Ερώτηση απάντηση | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ερώτηση απάντηση

«Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ανάμεσα στο ενδεχόμενο να κερδίσει η ΝΔ, ή στο να εξαρτηθεί ο σχηματισμός κυβερνητικών εξελίξεων από την Αριστερά, προτιμά το ενδεχόμενο επικράτησης της ΝΔ» (Ν.Κωνσταντόπουλος). Γιατί τοποθετεί έτσι το ζήτημα;

ΟΣΥΝ προβάλλει ως εναλλακτική πολιτική διέξοδο τη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας. Αλλωστε κατ' επανάληψη και πρόσφατα στο ραδιοσταθμό «Φλας», ο πρόεδρός του είπε: «Εχουμε απευθύνει πρόταση προοδευτικής εξουσίας και στο ΠΑΣΟΚ και στο ΚΚΕ και στο ΔΗΚΚΙ». Βεβαίως αντίστοιχη πρόταση κάνει και το ΔΗΚΚΙ, το οποίο μάλιστα δηλώνει από τώρα έτοιμο για μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής; Γιατί θα αλλάξει πολιτική το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία και πώς θα αλλάξει; Μήπως επειδή ένα μικρότερο κόμμα θα συμμαχήσει μαζί του; Είναι δυνατόν να υπάρξουν συμμαχίες ανάμεσα σε κόμματα με αντίθετες πολιτικές, που εκφράζουν αντίθετα συμφέροντα; Ούτε το ΠΑΣΟΚ θα αλλάξει πολιτική ούτε μπορούν να συμμαχήσουν αντίθετες πολιτικές, αντίθετα συμφέροντα. Επομένως η ηγεσία του ΣΥΝ προβάλλει τη διέξοδο της κυβερνητικής συμμαχίας με το ΠΑΣΟΚ βαφτίζοντάς τη μάλιστα «προοδευτική», γιατί στα καίρια πολιτικά ζητήματα συμφωνεί μαζί του.

Συμφωνεί με την ΟΝΕ, προβάλλει την ανάγκη πολιτικής ενοποίησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), υπερθεμάτισε στη Βουλή τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Ελσίνκι, οι οποίες αναγνωρίζουν τις διεκδικήσεις του κατεστημένου της Τουρκίας (αμφισβήτηση συνόρων, συγκυριαρχία στο Αιγαίο, «γκρίζες» ζώνες), αλλά και τη διχοτόμηση της Κύπρου, νέα τάξη, δηλαδή, γιατί το ίδιο κάνει και το ΝΑΤΟ. Θεωρεί η ιμπεριαλιστική ΕΕ ότι μπορεί να γίνει το αντίπαλο στις ΗΠΑ δέος, τη στιγμή που από κοινού βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία, συμφώνησε με το ιμπεριαλιστικό Σύμφωνο Σταθερότητας στα Βαλκάνια, γιατί ανοίγει ο δρόμος της υποταγής αυτών των λαών στις ευρωατλαντικές δομές κλπ.

Στο μέτωπο της εσωτερικής πολιτικής, ακολούθησε την ίδια ρότα. Για παράδειγμα, δεν αντιτάχθηκε στην «ευελιξία της εργασίας», αλλά προτείνει 35ωρο χωρίς όμως σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, όπως στη Γαλλία, το οποίο εφαρμόστηκε αλλά προκάλεσε κινητοποιήσεις ενάντιά του, αφού ουσιαστικά δεν έδωσε νέες θέσεις εργασίας, ενώ αυξήθηκαν οι εργάτες που δουλεύουν περισσότερες ώρες, και έχασαν τα Σάββατα και τις Κυριακές ως αργίες. Δεν αντιτάχθηκε στις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά έκανε κριτική ότι δε γίνονται με διαφάνεια και ότι το τίμημα που πληρώνουν οι επιχειρηματίες-αγοραστές τους είναι μικρό. Μιλάει για αύξηση της ανεργίας αλλά δεν προτείνει κανένα μέτρο ενάντια στην ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου, παρά μόνο τη μεγαλύτερη φορολόγηση αυτών που «παίζονται» στο χρηματιστήριο. Κάνει κριτική στο ΠΑΣΟΚ ότι δε μοίρασε δίκαια τις συνέπειες για την ένταξη στην ΟΝΕ και στους επιχειρηματίες και στους εργαζόμενους, λες και θα συμφωνούσε η πλουτοκρατία με μια τέτοια πολιτική, ή ότι μπορεί αυτή να εφαρμοστεί.

Αντικειμενικά η «προοδευτική» διέξοδος της ηγεσίας του ΣΥΝ αποπροσανατολίζει το λαό, αδυνατίζει τη λαϊκή αντιπολίτευση, το λαϊκό κίνημα από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, από τις διεκδικήσεις του ενάντια στην ολιγαρχία, από την οργάνωση κοινωνικοπολιτικής πάλης ενάντια στην άρχουσα τάξη.

Σε ό,τι αφορά την πρόταση προς το ΚΚΕ, γίνεται για να θολώσει τα νερά λόγω της συμβιβαστικής πολιτικής του και ουσιαστικά της θέλησης για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Γιατί γνωρίζει την πολιτική του ΚΚΕ, που είναι πολιτική σύγκρουσης και ρήξης με την υπάρχουσα πραγματικότητα, την οποία η ηγεσία του ΣΥΝ θέλει να εξωραΐσει και να συνδιαχειριστεί.

Ουσιαστικά ο ΣΥΝ προτείνει «κεντροαριστερή» κυβερνητική λύση, όπως, π.χ., στην Ιταλία, στη Γαλλία, κυβερνήσεις που η πολιτική τους οξύνει τα λαϊκά προβλήματα (ιδιωτικοποιήσεις, ανατροπή εργασιακών σχέσεων, αντιεκπαιδευτική πολιτική κλπ.), με αρνητικές για τους εργαζόμενους συνέπειες, γι' αυτό και αναπτύσσονται αγώνες, συμμετέχουν δε στη «νέα τάξη», όπως στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας.