Με αφορμή τις ετήσιες φοιτητικές εκλογές στους συλλόγους, δυναμώνει η ενασχόληση των παρατάξεων, των ΜΜΕ και των ίδιων των φοιτητών με την κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα γενικά, τους φοιτητικούς συλλόγους, τα Διοικητικά Συμβούλια και την ΕΦΕΕ ειδικότερα.

Πολλούς τους διακατέχει η αγωνία να πουν κάτι νέο, "σύγχρονο" ή "καινοτόμο", ψάλλοντας επικήδειους για το φοιτητικό κίνημα και άλλους, επειδή νιώθουν πως "τελειώνουν τα καύσιμα" και ενώ πήραν την κατηφόρα τη μεγάλη για τα καλά, ψάλλοντας τους ίδιους επικήδειους (τώρα στα γεμάτα όμως), να ανακαλύψουν για πολλοστή φορά πως η ύπαρξη και μόνο ενιαίας ΕΦΕΕ και φοιτητικών συλλόγων θα είναι τελικά η καταδίκη τους.

Ομως γιατί χρειάζονται φοιτητικοί σύλλογοι, γενικές συνελεύσεις, ΔΣ και ΕΦΕΕ; Και χρειάζονται έτσι απλά για να υπάρχουν;

Η ενότητα των φοιτητών γύρω από τα οξυμένα και καυτά προβλήματα που βιώνουν σήμερα, αλλά και η αντίστοιχη προοπτική τους διασφαλίζεται μόνο από ενιαίους φορείς (τους συλλόγους) και τις μαζικές διαδικασίες τους. Διασφαλίζεται από ενιαία ΕΦΕΕ, που αποτελεί ιστορική κατάκτηση στον αγώνα των φοιτητών για τα συμφέροντά τους, αλλά και για το μέλλον τους.

Δεν κλείνουμε τα μάτια μας στη σημερινή κατάσταση στην ΕΦΕΕ, τη ΦΕΑΠΘ, τη ΦΕΠΑΠ και τα ΔΣ. Κάθε άλλο. Ξεσκεπάζουμε στα μάτια των φοιτητών τους εκ περιτροπής κυβερνητικούς συνδικαλιστές και παρατάξεις, για τις προσπάθειές τους οι σύλλογοι να είναι είτε υποχείρια των πολιτικών σκοπιμοτήτων τους είτε μισοδιαλυμένες γραφειοκρατικές απομιμήσεις. Καταγγέλλουμε το ρόλο των νεόκοπων ανανεωτών του φοιτητικού κινήματος (Πολιτική Ανοιξη, "ΣΥΝ") που, όπου "ανακατεύονται" με τα κοινά, ως στόχο έχουν να ψαρέψουν στα θολά, χωρίς να προτείνουν τίποτα το διαφορετικό στην πράξη από τις ΔΑΠ - ΠΑΣΠ. Αντιπαλεύουμε την εξίσου διαλυτική λογική των "αριστεροανεξάρτητων" ΕΑΑΚ, που - όπως τους βολεύουν οι συσχετισμοί - τα κάνουν πλακάκια με το ΠΑΣΟΚ, ενώ ταυτόχρονα προπαγανδίζουν τη διάλυση των συλλόγων και της ΕΦΕΕ, στο όνομα "νέων μορφών συνδικαλιστικής δράσης, με νέο δίκτυο πανελλαδικής εμβέλειας". Ακολουθώντας τη γραμμή του ΝΑΡ, μηδενίζουν την ιστορία του φοιτητικού κινήματος και επιδιώκουν να κάνουν "συντρίμμια" το παλιό φοιτητικό κίνημα, δήθεν για να οικοδομήσουν ένα καινούριο.

Ολοι μπορούν να αντιληφθούν πού οδηγεί η παραπάνω αντίληψη που αποτελεί και πρακτική. Σίγουρα δεν πρόκειται να μπούμε όμως στον κόπο να "διαλέξουμε" μεταξύ της ενδεχόμενης μεθόδευσης από ΠΑΣΠ και ΔΑΠ για μετατροπή των φοιτητικών συλλόγων σε μηχανισμούς καλλιέργειας του "ευρωπαϊκού ιδεώδους", συντεχνιακά κλαμπ που θα αναλαμβάνουν εργολαβικά την εμπέδωση των "αρχών" της εντατικοποίησης, κατηγοριοποίησης και εμπορευματοποίησης από τη μία μεριά και της λογικής και πρακτικής της ντε φάκτο υποκατάστασης των συλλόγων και της ΕΦΕΕ, που έτσι και αλλιώς την κυρίαρχη λογική εξυπηρετεί, από την άλλη.

Δεν πρόκειται να μπούμε ούτε στη λογική της θεσμοφιλολογίας για νέα καταστατικά, ούτε στην κουτοπόνηρη διαστροφή των "κινήσεων αγώνα", όπου δε βολεύουν οι συσχετισμοί. Με διασπάσεις δεν αναπτύσσονται αγώνες, μάλλον το αντίθετο. Γιατί οι αγώνες ή θα είναι μαζικοί, ενωτικοί και διεκδικητικοί ή δε θα έχουν αποτελέσματα. Και βέβαια υπάρχει μια περίεργη ταύτιση των "εκσυγχρονιστών" του μααστριχτικού τόξου με τους έτερους υποστηρικτές της διάσπασης του φοιτητικού κινήματος (ΕΑΑΚ, Αγ. Κινήσεις). Είναι η συμφωνία τους πως χρειάζεται θεσμική αλλαγή. Η υποκρισία όμως έχει ξεπεράσει τελευταία όλα τα όρια. Το ΚΣ της ΕΦΕΕ σε "πανηγυρική" του συνεδρίαση, όπου προκήρυξε τις εκλογές για 5 Απρίλη, φρόντισε να "προετοιμάσει" και φέτος το έδαφος για το μεγαλύτερο δυνατό χάος. Ακόμα και οι άλλοτε περιχαρακωμένες "Αγωνιστικές Κινήσεις" έσπευσαν να εξαργυρώσουν το προφίλ τους για μια έδρα στην επιτροπή νομιμοποίησης των αντιπροσώπων του επόμενου Συνεδρίου της ΕΦΕΕ.

Οι Πανσπουδαστικές Κινήσεις Συνεργασίας από καιρό είχαν επισημάνει τους κινδύνους που διατρέχει το φοιτητικό κίνημα, επιμένοντας στον ενωτικό χαρακτήρα των Συλλόγων και παλεύοντας γι' αυτόν. Ισως τα Πανσπουδαστικά Συνέδρια των τελευταίων χρόνων να έδειξαν ανάγλυφα πού αποσκοπούν όλοι όσοι συζητούν για θεσμικές αλλαγές ή νέες μορφές συνδικαλισμού. Η διάλυση των διαδικασιών με άμεσο ή έμμεσο τρόπο αποσκοπούσε και αποσκοπεί στην παραπέρα απομάκρυνση του κορυφαίου οργάνου των φοιτητών από τους φοιτητές, στην παράλυσή του και τη μη ενασχόληση και πάλη για τα προβλήματά τους. Τι ήταν μήπως εκείνη η πολυήμερη αποχώρηση της ΠΑΣΠ από το Συνέδριο το '92, την οποία στήριξαν "στα ίσα" τα ΕΑΑΚ, δίνοντάς της και "αριστερό" άλλοθι;

Ολοι αυτοί που με τη στάση τους δε θέλουν την ενεργή συμμετοχή των φοιτητών, αλλά την αδράνεια και τη διάλυση, έχουν "έτοιμες" τις δικές τους "λύσεις". Το να μην παίρνουν τα ΔΣ και η ΕΦΕΕ αποφάσεις. Το να κινδυνεύει, όπως κάθε φορά, να μην εκλεγεί ΚΣ της ΕΦΕΕ αποτελεί μάλιστα την προϋπόθεση για την υλοποίηση των όποιων σχεδίων. Οι ΠΚΣ δεν είναι οι υπερασπιστές της σημερινής κατεστημένης κατάστασης στην ΕΦΕΕ, για την οποία ευθύνη έχουν όσοι σνομπάρουν και χλευάζουν την ιστορία της ΕΦΕΕ, που ξεχωρίζει σαν κατάκτηση στα φοιτητικά κινήματα της Ευρώπης. Ούτε διακατεχόμαστε από καμιά θεσμολαγνία. Δε μας πιάνει όμως και κανένας πανικός. Παλεύουμε με αυτοπεποίθηση μέσα από τους Συλλόγους για λύσεις στα προβλήματα των φοιτητών και των ΑΕΙ, που δένονται έτσι κι αλλιώς μ' αυτά των εργαζομένων, μιας και ενιαία και ίδια είναι η πολιτική που τα γεννάει και τα οξύνει.

Αγωνιζόμαστε για την ενότητα του φοιτητικού κινήματος, γιατί εκεί βρίσκεται η δύναμή του. Επιλέγουμε το δρόμο του αγώνα γιατί έτσι γράφτηκε η ιστορία των κατακτήσεων. Αλλάζουμε τους συσχετισμούς που είναι αρνητικοί και δυσκολεύουν, φρενάρουν ή αποπροσανατολίζουν. Θέλουμε ΔΣ και ΕΦΕΕ που θα ενώνουν τους φοιτητές και του συλλόγους, θα τους συντονίζουν στους αγώνες που έγιναν και γίνονται. Σήμερα δεν έχουν αποτραπεί οι κίνδυνοι που απειλούν και έχουν στο στόχαστρο τα συλλογικά όργανα. Δεν είναι βέβαιο με ποιο τρόπο θα προχωρήσουν φέτος οι ΠΑΣΠ και ΔΑΠ στο παραπέρα χτύπημα των συλλόγων. Ούτε για την πορεία των δυνάμεων που θέλουν να δρουν "εντός, εκτός κι εναντίον" των φοιτητικών αγώνων, μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Το βέβαιο και ανησυχητικό είναι πως το φοιτητικό κίνημα βάλλεται από όλες τις "πάντες" και χρειάζεται σήμερα περισσότερο από ποτέ την περιφρούρηση από κάθε λογής "μνηστήρες".

Τέτοιο ρόλο εκ των πραγμάτων παίζουν μόνο οι ΠΚΣ, που θα ενισχυθούν φέτος, έτσι κι αλλιώς, για να δυναμώσει η διαμαρτυρία και η αντίσταση στην πολιτική της υποταγής και του ξεπουλήματος, στην πολιτική του αυταρχισμού και υποβάθμισης των σπουδών και της ζωής των φοιτητών. Το δυνάμωμα των ΠΚΣ θα δώσει το πολιτικό μήνυμα ελπίδας για μια άλλη πορεία, συνδυασμένο με μια ολοκληρωμένη πρόταση - απάντηση για σημερινά ΑΕΙ. Είμαστε αισιόδοξοι ότι αυτό θα είναι η καλύτερη συμβολή στο δέσιμο και την κοινή δράση του φοιτητικού με το λαϊκό και εργατικό κίνημα, γιατί μόνο οι ΠΚΣ επιδιώκουν κάτι τέτοιο. Οι δυναμωμένες ΠΚΣ θα είναι η εγγύηση για τον ενωμένο αγώνα των φοιτητών. Οι ΠΚΣ, που δεν μπήκαν και δεν μπαίνουν στα ετερόκλητα κομπρεμί προεκλογικά, στις 5 Απρίλη, αλλά και μετά θα υπερασπίσουν την ενότητα και το διεκδικητικό χαρακτήρα του φοιτητικού κινήματος.

Ηρακλής ΤΣΑΒΔΑΡΙΔΗΣ

Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ