ΤΣΙΒΟΛΑ («902»): Κυρία Παπαρήγα, αναφερθήκατε εισαγωγικά στις θέσεις των κομμάτων στην προεκλογική περίοδο. Πώς κρίνετε τα ζητήματα που ανέδειξαν τα κόμματα προεκλογικά; Αυτό είναι το ένα. Και υπάρχει και άλλο ένα σχετικά με μια αντίφαση που φέρεται πως υπάρχει στις θέσεις του ΚΚΕ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το ΚΚΕ έχει καταγγείλει τη στάση του Δικτύου 21. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, φέρεται, όμως, υποψήφιος του Κόμματος να συνυπογράφει διώξεις δημοσιογράφων από πλευράς του Δικτύου.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Επηρεάστηκες νομίζω χτες από τη συζήτηση στη ΝΕΤ που είχαμε. Κατ' αρχήν, για να το τελειώσω αυτό με το Δίκτυο, παρά το γεγονός ότι δεν αισθάνομαι την ανάγκη, ειλικρινά, για λογαριασμό του ΚΚΕ να απολογηθώ. Εμείς από φύση, θέση κλπ., είμαστε εναντίον των θέσεων του δικτύου. Οσον αφορά δεν, την ποινικοποίηση, έλεος πια! Ελεος! Είμαστε εναντίον της ποινικοποίησης της άποψης, αλλά με την ευκαιρία αυτό που μας λένε «γιατί δεν επιβάλλουμε στον Κ. Ζουράρι να αποσύρει την υπογραφή του». Από πού να την αποσύρει; Από εκεί που δεν έχει βάλει υπογραφή; Σε ορισμένες περιπτώσεις που μου το λένε, θυμάμαι ότι και στον ΑΝΤΕΝΑ είχε καταγγείλει σε μια συνέντευξη αυτό το ζήτημα. Αλλά, στο κάτω κάτω, γιατί δεν την κάνουν την ερώτηση στον Κώστα, να του δώσουν και την ευκαιρία ο άνθρωπος να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Εμείς λογοκρισίες σε απόψεις δε βάζουμε, οπωσδήποτε. Αλλά σε αυτό το ζήτημα της υπογραφής, δηλαδή, από πού να αποσύρει την υπογραφή του; Και συνεχώς μας ζητούν να απολογηθούμε για ένα πράγμα το οποίο δεν υπάρχει! Γι' αυτό τουλάχιστον εγώ καμιά φορά δε λογαριάζω και αυτά που λέγονται, γιατί λέω, εντάξει, γράφει ο καθένας ό,τι θέλει, τι να κάνουμε τώρα, θα διαμορφώνουμε την πολιτική μας, δηλαδή θα μιλάμε κάθε φορά ή θα μιλάμε για να ανατρέπουμε τα ανύπαρκτα τα οποία γράφονται;

Τώρα, για την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων. Φυσικά μια πλευρά είναι πώς είναι οργανωμένο όλο το προεκλογικό κλίμα και το προεκλογικό κλίμα είναι ο δικομματισμός, κακά τα ψέματα. Υπάρχουν εκπομπές σε όλα τα κανάλια ή στα περισσότερα, ορισμένες εκπομπές οι οποίες έδωσαν την ευκαιρία στους εκπροσώπους των κομμάτων να πουν τις θέσεις τους. Η γνώμη μου όμως είναι - και ας κριθεί αυτή η γνώμη - ότι απέφυγαν τα κόμματα να ανοίξουν θέματα τα οποία είναι λίγο ευαίσθητα και λεπτά, π.χ., τα θέματα της Γιουγκοσλαβίας και της κατάστασης σήμερα στα Βαλκάνια. Χτες έβλεπα μια συζήτηση σε ένα κανάλι, όπου ο Στρ. Κόρακας έβαζε ορισμένα ζητήματα για το πού ανήκουν τομείς στρατηγικής σημασίας. Στο λαό ή στους μονοπωλιακούς ομίλους; Και εκπρόσωπος άλλου κόμματος λέει: «Ας φύγουμε τώρα απ' αυτά τα ιδεολογικά ζητήματα να πάμε στα καθ' ημάς». Και το καθ' ημάς ήταν το debate!

Καταλαβαίνετε ότι είναι λυπηρό πράγμα. Εγώ καταλαβαίνω ότι κάποια κόμματα δε θέλουν να γίνεται συζήτηση σε καίριες επιλογές που τρέχουν, επίκαιρες, αλλά που είναι μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Τα Βαλκάνια είναι στο περιθώριο, καθώς και άλλα θέματα. Και αναδεικνύονται άλλα, ολόκληρη φασαρία γιατί να γίνει με τους δυο και να μην γίνει με όλους κλπ. Δε λέω ότι δεν είναι υπαρκτό ζήτημα, αλλά ας αξιοποιήσουμε όλοι το χρόνο να πούμε τις θέσεις μας στον ελληνικό λαό και σε εκείνα τα ζητήματα που δε μας ρωτάει ο ελληνικός λαός, γιατί δεν είναι ενημερωμένος ότι υπάρχουν. Τώρα, για τη διακυβερνητική. Εμένα δε μου έκανε κανείς ερώτηση, «τι λέτε για την κατάργηση της ομοφωνίας ή το βέτο ή την ειδική πλειοψηφία με πληθυσμιακά ή άλλα κριτήρια. Εσείς τι θα κάνατε σ' αυτό το ζήτημα»; Δε γίνονται τέτοιες συζητήσεις και σε πολλά πράγματα τα κόμματα δεν έχουν πει και τις θέσεις τους. Τώρα, το να λέμε μόνο για την ανεργία και τη φτώχεια, που τη βλέπει ο καθένας και δεν κρύβεται, δε φτάνει.

ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ («ΒΡΑΔΥΝΗ»): Κυρία Παπαρήγα, συνυπάρχει αρμονικά ο διεθνισμός τον οποίο πρεσβεύει ο κομμουνισμός, με την ιδέα της προσήλωσης στην πατρίδα και τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας, την οποία πρεσβεύουν κορυφαίες επιφανείς προσωπικότητες του δημόσιου βίου, που έχουν παράσχει τη στήριξή τους στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ; Ευχαριστώ.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κυρία Αντωνοπούλου, εμείς και στη διακήρυξη την εκλογική που έχουμε κυκλοφορήσει, αλλά και στο πρόγραμμα του Κόμματος που ψηφίστηκε στο 15ο Συνέδριο, μιλάμε για τις αλληλένδετες έννοιες του πατριωτισμού και του διεθνισμού. Ο καλός πατριώτης πρέπει να είναι και καλός διεθνιστής και ο διεθνιστής πρέπει να είναι και πατριώτης. Οσο υπάρχουν κράτη με τη μορφή που έχουν σήμερα, δεν είναι δυνατόν το κάθε κίνημα, το κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα, αλλά εγώ θα έλεγα γενικότερα το κάθε λαϊκό κίνημα, να μη δουλεύει πριν από όλα στον τόπο του.

Εμείς δουλεύουμε για βαθιές αλλαγές, για λαϊκή εξουσία, για λαϊκή οικονομία και ταυτόχρονα ανεβαίνει ακόμα περισσότερο η σημασία της διεθνοποίησης της δράσης. Παραδείγματος χάριν, η θέση η δική μας, όταν σας είπα στην αρχή ότι δεν είναι άπαρτο κάστρο η Ευρωπαϊκή Ενωση, μπορεί να πει κανείς «καλά, τι λέει αυτή;». Ακριβώς, εμείς υπολογίζουμε ότι οι αντιδράσεις στο λαό θα είναι διαδοχικές, πρέπει να υπάρχει συνεργασία σε επίπεδο κινημάτων - μιλάω γενικά, λίγο αποσπασμένα από την πραγματικότητα - και στην πορεία ακόμα και σε επίπεδο κυβερνήσεων, που μπορεί συγκυριακά να θέλουν από κοινού να χτυπήσουν ιδιαίτερες επιλογές και αποφάσεις, είτε του ΝΑΤΟ, είτε της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επομένως, ο πατριωτισμός και ο διεθνισμός είναι δεμένα μεταξύ τους. Και θα το πω και αυτό άλλη μια φορά: Είναι δυνατόν να εμπιστευτεί κανείς τον πατριωτισμό - ας το πω έτσι - του ΠΑΣΟΚ, όταν συνέβαλε στο μακέλεμα του γιουγκοσλαβικού λαού; Και ξέρετε τι συμβαίνει; Κυβερνήσεις οι οποίες γεμίζουν το λαό τους με φτώχεια, κατά κανόνα γίνονται και εχθρικές ή αδιάφορες για τα βάσανα γειτονικών λαών. Εμείς, γιατί βγήκαμε στους δρόμους; Οχι μόνοι μας, ο ελληνικός λαός βγήκε στους δρόμους. Γιατί ο ελληνικός λαός είναι και πατριώτης και διεθνιστής. Εχει το διεθνισμό μέσα του, χωρίς να λέω ότι είναι ταυτόσημος - όπως τον βλέπουμε εμείς - με τον προλεταριακό διεθνισμό, κλπ. Αλλά έχει ο ελληνικός λαός το διεθνισμό. Γιατί ο ελληνικός λαός σήκωσε κεφάλι στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και δεν είπε «τι με νοιάζει εμένα τι γίνεται δίπλα μας»; Νομίζω ότι το ΚΚΕ πάνω από 80 χρόνια έχει συμβάλλει στην καλλιέργεια αυτής της διεθνιστικής αντίληψης στην Ελλάδα. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος παρακολουθεί τα πράγματα, είτε ιστορικά, είτε σήμερα, που μπορεί να αμφισβητήσει αυτό το ρόλο του ΚΚΕ.