Τα εμπόδια στο λαό για την προσέγγιση της αλήθειας, ορθώνονται το ένα μετά το άλλο. Η στερεότυπη επανάληψη της μονομέρειας των ΜΜΕ, παγιώνει καταστάσεις από τις οποίες δύσκολα ο άνθρωπος μπορεί να διακρίνει την αλήθεια. Οι επιδράσεις των δυσκολιών της καθημερινής ζωής πνίγονται στην πληθώρα των κατασκευασμάτων της ψεύτικης εικόνας για τη ζωή από τα ΜΜΕ. Εμποδίζεται η δυνατότητα στον άνθρωπο για αναζητήσεις και ανάπτυξη προβληματισμού στη βάση των ουσιαστικών για τη ζωή παραμέτρων της κοινωνίας.

Η φαινομενική απάθεια μπροστά σε τέτοιου μεγέθους αντιλαϊκά μέτρα αυταρχισμού, απάνθρωπης συμπεριφοράς, προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, επίδειξης δουλικότητας στους ισχυρούς, διατηρείται στο βαθμό που διατηρείται η κατάσταση σύγχυσης στο λαό. Κατάσταση που αναπαράγουν και φροντίζουν ν' απλώνεται στα λαϊκά στρώματα, σύσσωμοι οι μηχανισμοί των εκμεταλλευτών του λαού, αναγνωρίζοντας σ' αυτή τη φάση το μέγεθος της προσφοράς του ΠΑΣΟΚ, όπως θα έκανε κάθε εξουσία που σέβεται τον εαυτό της.

Η σύγχυση γενικά δημιουργεί χαοτικές καταστάσεις που δε διευκολύνουν τη λογική επεξεργασία, την αξιολόγηση και τη διαμόρφωση ενιαίας άποψης για τα γεγονότα και τις εξελίξεις, που ν' αντιστοιχεί στην αντικειμενική πραγματικότητα. Και εδώ είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα του ΠΑΣΟΚ. Η παρουσία του στην εξουσία έχει τη δυνατότητα να προκαλεί σύγχυση στη συνείδηση του λαού. Σύγχυση που δημιουργείται από τις ακρότητες της διγλωσσίας του στον πολιτικό του λόγο, αλλά και την αντίθεση της ουσίας του χαρακτήρα του (κύριο γνώρισμά του το ακρο-νεοφιλελεύθερο στοιχείο), με το συναισθηματικό φορτίο που διαμόρφωσε στους οπαδούς του τα πρώτα χρόνια της εμφάνισής του, με την άκρατη δημαγωγία του.

Από την πλευρά της η ΝΔ, στα πλαίσια της δικομματικής αντιπαράθεσης, υπενθυμίζει συχνά τις μεταμφιέσεις του ΠΑΣΟΚ, για να τονίσει απλά τη δικαίωση των επιλογών της υπέρ της πλουτοκρατίας, αναδείχνοντας την κυριαρχία της (πλουτοκρατίας) σαν τη μοναδική κοινωνική πραγματικότητα και το μονόδρομο των πολιτικών επιλογών που επιβάλλει στην κοινωνία. Αυτό από τη μια συμβάλλει στη διατήρηση της σύγχυσης στο λαό, από την άλλη όμως λειτουργεί σαν στοιχείο αναίρεσης της ίδιας της πολιτικής της υπόστασης. Αναδείχνει την αδυναμία της ν' ανανεώσει το δικό της διαγλωσσικό λόγο, να ξεπεράσει δημαγωγικά το αντίπαλο (στο δικομματισμό) κόμμα, ν' αυξήσει την επιρροή της στο λαό και να δώσει η ίδια προοπτικές στην άρχουσα τάξη. Και δεν μπορούμε να πούμε, ότι η αντιπαράθεση δε γίνεται με προσοχή, γίνεται έτσι που δεν πρόκειται να θιγεί η πολιτική οντότητα του δικομματισμού.

Από την άλλη μεριά η δημιουργία συγχύσεων στα λαϊκά στρώματα αναπαράγεται με νέες μορφές και νέα σχήματα από τα αριστερά, με το ΔΗΚΚΙ και τον ΣΥΝ και δεν πρέπει να υποτιμηθεί.

Ομως ανεξάρτητα από τη θέση και το ειδικό βάρος που αναλογεί στο καθένα από τα προαναφερόμενα κόμματα, ο βαθμός αποδοχής τους από την εξουσία, έχει σχέση με την ικανότητά του να συμβάλλει στην αποτροπή της επιρροής, της συνέπειας και της καθαρότητας του πολιτικού λόγου του ΚΚΕ και της ενίσχυσης της πολιτικής του λαϊκού μετώπου. Οι επιλογές της τακτικής τους, κυρίως σε προεκλογικές περιόδους, όπως βεβαίως και σε περιόδους λαϊκών κινητοποιήσεων, χαρακτηρίζονται από την προβολή της αντιΚΚΕ στάσης τους σε συνδυασμό βεβαίως με άσφαιρα πυρά στην κυβερνητική πολιτική.

Τελικά, στις εκλογές θα φανούν η αντοχή της αποπροσανατολιστικής δυνατότητας των μηχανισμών της εξουσίας και οι προοπτικές αντίστασης του λαού στη διευρυνόμενη κοινωνική αδικία και στη βαρβαρότητα του συστήματος. Και ο λαός μπορεί να δώσει με την ψήφο του τη δική του απάντηση αποδυναμώνοντας τα κόμματα της εξουσίας και ενισχύοντας αποφασιστικά τα ψηφοδέλτια της πλατιάς συμπαράταξης, τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ.