Το ΠΑΣΟΚ θα "μετατρέψει τις θυσίες του λαού σε όραμα και προοπτική". Το είπε ο πρωθυπουργός, μιλώντας προχτές στα πλαίσια της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης. Η δήλωση έγινε μπροστά σε ένα ακροατήριο, βέβαια, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να χειροκροτάει τέτοιες αποστροφές. Αλλωστε, τι αξία έχει ένα χειροκρότημα των χορτασμένων για μια αποστροφή, που στο κάτω κάτω τους εργάτες εμπαίζει, και με το δικαίωμά τους στη δουλιά και στη ζωή "πολιτικαντολογεί"; Τι κοστίζει; Ευτυχώς δε, που την αποστροφή κατέγραψαν οι πολυπληθείς τηλεοπτικές κάμερες, που βρίσκονταν επί τόπου, και αίφνης ένας άλλος άνεμος φύσηξε στη χώρα! Οι εργαζόμενοι απέκτησαν το ...μόνο που τους έλειπε. Απέκτησαν "όραμα"! Κατά τα άλλα, το ΠΑΣΟΚ εφόσον κερδίσει τις εκλογές, δε θα επιβάλει νέα και σκληρότερα μέτρα κατά των λαϊκών στρωμάτων...

Πάντως, από δω και στο εξής, οι παρεπιδημούντες στη ζώνη του "εκσυγχρονισμού" δε χρειάζεται να ρωτούν, γιατί δεν τα βγάζουν πέρα. Δε δικαιούνται να δυσανασχετούν, όταν ο μισθός του μήνα εξανεμίζεται πριν περάσει το πρώτο δεκαπενθήμερο. Οι εργαζόμενοι έμαθαν ότι οι αυξήσεις των καταναλωτικών αγαθών κακώς μέχρι τώρα αποδίδονταν στην "απελευθερωμένη" ασυδοσία των μονοπωλίων. Τώρα ξέρουν, μετά τις εξηγήσεις του καθηγητή κ. Σημίτη, ότι οι φόροι δεν αυξάνουν χωρίς λόγο. Εμαθαν ότι αυξάνουν με ..."όραμα". Το ίδιο και περισσότερο ισχύει για τους άνεργους. Μπορεί οι άνθρωποι να βρίσκονται σε μια δυσκολία τούτο τον καιρό, αλλά μην θέλουμε τα πάντα δικά μας. Η κυβέρνηση το αποφάσισε. Ο δρόμος της "προοπτικής" περνά μέσα από την ανεργία... Στους παράπλευρους δρόμους της "προοπτικής", δηλαδή του ξεκληρίσματος, θα πορευτούν οι αγρότες, του "λουκέτου", θα κινηθούν οι μικρομεσαίοι, της αέναης αγωνίας για το αύριο, οι νέοι. Ομως, όλα κι όλα. Δεν είναι δυνατόν να ασχολείται κανείς με τέτοια πεζά πράγματα - όπως η δουλιά, το μεροκάματο, οι τιμές των προϊόντων, οι πελάτες που δεν μπαίνουν στο μαγαζί, το άχρηστο πτυχίο - και να ξεχνά το ...κύριο: Την ..."προοπτική". Αλλωστε, η λαϊκή αοιδώς - παραφρασμένη έστω - το έχει επισημάνει πολύ πριν τον Σημίτη πως "εδώ υπάρχει ένα "όραμα" μεγάλο και συ μιλάς για κάτι πράγματα μικρά"... Τι είναι αυτά μπροστά στον "εκσυγχρονισμό" και στα "οράματά" του;

"Θυσίες με όραμα και προοπτική", λοιπόν, τάζει ο Κ. Σημίτης. Μόνο που το διαρκώς επαγγελλόμενο "όραμα" του δικομματισμού έχει μετατραπεί σε εφιάλτη. Εναν εφιάλτη, από τον οποίο δε γλιτώνεις, όσο και να τσιμπηθείς μόνος σου. Ενας τρόπος υπάρχει. Να "τσιμπήσεις" εκείνους που στον προκαλούν. Για την ακρίβεια, να τους "καρφώσεις". Η ψήφος των εργαζομένων στις 22 Σεπτέμβρη μπορεί να γίνει "καρφί" και "γροθιά" στα χέρια των λαϊκών στρωμάτων, βάζοντας στη θέση τους τους "οραματιστές" των θυσιών χωρίς τέλος.