Οι «μοντέρνοι» «ανανεωτές» και «η σκουριά τους, 228 ετών... .» | ΕΚΛΟΓΕΣ 2004

ΕΚΛΟΓΕΣ 2004

Οι «μοντέρνοι» «ανανεωτές» και «η σκουριά τους, 228 ετών... .»

Η προπαγάνδα των εκπροσώπων της «παγκοσμιοποίησης» δένεται συχνότατα με εύηχες λέξεις «φιλελευθερισμός», «ελευθερίες», κ.ά. Η ίδια η λέξη «παγκοσμιοποίηση» εκφράζει την πλήρη ασυδοσία του πολυεθνικού κεφαλαίου και την πολιτική ή πολεμική κατάπνιξη κάθε δραστηριότητας που φέρνει εμπόδια στην ασυδοσία τους, ακόμα και αν πρόκειται για στοιχειώδη προσπάθεια της οποιασδήποτε χώρας να δημιουργήσει δικά της οικονομικά ερείσματα, ώστε να μην εξαρτάται από τις επιλογές των ιμπεριαλιστών.

Ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή αυτήν την προπαγανδιστική τακτική εξαπάτησης των μαζών, για να κρύψει το πραγματικό νόημα των διακηρύξεών του για το «νέο», το «μοντέρνο», τη «ρήξη», την «αλλαγή». Πρόκειται περί απάτης. Απάτης, με συγκεκριμένο στόχο, που είναι η παραπέρα προώθηση των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού. Μέσα στους «υπερμοντέρνους» υποστηρικτές των εγκλημάτων του ιμπεριαλισμού, σημαίνουσα θέση έχουν οι δύο νέοι αστέρες που προσλήφθηκαν στο ΠΑΣΟΚ, από τη δεξιά της δεξιάς, όπως οι Ανδριανόπουλος και Μάνος.

Αλλά πόσο μοντέρνος είναι ο «φιλελευθερισμός τους»; Ο «φιλελευθερισμός» τους μυρίζει μούχλα, δύο και πάνω αιώνων, γραμμένος στο σύγγραμμα του Σκότου οικονομολόγου Ανταμ Σμιθ «Ερευνα για τη φύση και τα αίτια του πλούτου των Εθνών», που εκδόθηκε το 1776 πριν από ...228 χρόνια! Οι θέσεις που υποστήριζε ο Σμιθ βόλευαν αφάνταστα τους Αγγλους καπιταλιστές και την αποικιοκρατική Αγγλία, για το λόγο ότι η βιομηχανική της ανάπτυξη είχε προηγηθεί όλων των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Επρεπε, λοιπόν, τα εμπορεύματά τους να βρίσκουν ανοιχτές πόρτες, «φιλελεύθερους» διαδρόμους, ώστε καμιά ευρωπαϊκή χώρα να μπορέσει να τα ανταγωνιστεί στην ίδια την εγχώρια αγορά της.

Ακριβώς γι' αυτό, εκείνο που υποστηρίχτηκε στο έργο του Α. Σμιθ, ήταν η μη ανάμειξη του κράτους στην όποια οικονομική δραστηριότητα, που πρέπει να παραμείνει έργο των ιδιωτών, των καπιταλιστών. Η μόνη δουλιά του κράτους είναι η δημόσια τάξη, κυρίως για να κάνει αναποτελεσματική τη δράση των καταπιεζόμενων μαζών απέναντι στη ληστρική επίθεση των μονοπωλίων. Εδώ ο Σμιθ δεν έκανε κανένα σκόντο: Τάξη και τα μάτια σας. Το μόνο που πρέπει να κάνει το κράτος στον οικονομικό τομέα είναι «να αναγνωρίζει στον καθένα το δικαίωμα να επιδιώκει το δικό του συμφέρον». Να, άλλο ένα «ελεύθερος» για τον ανταγωνισμό!

Οι θεωρίες του Σμιθ (1723-1790), που διατυπώθηκαν σχεδόν έναν αιώνα πριν οι Μαρξ - Ενγκελς αποκαλύψουν την ουσία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, βόλευαν, στον καιρό τους, τους Αγγλους καπιταλιστές, έκαναν όμως εξαιρετικά δύσκολη τη βιομηχανική και οικονομική ανάπτυξη άλλων χωρών, όπως Γερμανία, Γαλλία κ.ά. Η «νεαρή», σε σχέση με την αγγλική, βιομηχανική τους ανάπτυξη παρεμποδιζόταν, μέχρι τα όρια απαγόρευσης, από τα φθηνότερα προϊόντα της Αγγλίας. Αντιδρώντας σ' αυτήν την πραγματικότητα, οι Γερμανοί - κύρια - καπιταλιστές βάλανε στην άκρη τις ψευτοθεωρίες περί «φιλελευθερισμού» και ύψωσαν οικονομικά τείχη στα αγγλικά, κυρίως, προϊόντα. Πρόκειται για φόρους ή δασμούς, όπως ονομάστηκαν, με τους οποίους επιβαρύνονταν τα εισαγόμενα προϊόντα, για δύο ουσιαστικούς λόγους: Πρώτο, για να 'ναι σε θέση τα δικά τους προϊόντα, σαν φθηνότερα, να καταναλώνονται - τουλάχιστον - στη δική τους αγορά και να μην εκτοπίζονται από τα εισαγόμενα, ώστε να αναπτυχθεί ισχυρή εγχώρια οικονομία. Ταυτόχρονα, με τους εισπραττόμενους δασμούς, να διευκολυνθεί η κρατική παρέμβαση δημιουργίας των γενικότερων υποδομών στήριξης αυτής της οικονομίας, οδικό δίκτυο, λιμάνια, μέσα μεταφοράς, ενέργεια, κ.ά., κ.ά.

Οταν η οικονομική ανάπτυξη αυτών των χωρών έγινε πραγματικότητα, τότε δεν έμενε στους καπιταλιστές τους, παρά να υιοθετήσουν κι αυτοί -καθυστερημένα - τις «φιλελεύθερες» θεωρίες του γερο - Σμιθ. Φυσικά, αυτό κάθε άλλο παρά απέτρεψε τις διακρατικές συγκρούσεις για συνεχή αναδιανομή των διεθνών αγορών, που οδήγησαν σε αναρίθμητους τοπικούς πολέμους και σε δύο παγκόσμιες πολεμικές αναμετρήσεις. Για να γίνει αυτό κατορθωτό, έπρεπε παραπέρα να εξαφανίσουν κάθε αντίδραση των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων που έθιγε άμεσα ο «φιλελευθερισμός» τους. Που δεν ήταν άλλο, παρά ένας ανταγωνισμός έως το μαζικό έγκλημα. Στο όνομα του «φιλελευθερισμού», σε βάρος όλων των άλλων λαών, οι Γερμανοί καπιταλιστές εξαφάνισαν από τη χώρα τους κάθε πραγματική ελευθερία, προωθώντας την ανάπτυξη του απάνθρωπου χιτλερικού καθεστώτος. Ανάλογες ήταν οι δραστηριότητες των άλλων καπιταλιστών, άλλου περισσότερο, άλλου λιγότερο, ανάλογα με την αντίσταση των λαών.

Οι καπιταλιστές των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, εντελώς ωφελημένοι - οικονομικά - από την εξαφάνιση του γηγενούς πληθυσμού και τους δύο παγκόσμιους πολέμους, ήταν φυσικό, μεταπολεμικά, να γίνουν οι πιο φανατικοί υποστηρικτές των απάνθρωπων θεωριών του Σμιθ. Στα πλαίσια του «φιλελευθερισμού» τους και για εξασφάλιση ελέγχου της παγκόσμιας οικονομίας, είναι οι ίδιες που προώθησαν τη βαθμιαία οικονομική ενοποίηση των ευρωπαϊκών χωρών για ευχερέστερη επιβολή των δικών τους όρων. Οι αμερικανικές συμβουλές για «ενοποίηση» της Ευρώπης διατυπώθηκαν ακόμα από την εποχή του Χ. Τρούμαν. Παρ' όλα αυτά, η ευρω-λαγνεία στελεχών του ΣΥΝ τους οδηγεί, σε τέτοια τύφλωση, ώστε να υιοθετούν ανύπαρκτους στην πραγματικότητα διαχωρισμούς, ανάμεσα στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους Ευρωπαίους καπιταλιστές. Διαχωρισμοί και αντιθέσεις, αναμφισβήτητα, υπάρχουν ανάμεσα στα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα. Ομως, οι κοινές τους θέσεις απέναντι στην εργατική τάξη και τους λαούς, είναι αυτό που τελικά κυριαρχεί στις σχέσεις τους. Δηλητηριώδες προϊόν αυτού του συμβιβασμού είναι η αποθέωση του «φιλελευθερισμού», στα πλαίσια της «παγκοσμιοποίησης». Χαρακτηριστική έκφραση της «θρησκευτικής» υιοθέτησης των «φιλελευθέρων» στόχων των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ και ΕΕ είναι οι συμφωνίες που υπέγραψαν οι εταίροι της ΕΕ στην πόλη Μάαστριχτ της Ολλανδίας, το έτος 1991 (Δεκέμβρης). Εκεί ο «φιλελευθερισμός» μάς γεμίζει υποδουλωτικές «ελευθερίες», που δεν είναι παρά η σύγχρονη έκφραση των ιδεών του γερο - Σμιθ. Πρόκειται για τις περιβόητες τέσσερις «ελευθερίες»: Διακίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργαζομένων, που περιλήφθηκαν στην περιβόητη «ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟ». Το ΚΚΕ και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ήταν και είναι το μόνο πολιτικό κόμμα της χώρας και η μόνη καθημερινή εφημερίδα, που αντέδρασαν στην επιδίωξη καθολικής τύφλωσης του λαού μας με την έκδοση και κυκλοφορία - στις 16/1/1994 - αυτής της περιβόητης «Λευκής Βίβλου». Κι ας επρόκειτο για 144 μεγάλες σελίδες. Αυτήν τη «Βίβλο», με κάθε μέσο, τα αστικά κόμματα επιχειρούν να επιβάλουν στην εργατική τάξη και το λαό μας. Ο «Συνασπισμός» έσπευσε να αποδεχτεί Μάαστριχτ και «Λευκή Βίβλο», αδιαφορώντας για τις βάρβαρες επιπτώσεις εφαρμογής τους στη χώρα μας. Το «αστείο» είναι ότι όταν τα κόμματα του δικομματισμού προχωρούν στην εφαρμογή των αντεργατικών διατάξεων των συμφωνιών Μάαστριχτ, ο Συνασπισμός υποκρίνεται ότι διαμαρτύρεται!

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ θεσμοθέτησε την παραπέρα παραχώρηση σημαντικών εθνικών εξουσιών και κυριαρχικών δικαιωμάτων της κάθε χώρας - μέλους, στο Διευθυντήριο και τους κυρίαρχους μοχλούς των Βρυξελλών. Οπου σημειώνεται στα κείμενα των καπιταλιστών η λέξη «ελευθερία», σωστό είναι να μεταφράζεται -πάραυτα - ως ασυδοσία του κεφαλαίου και του κέρδους. Με τέτοιες «ελευθερίες» αποξηλώνεται η ελληνική βιομηχανία και διογκώνεται η ανεργία. Με τέτοιες «ελευθερίες», το ευρωπαϊκό μονοπώλιο επιχειρεί να φορτώσει στις πλάτες του εργαζόμενου λαού, τη μόνιμη επιδίωξή του να ανταγωνιστεί τα άλλα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα, των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Η προσπάθεια αυτή του διεθνούς κεφαλαίου χειροκροτείται από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που υποστηρίζεται από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Συνασπισμό.

Ολες οι «ρήξεις» και οι «ελευθερίες», που προωθούν - Συνθήκη του Μάαστριχτ και «Λευκή Βίβλος» - στόχο έχουν τα δικαιώματα και τις πραγματικές ελευθερίες της εργατικής τάξης: Την Κοινωνική Ασφάλιση, την οργάνωση εργασίας, το χρόνο εργασίας, τις συλλογικές συμβάσεις, τις αυξήσεις μισθών - μεροκαμάτων - συντάξεων, τις δυνατότητες απόλυσης εργατών και υπαλλήλων κ.ά.

Τα κείμενα αυτά αδιαφορούν πλήρως για τη διόγκωση της ανεργίας. Η ίδια η «Λευκή Βίβλος», απατεωνίστικα, σημειώνει, στην πρώτη σελίδα της, ότι «λόγος ύπαρξης αυτού του βιβλίου», είναι «ένας και μόνον: Η ανεργία». Στην αμέσως επόμενη αναφορά, με τίτλο «Δεν υπάρχει θαυματουργό φάρμακο», η ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ αποκλείει κατηγορηματικά ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, με τις οποίες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις υποχρεώθηκαν - με την πάλη της εργατικής τάξης και την ύπαρξη της τότε ΕΣΣΔ - να αντιμετωπίζουν, ως ένα βαθμό, τη διόγκωση της ανεργίας.

Σε όλες αυτές τις πολιτικές, ξεδιάντροπα και στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ, η «Λευκή» - αλλά κατάμαυρη σε περιεχόμενο - ΒΙΒΛΟΣ βάζει μπροστά ένα ΟΥΤΕ:

ΟΥΤΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΣ

ΟΥΤΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΦΥΓΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ με παροχές στους εργαζόμενους και κρατικά έργα.

ΟΥΤΕ Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

Το τέταρτο ΟΥΤΕ περνά μαλακά το χάπι κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Κοινωνική Ασφάλιση, κάνοντας λόγο για μείωση μισθών και περικοπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, που όμως «δεν πρέπει» να 'ναι «δραστικές και σοβαρές». Αντε τώρα να ρωτήσεις τους Πολυζωγόπουλους, Σπυρόπουλους κ.ά., τι πρέπει να είναι...

Για την οικονομική ανάπτυξη της πατρίδας μας, το κομμουνιστικό - προοδευτικό κίνημα κατέβαλε τεράστιες πολύχρονες προσπάθειες. Κύρια επιδίωξή του υπήρξε και είναι η αδέσμευτη ανάπτυξη της χώρας μας σε όλους τους τομείς, με αξιοποίηση ΟΛΩΝ των ανθρώπινων και υλικών πόρων και την ισότιμη οικονομική συνεργασία, με κάθε άλλη χώρα. Με την αποτίναξη, πάνω απ' όλα, της θεωρίας της Ψωροκώσταινας, που ευλογεί την εθνική μας υποδούλωση. Οι δυνατότητες ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας της Ελλάδας είναι τεράστιες. Αυτό το απέδειξαν στη ζωή οι μελέτες των πρωτοπόρων επιστημόνων μας, που εργάστηκαν χωρίς κανένα υλικό αντάλλαγμα γι' αυτόν το σκοπό, ακόμα από την περίοδο της εχθρικής κατοχής '41-'44 και στα κατοπινά χρόνια, μέχρι που, βίαια και εγκληματικά, τους έκλεισε το στόμα η ξεπουλημένη εγχώρια αντίδραση και οι ξένοι επικυρίαρχοι, Αγγλοι και Αμερικανοί ιμπεριαλιστές. Για τη διατήρηση της κυριαρχίας των ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα, διαπράχθηκαν αμέτρητα εγκλήματα. Στις χιλιάδες αυτών των εγκλημάτων, εντάσσεται και η εκτέλεση του οικονομολόγου Μπάτση, που πρώτος στην Ελλάδα, σαν εκφραστής των θέσεων της εταιρίας «Επιστήμη - Ανοικοδόμηση», συνέγραψε το περίφημο έργο «Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα».

Οι «φιλελεύθεροι» δούλοι των ελευθεριών του κεφαλαίου, μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες, έχασαν κάθε σοβαρότητα, κυριολεκτικά ξεσάλωσαν. Σ' αυτήν τη βάση, το αντιδραστικό πλασάρεται για προοδευτικό, το παλιό για νέο - σύγχρονο, ο συμβιβασμός για «ρήξη», η αφαίρεση δικαιωμάτων και η χειροτέρευση του επιπέδου ζωής των μαζών, ως ...πρόοδος!!!

Ας μην τα πλασάρουν αυτά στους κομμουνιστές. Φτάνει να διαβάσει κανείς τους ύμνους που έχουν γραφτεί, όχι από κομμουνιστές, αλλά από αντιπάλους τους, για το τεράστιο δημιουργικό έργο των κομμουνιστών και των συμμάχων τους, στην Ελεύθερη Ελλάδα, στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, για να βγάλει συμπεράσματα. Τα έργα που πλασάρουν οι καπιταλιστές, με καταλήστευση του εισοδήματος των εργαζομένων (βλ. Αττική οδό, αεροδρόμιο, μετρό κ.ά.), οι κομμουνιστές, με τη σχεδιασμένη οικονομία τους, μπορούσαν απερίσπαστοι - φυσικά - να τα υλοποιήσουν σε αφάνταστα μικρότερο χρόνο και κόστος, διευρύνοντας την παραγωγική βάση, με τρόπο που το δικαίωμα εργασίας να πάρει σάρκα και οστά. Η εκλογική αναμέτρηση, που έχουμε μπροστά μας, δίνει μιαν ακόμα ευκαιρία στον κάθε πολίτη αυτής της χώρας να υψώσει φραγμούς στον αχρείο «φιλελευθερισμό», που προσπαθούν να αναστήσουν ως «μοντέρνο» τα αστικά κόμματα και οι νέοι πελάτες του ΠΑΣΟΚ στις κορυφές.

Ισχυρό ΚΚΕ, για ν' ανοίξει ο δρόμος της ευτυχίας του λαού μας.

Του
Κώστα ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ