"Γιατί να μη διαμαρτύρονται οι βιομήχανοι και οι μεγαλοϊδιοκτήτες των ΜΜΕ, που οι αγρότες απέκλεισαν τους εθνικούς δρόμους, διεκδικώντας λύσεις στα προβλήματά τους; Αφού αυτοί δε χρειάζεται να βγουν στους δρόμους για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Εχουν με το μέρος τους τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς τους και ό,τι θέλουν το παίρνουν αμέσως". Μ' αυτά τα λίγα λόγια, ένας από τους εξεγερμένους αγρότες του θεσσαλικού κάμπου, απάντησε στις συκοφαντικές επιθέσεις που δέχεται το αγροτικό κίνημα από την κυβέρνηση, τον ΣΕΒ και τα ΜΜΕ, για τις μορφές πάλης που, εκ των πραγμάτων, αναγκάζεται να επιλέξει. Πράγματι, οι αγρότες δεν είχαν άλλη επιλογή - από το να βγουν με τα τρακτέρ στους δρόμους - για να αναδείξουν τα προβλήματά τους, να απαιτήσουν από την κυβέρνηση να τους ακούσει και να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους. Η πίεση που ασκείται - με τη συνέχιση των κινητοποιήσεων - προς την κυβέρνηση, αλλά και προς τα πολιτικά κόμματα, να σκύψουν, επιτέλους, στα προβλήματα των αγροτών και να δοθούν λύσεις, έφερε τα πρώτα αποτελέσματα. Το αγροτικό πρόβλημα της χώρας - απόρροια της πολιτικής που εκπέμπεται από την ΕΕ και η οποία εφαρμόζεται δουλικά από τις ελληνικές κυβερνήσεις - ήρθε στο προσκήνιο, έγινε "πρώτο θέμα" στα ΜΜΕ (έστω και με διαστρεβλωτικό τρόπο) κι όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου τέθηκαν προ των ευθυνών τους.

Για να έχει, όμως, μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα ο αγώνας των αγροτών, πρέπει να συντονιστεί με την πάλη των άλλων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, που πλήττονται το ίδιο, από την ίδια πολιτική, η οποία εκπέμπεται από ίδιο "κέντρο" και εφαρμόζεται από τις εναλλασσόμενες ελληνικές κυβερνήσεις. Κι από αυτή την άποψη, είναι πολύ σημαντικό, ότι ταυτόχρονα με τους αγρότες, στο ίδιο "χαράκωμα της μάχης" βρίσκονται και οι επαγγελματοβιοτέχνες, παλεύοντας όχι απλώς για το "φορολογικό", αλλά για τη σωτηρία της μικρής επιχείρησης στην Ελλάδα, που απειλείται άμεσα με εξαφάνιση μπροστά στη ληστρική επιδρομή των πολυεθνικών. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι οι κινητοποιήσεις έχουν εξαπλωθεί απ' άκρου σ' άκρον της χώρας και συμμετέχει το 100% των επαγγελματοβιοτεχνών. Δεν απομένει, παρά να μπουν ενωτικά, δυναμικά και οργανωμένα σ' αυτόν τον αγώνα και οι εργάτες και να παλέψουν, όχι μόνο για τη λύση μεμονωμένων προβλημάτων τους, αλλά για τη σωτηρία της βιομηχανικής βάσης, η οποία έχει συρρικνωθεί επικίνδυνα, με την αποβιομηχάνιση και τις ιδιωτικοποιήσεις, που άρχισαν εδώ και χρόνια και βρίσκονται σε εξέλιξη.

Εμπόδιο στην ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων προς αυτή την κατεύθυνση αποτελεί η πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του συνδικαλιστικού τους κινήματος. Μια πολιτική που καλλιεργεί την αυταπάτη ότι προβλήματα όπως αυτό της συρρίκνωσης της παραγωγικής βάσης στη χώρα μας - που σχεδιάστηκε από τις πολυεθνικές και την ΕΕ - μπορούν να λυθούν με τη "συναίνεση" και τον "κοινωνικό διάλογο". Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, υποταγμένη σ' αυτή τη λογική όχι μόνο δε συντονίζει την πάλη των εργαζομένων, αλλά στέκεται στο "αντίπαλο στρατόπεδο" - μαζί με την κυβέρνηση και τον ΣΕΒ - κι αντί να εκδηλώσει τουλάχιστον τη συμπαράστασή της στον αγώνα των αγροτών και των ΕΒΕ συμμετέχει, με πρόσχημα το "φορολογικό", στην κατασυκοφάντηση και υπονόμευσή του. Οι εργαζόμενοι πρέπει να παραμερίσουν τα "μπλόκα" που στήνει μπροστά τους η ΓΣΕΕ, ν' αναπτύξουν κύμα αλληλεγγύης και να συμπαραταχτούν στον κοινό αγώνα, με τα άλλα κοινωνικά στρώματα.