Πριν μερικά χρόνια και επί δεκαετίες, το μόνιμο θέμα στον αμερικανικό Τύπο, που γινόταν και διεθνές, ήταν η εγκληματικότητα στις ΗΠΑ.

Οι λευκοί έκαναν κάθε προσπάθεια να διογκώσουν το σώμα των μαύρων που εγκληματούσε. Τα δικά τους εγκλήματα, από την αρπαγή ενός μήλου από ένα καφάσι μέχρι την ανθρωποκτονία, προβάλλονταν εντονότερα.

Και βέβαια, οι μαύροι εγκληματούσαν. Ζούσαν σε νέγρικα γκέτο, σε υποβαθμισμένες περιοχές και γειτονιές, έμεναν αναλφάβητοι, άνεργοι και αποκτούσαν πολλά παιδιά.

Εξαιτίας των συνθηκών ζωής ήταν ευάλωτοι στην πορνεία, στο ποτό, στα ναρκωτικά και στις ασθένειες. Ολα αυτά και η αγραμματοσύνη τούς αφαιρούσαν την κοινωνική, οικονομική, πολιτική αγωνιστικότητα.

Τις τελευταίες δεκαετίες, που μεγαλώνει ο αριθμός των μαύρων, οι οποίοι εκπαιδεύονται, μορφώνονται, αποκτούν ένα επάγγελμα ή μια τέχνη, και ξεφεύγουν από τα γκέτο, καθώς η ανεργία τους μειώνεται κυρίως στις Βόρειες Πολιτείες, μειώνεται και η εγκληματικότητα.

Με τους οικονομικούς δείκτες να ανεβαίνουν παρατηρείται η υποχώρηση των δεικτών της εγκληματικότητας.

Για μένα, τα μεγάλα εγκλήματα βαραίνουν τους λευκούς γιατί οι μαύροι στις ΗΠΑ δεν υπήρξαν Πρόεδροι, ούτε κατείχαν τέτοια μεγάλα πόστα στις κυβερνήσεις που να ασκούν πολιτική. Τους νόμους, που διέπουν τις σχέσεις των πολιτών στην κοινωνία, στην οικονομία και στην πολιτική, από την εποχή του Τζορτζ Ουάσιγκτον που γράφτηκε το Σύνταγμα, τους φτιάχνουν οι λευκοί.

Δεν παραβλέπεται το γεγονός ότι υπάρχουν μαύροι δήμαρχοι, δικαστικοί, επαγγελματίες, επιστήμονες, και κυρίως στον αθλητισμό και τις Τέχνες, ή διασκεδαστές, που πέρασαν τα σύνορα της Αμερικής.

Οσο πέφτουν οι οικονομικοί δείκτες της βιομηχανίας, της γεωργίας, των παραγωγικών μονάδων και των υπηρεσιών, τόσο αυξάνει το έγκλημα, που σημαίνει: "Οικονομικά εγκλήματα, ληστείες, απαγωγές, τρομοκρατικές ενέργειες, πληρωμένες δολοφονίες, κλοπές όπλων, πυρομαχικών και εκρηκτικών".

Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους και είναι πραγματικά ανεβασμένοι μέχρι τραγικού σημείου.

Προβλέπεται μια βαθμιαία αντίστροφη μέτρηση αναμενόμενη από τους κύκλους των μεταρρυθμιστών. Ακούγεται σαν μια παράταση στο χρόνο, που όμως η ανθρώπινη ζωή, όσο μακρόβια και αν είναι, δεν έχει μεγάλα περιθώρια και ούτε πρέπει η αναμονή να μετατραπεί σε ανασταλτικότητα.

Αυτό που επίκειται τάχιστα είναι η ανατροπή του καθεστώτος που διέπουν τις εργατικές, κοινωνικές, πολιτικές σχέσεις του λαού της Ρωσίας, ή όπου αλλού υπάρχουν παρόμοια φαινόμενα.

Παρατηρείται επίσης ότι κι εμείς έχουμε συνοπτικά έντονη την τάση ν' αποδίδουμε τα εγκλήματα σε αλλοδαπούς, ενώ οι Ελληνες, είτε ως συνεργοί τους είτε εγκληματώντας ατομικά, δεν υστερούν καθόλου από τους όμοιούς τους οποιασδήποτε καταγωγής.

Αφήνουμε στο περιθώριο τον τρόπο διαβίωσής τους και όλες τις υπόλοιπες παραμέτρους της δικής μας κοινωνίας, που οδηγούν στην εγκληματικότητα.

Οι δείκτες είναι αντίστροφοι. Ας το προσέξουν οι ιθύνοντες.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ