Απαντώντας χτες σε σχετική ερώτηση, για το κύμα της ακρίβειας η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι η ακρίβεια δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς γενναίες αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα, χωρίς μείωση της φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων και ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Παραθέτουμε το διάλογο με τον δημοσιογράφο:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κυρία Παπαρήγα, εκτός από το θέμα της τρομοκρατίας, στο οποίο αναφερθήκατε υπάρχει η τρομοκρατία της ακρίβειας και των ανατιμήσεων. Αύριο υπάρχει αυτό το περίφημο μποϊκοτάζ των καταναλωτών. Τη θεωρείτε ως επαρκή κίνηση αυτή; Οι δικές σας σκέψεις ποιες είναι;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Αν αυτό το μποϊκοτάζ έβγαινε αυθόρμητα από τον κόσμο για να τιμωρήσει, εν πάση περιπτώσει να λέγαμε κάτι... Ποιους όμως να τιμωρήσει; Τον πάγκο της λαϊκής αγοράς; Το μικρό μαγαζί της περιοχής του; Εστω, να τιμωρήσει τα πολυκαταστήματα. Εάν αυτό το πράγμα έβγαινε αυθόρμητα μέσα από το λαό, θα μπορούσε κανείς να το δει σαν μια συμβολική ημέρα διαμαρτυρίας, έκφρασης αγωνίας για ένα μεγάλο πρόβλημα.

Εδώ αυτό το μποϊκοτάζ έχει επικεφαλής τον κ. Χριστοδουλάκη, την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα καλούν το λαό για μια ημέρα να μην ψωνίσει. Πρόκειται για κοροϊδία από τη σκοπιά της κυβέρνησης.

Να σας πω και μια άλλη πλευρά. Λένε στο λαό για μια, δυο και τρεις μέρες να υποκαταναλώνεις, να μην αγοράζεις αυτό που χρειάζεσαι. Μα ήδη αυτή η πολιτική που ακολουθείται στην Ελλάδα -και για την οποία συμπλέουν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία- έχει οδηγήσει και σε περιορισμό της κατανάλωσης και σε στρεβλή κατανάλωση. Αυτό επιδιώκεται: να καταναλώνουμε λιγότερα, δηλαδή να έχουμε λιγότερες απαιτήσεις. Διότι πραγματικός εκβιασμός δεν μπορεί να γίνει στους μεγάλους. Βεβαίως, κάποια χρήματα θα χάσουν δυο τρεις μέρες. Θα τα μαζέψουν τις επόμενες!

Αν θέλετε, μπορεί να υπάρχουν κι άλλες πονηρές πτυχές γύρω από αυτό το θέμα. Παραδείγματος χάρη, λέει η κυβέρνηση: Θα δώσω λίστα των επιχειρήσεων που αισχροκερδούν. Τώρα, από ποιο σημείο και μετά θεωρείται κάτι αισχροκέρδεια, είναι ένα θέμα. Δηλαδή, μέχρι τώρα δεν υπήρχε πρόβλημα αγοραστικής ικανότητας των εργαζομένων; Τώρα εμφανίστηκε, αυτές τις μέρες; Ποιο είναι το κριτήριο της αισχροκέρδειας; Ενα αυτό.

Δεύτερον, λέει ότι θα δώσει λίστες, που σημαίνει θα βάλουν σε μαυροπίνακα μια σειρά επιχειρηματίες και την ίδια μέρα κάνει συμφωνίες μαζί τους. Τι ισχύει, οι λίστες ή οι συμφωνίες;

Τρίτο θέμα: Μήπως μέσα απ' όλη αυτή την ιστορία, γίνεται μια προσπάθεια να επικρατήσουν λιγότερες μονοπωλιακές επιχειρήσεις κατά κλάδο και πώς μπορεί να γίνει αυτό;

Τα μεγαθήρια, τα ισχυρά μεγαθήρια μάλλον, έχουν τη δυνατότητα να διασφαλίζουν μεγάλο απόθεμα προϊόντων με σχετικά χαμηλές τιμές και να ρίξουν στην αγορά για ένα διάστημα προϊόντα με πιο χαμηλές τιμές. Κάτι που δεν μπορούν να το κάνουν κάποιοι άλλοι, ενδεχομένως, όμιλοι επιχειρήσεων και οπωσδήποτε δεν μπορούν να το κάνουν οι μικροί, οι μεσαίοι.

Ετσι, λοιπόν, θα εμφανιστεί ότι έχουμε μία μείωση τιμών, ενώ στην πραγματικότητα θα ανοίγεται ένας νέος γύρος κερδοφορίας, διότι μόλις οι όμιλοι επικρατήσουν και εκτοπίσουν τους ανταγωνιστές σε έναν κλάδο θα ανεβάσουν ξανά τις τιμές.

Και, τέλος, για μας το πρόβλημα έχει ως εξής: Θέλεις να παλέψεις την ακρίβεια; Να την παλέψεις. Αλλά εδώ πρέπει να την παλέψεις συνδυασμένα, με γενναίες αυξήσεις των μισθών και του μεροκάματου. Δεύτερον, με φοροαπαλλαγές για τα λαϊκά στρώματα, με βαριά φορολογία για το κεφάλαιο, με δημιουργία προϋποθέσεων που σημαίνει ανατροπή νόμων στην Παιδεία και στην Υγεία, ούτως ώστε να μη χρειάζεται να βάλεις το χέρι βαθιά στην τσέπη γι' αυτά.

Μιλάμε, λοιπόν, για ένα σύνολο παραγόντων, οπωσδήποτε να μην αυξηθούν τα τιμολόγια των υπηρεσιών στις ΔΕΚΟ, που τώρα βεβαίως είναι ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις. Πρέπει να πάρεις μια σειρά τέτοιους παράγοντες, που διασφαλίζουν μια ελάφρυνση της θέσης των εργαζομένων. Για ελάφρυνση μιλάμε και όχι βέβαια για ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος. Αλλά για να μαλακώσει το πρόβλημα πρέπει να παλέψεις σε διάφορα μέτωπα.

Αύριο (σ.σ. σήμερα), επίσης, υπάρχουν και αγωνιστικές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια. Πάντως, ο αγώνας πρέπει να είναι συνεχής, σταθερός και ανυποχώρητος. Διαφορετικά με μιας μέρας συμβολισμό δεν ιδρώνει το αυτί αυτών που πρέπει να ιδρώσει.