Από τον "Αννα στον Καϊάφα" παραπέμπει ο Δήμος Αθηναίων τους υπαίθριους χειροτέχνες μικροπωλητές, κυρίως κατασκευαστές κοσμημάτων, που εδώ και τρία χρόνια διεκδικούν ένα σταθερό χώρο για να εκθέτουν νόμιμα τα προϊόντα τους. Ετσι τους αναγκάζει να λειτουργούν σε κατάσταση παρανομίας - επιλεκτικά παρέχονται κατά διαστήματα κάποιες άδειες - με το φόβο της σύλληψης και της κατάσχεσης των εμπορευμάτων τους να καραδοκεί, ενώ παράλληλα τους υποχρεώνει να αναζητούν καθημερινά μια ελεύθερη γωνιά για να ανοίξουν το βαλιτσάκι με την πραμάτεια τους, καθώς η πόλη δε διαθέτει οργανωμένη υπαίθρια αγορά να τους υποδεχτεί.

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της στενής διόδου μπροστά απ' το εργοτάξιο του μετρό στο Μοναστηράκι, όπου δημιουργούνται συχνά αντεγκλήσεις για το τίποτα, όταν οι πεζοί πληθαίνουν το Σαββατοκύριακο και δεν μπορούν να κινηθούν άνετα, ανάμεσα στους μικροπωλητές, χειροτέχνες και άλλους, που συγκεντρώνονται εκεί. Μόνο που η ευθύνη γι' αυτήν την κατάσταση δεν ανήκει στους μικροπωλητές αλλά στο Δήμο, αφού οι πρώτοι ζητούν επίμονα, πλην μάταια, εδώ και χρόνια, να τους αναγνωριστεί το δικαίωμα να έχουν ένα μόνιμο χώρο, όπου θα δημιουργήσουν τη μικρή αγορά τους και θα μπορούν - χωρίς να καταδιώκονται - να εργάζονται, ώστε να καταβάλλουν και όσες εισφορές απαιτούνται, στα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία.

Μάλιστα, μια ομάδα μικροπωλητών, στην οποία μετέχουν τόσο Ελληνες όσο και αλλοδαποί χειροτέχνες, συνέστησαν το Σωματείο Χειροτεχνών Καλλιτεχνών "Οδυσσέας", ώστε να διεκδικήσουν αποτελεσματικότερα τη δημιουργία μιας αγοράς, η οποία θα είχε μια γωνιά για κάθε ενδιαφερόμενο. Μετά από τρία χρόνια, οι προσπάθειές τους κατέληξαν να μοιάζουν με ό,τι θυμίζει και ο μυθικός ήρωας, το όνομα του οποίου έδωσαν στο σωματείο τους: Πραγματική Οδύσσεια, με τον ένα αντιδήμαρχο να λέει έτσι και τον άλλο αλλιώς, με το Δημοτικό Συμβούλιο να συζητά, αλλά να μην αποφασίζει ποτέ και το δήμαρχο Δ. Αβραμόπουλο να αλλάζει την τελευταία στιγμή γνώμη για το χώρο που θα μπορούσε να αναπτυχθεί η μικρή αγορά τους. Και στο τέλος τα αιτήματά τους να παραπέμπονται να... εξεταστούν στο μέλλον.

Παρ' όλα αυτά ο Ολλανδός Μισέλ Βαν Ρόοδε και οι Ελληνες και ξένοι συνάδελφοί του, που έχουν συστήσει το σωματείο, δεν το βάζουν κάτω. Και καθώς στην εποχή του... εκσυγχρονισμού οι αρμόδιοι καταλαβαίνουν μόνο από οικονομικούς όρους, κάθισαν και υπολόγισαν πόσα χρήματα χάνει ο Δήμος μόνο από το υποθετικό τίμημα των 1.000 δραχμών, που θα κατέβαλλαν για την ημερήσια χρήση ενός πάγκου, αν υπήρχε η υπαίθρια αγορά που ζητούν. Με βάση τα μέλη και μόνο του σωματείου - οι χειροτέχνες μικροπωλητές είναι περισσότεροι στην πραγματικότητα - και για εργασία 300 ημερών το χρόνο, το κονδύλι υπολογίζεται σε περισσότερα από 30 εκατομμύρια δραχμές ετησίως. Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε άδειες λειτουργίας, εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία και φόρους.

Τα μέλη του σωματείου "Οδυσσέας", πάντως, δεν έχουν εξαντλήσει τις προσπάθειές τους σε... προσθαφαιρέσεις. Ζήτησαν τη γνώμη και άλλων αρμόδιων φορέων, πρότειναν χώρους όπου θα μπορούσαν να αναπτύξουν την αγορά τους, με ήπιου χαρακτήρα κατασκευές και σχεδίασαν αυτές τις κατασκευές, έβγαλαν φωτογραφίες και έφτιαξαν μακέτες. Ακόμα μίλησαν με φίλους τους πλανόδιους μουσικούς και περιέλαβαν τελικά στις προτάσεις τους μια μικρή κινητή εξέδρα για να δίνονται "αυτοσχέδιες" συναυλίες ή να παρουσιάζεται παντομίμα και κουκλοθέατρο. Σε μια απ' τις μακέτες που επεξεργάστηκαν, το παζάρι αναπτύσσεται στην πλατεία Κλαυθμώνος, αλλά, όπως λένε, είναι έτοιμοι να συζητήσουν και άλλες λύσεις. Μέχρι τώρα έχουν συγκεντρώσει 5.000 υπογραφές συμπαράστασης στην προσπάθειά τους. Θα εισακουστούν;

Γερ. ΤΡ.