθερωμένη αγορά. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βοηθήσουν την πλουτοκρατία να τα βγάλει πέρα με τους ανταγωνιστές της. Και για να τα βγάλει πέρα έχουν υποσχεθεί ότι θα επιβάλουν νέες σκληρότερες θυσίες για το λαό. Ποντάρουν στην ψήφο του, ποντάρουν στα ψηλά ποσοστά του δικομματισμού. Ποντάρουν στη μοιρολατρία, ποντάρουν στη σύγχυση, στην άγνοια, σε ό,τι γέννησε στο λαό η ιδεολογική τρομοκρατία που έχει εξαπολυθεί στον τόπο μας από το 1990 και μετά.

Και οι δύο ορκίζονται ότι θα βελτιώσουν τη λειτουργία του κράτους, θα την αλλάξουν, μέχρι τάχα και καινούριο κράτος θα ιδρύσουν. Υπόσχονται αποκέντρωση, νέες λειτουργίες διασύνδεσης κέντρου - περιφέρειας. Υπόσχονται να χτυπήσουν τη γραφειοκρατία.

Ολα αυτά διαβεβαιώνουμε και εμείς ότι θα τα κάνουν. Μόνο που η αποκέντρωση, οι νέες λειτουργίες, το χτύπημα της γραφειοκρατίας θα γίνουν μόνο και μόνο, για να μπει το μεγάλο κεφάλαιο πιο βαθιά στην περιφέρεια, για να κάνει τη δουλιά του σε λιγότερο χρόνο.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πραγματικά αποδείχτηκε πιο τολμηρός από τον πρόεδρο της ΝΔ. Δηλαδή έδειξε τα δόντια του πιο καθαρά, και όποιος δεν το βλέπει κάνει μεγάλο σφάλμα. Μίλησε ξεδιάντροπα για ανασφάλιστη δουλιά, για παράταση του εργάσιμου βίου, για σχολεία που θα λειτουργούν σαν φαστ φουντ. Θα φέρει δηλαδή νέα εργατική νομοθεσία, για να χρησιμοποιεί την εργατική δύναμη πιο ευέλικτα ανά μέρα, βδομάδα, μήνα, χρόνο. Να μετακινείται από τόπο σε τόπο, χωρίς να στοιχίζει στην εργοδοσία τίποτε.

Θα φέρει λέει επανάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα, δηλαδή θα το μετατρέψει σε ένα εργοστάσιο που θα βγάζει φθηνή εργατική δύναμη, που θα δουλεύει λίγες μέρες το μήνα, για τις ανάγκες του τοπικού κεφαλαίου. Αυτούς τους στόχους ικανοποιούν οι εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ για κατάργηση του αναλυτικού προγράμματος, η αποκέντρωσή του, ο κατακερματισμός της υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε γενικά, πειραματικά, πρωτοποριακά και άλλα λύκεια, τα μη κρατικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Παρασιτισμός, κοινωνική σήψη, αναρχία και ανισομετρία αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου καπιταλισμού.

Αυτή είναι η "νέα εποχή" του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, το "όραμα" του φιλελευθερισμού, από όπου και αν προέρχεται, παραδοσιακό δεξιό ή νέο δεξιό κομματικό σχήμα, τιτλοφορούμενο ως φιλελεύθερο ή ως κεντροαριστερό, ή και ως αριστερό, αντινεοφιλελεύθερο.

Τα οράματα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Γι' αυτούς υπάρχει μόνο η νέα εποχή της ΕΕ, της ΟΝΕ, και του ευρώ. Η διεύρυνση, η ομοσπονδιοποίηση, η στρατιωτική συγκρότηση της ΕΕ, η δημιουργία νέων κατασταλτικών μηχανισμών, ικανών να αντιμετωπίσουν τη λαϊκή αντίσταση και αντίδραση απέναντι στις συνέπειες των αντεργατικών αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.

Γι' αυτό σήμερα κριτήριο πολιτικής συνέπειας στον αγώνα για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, είναι η στάση απέναντι στην ΕΕ.

Οι εργαζόμενοι, ειδικότερα οι μισθωτοί, οι ανήσυχοι νέοι και νέες, οι άνθρωποι με αριστερή συνείδηση, θα ήταν λάθος να αφήνουν στην άκρη το κριτήριο ποια είναι η στάση κάθε κόμματος απέναντι σ' αυτή την επιθετική κεφαλαιοκρατική «νέα εποχή» της δυναστείας της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.

Οσες σφαίρες και να ρίξει κανείς στο νεοφιλελευθερισμό δεν εγγυάται τίποτε καλό όσο δεν τολμά να διαφοροποιηθεί από την ΕΕ, όσο δεν κηρύσσει την απειθαρχία στην ΕΕ, και τη ρήξη στην πορεία.

Εδώ είναι η ευθύνη κομμάτων που μιλάνε στο όνομα της αριστεράς, και μάλιστα στο όνομα της ανανέωσης, ενώ χρησιμοποιούν τα ίδια ιδεολογήματα του μονόδρομου της ΕΕ. Ποια είναι η ευθύνη τους; Οτι τροφοδοτούν το λαϊκό συμβιβασμό και την ηττοπάθεια.

ΠΑΣΟΚ ΝΔ κρύβουν μάλιστα ότι τα επόμενα χρόνια η οικονομική κρίση απειλεί τη χώρα μας. Πουθενά στον κόσμο δε γλίτωσε καπιταλιστική οικονομία από τον κύκλο της κρίσης. Κρίση σημαίνει ότι θα ανέβει απότομα η ανεργία, θα μειωθεί απότομα και δραματικά ακόμα περισσότερο το λαϊκό εισόδημα, θα κλείσουν μικρές επιχειρήσεις ιδιαίτερα οι προσωπικές, θα καταστραφούν αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι.

Και η τελευταία 10ετία επιβεβαιώνει ότι ούτε οι "κραταιές" οικονομίες της Ιαπωνίας, των ΗΠΑ, της Γερμανίας γλίτωσαν την κρίση.

Το ίδιο θα συμβεί και στην ελληνική οικονομία.

Ο κ. Παπανδρέου μάλιστα υποστήριξε ότι θα επιδιώξει να συζητήσουν σε ένα τραπέζι όλοι μαζί, εργοδότες, εργαζόμενοι, πολιτικά κόμματα για να αποφασίσουν ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα εφάμιλλο εκείνου της Ιρλανδίας.

Η αλήθεια είναι ότι αυτήν την ταξική συνεργασία την πλήρωσαν ακριβά στην Ιρλανδία οι χαμηλόμισθοι.

Τώρα, ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κήρυξε πιο ανοιχτά την ταξική συνεργασία, αυτήν που για δεκαετίες προώθησε το ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ, στην ΠΑΣΕΓΕΣ, στην ΑΔΕΔΥ αλλά και σε Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα.

Εστω και την τελευταία στιγμή η ηγεσία του ΣΥΝ πρέπει να τοποθετηθεί. Σε τι ωφέλησε η συμμετοχή της στο λεγόμενο κοινωνικό διάλογο; Σε τι ωφέλησε η συνεργασία της με το ΠΑΣΟΚ στην Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση; Σε τι θα ωφελούσε αν ο κ. Σημίτης υποχωρούσε και δεχόταν τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση, που επίμονα για αρκετά χρόνια, μέχρι πριν λίγους μήνες ζητούσε ο ΣΥΝ;

Δυστυχώς, στην περίφημη τηλεμαχία δεν ξεκαθάρισε ο κ. Κωνσταντόπουλος τι θα κάνει αν το ΠΑΣΟΚ μετεκλογικά στέρξει σε συνεργασία.

Με αυτόν τον τρόπο δεν αντιμετωπίζεται ο δικομματισμός, εγκλωβίζονται αγωνιστές».