Σε δύο μεγάλες ενότητες θεμάτων στάθηκαν οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων στη συζήτηση που ακολούθησε. Παραθέτουμε εδώ, δύο πιο ειδικές ερωταπαντήσεις και ακολουθούν στις επόμενες σελίδες οι ερωταπαντήσεις ανά ενότητα.

ΚΑΡΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ («ΤΑ ΝΕΑ»): Ο κ. Βερναρδάκης αναφέρθηκε ακροθιγώς, αλλά ήθελα την άποψή σας. Χτες εδώ πέρα ο πρωθυπουργός εκτίμησε, αναφερόμενος στις εξελίξεις στο Μαυροβούνιο και στη Νότια Γιουγκοσλαβία ότι μια νέα κρίση ή μια νέα κορύφωση της κρίσης δεν πρόκειται να συμβεί στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Ηθελα τη δική σας εκτίμηση, εάν θα υπάρξει και χρονικά πού την τοποθετείτε.

ΑΛ.ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Το βέβαιο είναι ότι ο πρωθυπουργός είπε ψέματα. Διότι υπάρχει σχεδιασμός να αξιοποιηθεί η ηγεσία του Μαυροβουνίου εναντίον της Σερβίας. Το βέβαιο είναι ότι στο Κόσσοβο αυτή τη στιγμή σκοτώνονται άνθρωποι και δολοφονούνται, διώχνονται οι Σέρβοι, αλλά εμείς είμαστε πολύ βέβαιοι ότι και ο απλός λαός ο αλβανικός δε ζει καλύτερα, διότι ο UCK Νο.2 δεν είναι φιλοαλβανός. Παίζει το παιγνίδι του ιμπεριαλισμού. Επίσης, ο κύριος πρωθυπουργός μας είπε ότι η Ελλάδα συνέβαλε στην ειρήνη στα Βαλκάνια. Το βέβαιο είναι ότι ο πρωθυπουργός μας είπε ότι δε συμμετείχε στον πόλεμο και το βέβαιο είναι να μην πιστεύει κανείς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση αυτή που έχουμε σήμερα. Τι να τις κάνω εγώ τις διαβεβαιώσεις; Οχι μόνο αυτό. Η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει στην προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς. Και συμμετέχει άμεσα και έμμεσα, και με όλους τους τρόπους. Και δίνει εξετάσεις καθημερινά στον κ.Κλίντον και στην κα Ολμπράιτ γι' αυτό.

ΣΚΡΙΒΑΝΟΣ ("ΑΘΗΝΑΪΚΗ"): Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι για τον χώρο της παιδείας. Εχουμε πολύ καιρό να δούμε και μαθητές στο δρόμο και καταλήψεις, να ακούσουμε για καταλήψεις, αποχές. Η μάχη για την ανατροπή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης χάθηκε; `Η θα συνεχιστεί αργότερα;

ΑΛ.ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κατ' αρχήν ένας αγώνας ποτέ δεν εκδηλώνεται ή δεν έχει σαν κριτήριο ανάπτυξης μόνο μια μορφή που ακολουθείται. Αλίμονο, δηλαδή, αν οι αγώνες ήταν μόνο η καταγραφή των απεργιών ή η καταγραφή των καταλήψεων. Εμείς αυτό που εκτιμάμε είναι ότι αυτοί οι αγώνες που έγιναν απ' τους μαθητές και από τις μαθήτριες άνοιξαν τα μάτια σε ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης. Και αν θέλετε βοήθησαν να καταλάβουν πάρα πολλοί γονείς, ότι αυτή η μεταρρύθμιση ήταν, ας το πω έτσι, αντιμεταρρύθμιση. Και δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα πράγματα η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να τα πάρει πίσω. Βεβαίως, δε λέω στη γενική κατεύθυνση, αλλά σε ορισμένα πράγματα έκανε πίσω. Αν δε γίνονταν αυτοί οι αγώνες δε θα υπήρχαν ούτε και αυτά, θα ήταν ακόμα χειρότερα. Νομίζω ότι στη συνείδηση της μαθητικής νεολαίας, η πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στην παιδεία είναι καταδικασμένη. Τώρα ξέρετε πάρα πολύ καλά όλοι και είσαστε έμπειροι άνθρωποι, ότι σε πιο ανώτερες μορφές πάλης, πάντα παίρνει μέρος μικρότερος αριθμός. Αυτό ήταν πάντα έτσι. Ποτέ στο κίνημα, ποτέ σε μια απεργία, πουθενά σ' όλο τον 20ό αιώνα, λίγες περιπτώσεις ήταν εκείνες και πάλι σε επίπεδο κλάδου, δεν ήταν εύκολο να προχωρούν όλοι με όλες τις μορφές πάλης. Η δυναμική ενός αγώνα δεν είναι μόνο η συγκεκριμένη Α' ή Β' μορφή πάλης. Και είμαστε βέβαιοι ότι η νεολαία -δεν ξέρω, έχω την αίσθηση- ότι η σύγχρονη νεολαία είναι και πάρα πολύ ευρηματική, έχει πάρα πολλά μέσα. Να όμως το θέμα: Τι θα ψηφίσει στις 9 του Απρίλη ο γονιός που το παιδί του αισθάνεται όλο αυτό το βάρος της καταπίεσης αυτής της λεγόμενης μεταρρύθμισης, αυτής της παιδείας; Τι θα ψηφίσει ο γονιός; Ο γονιός δεν ψηφίζει μόνο για τον εαυτό του. Ψηφίζει για το παιδί του και τα μέτρα που παίρνονται σήμερα αφορούν και τους σημερινούς και εμάς, αλλά αφορούν και την επόμενη και τη μεθεπόμενη γενιά. Επομένως όλο αυτό το κίνημα πρέπει να εκφραστεί σωστά και στην άλλη μάχη, τη μάχη της ψήφου. Και από Δευτέρα συνεχίζουμε.