Το χτεσινό «ντιμπέιτ» είχε τα προβλήματά του. Κατ' αρχήν η τυποποίηση της διαδικασίας δεν επέτρεψε την αντιπαράθεση, δε ζωντάνεψε το διάλογο, δεν έθιξε μια σειρά από σοβαρά ζητήματα, άφησε κενά. Ισως δεν ικανοποίησε και όσους τηλεθεατές έχουν εκπαιδευτεί, χρόνια τώρα, να βγάζουν συμπεράσματα για την πολιτική από... ενδυματολόγους.

Παρ' όλα αυτά όμως έγινε μια σοβαρή έμμεση συζήτηση, η οποία, για όποιον είχε τη διάθεση να καταλάβει, οδηγεί στο σαφές συμπέρασμα ότι στην πολιτική σκηνή υπάρχουν δύο όχθες. Σαφής είναι επίσης η εικόνα σε ποια όχθη στέκεται ο κάθε πολιτικός αρχηγός, το κάθε κόμμα.

Ηδη αμέσως μετά τη χτεσινή συζήτηση ξεκίνησε από «ειδικούς» η αποτίμηση της εμφάνισης των αρχηγών. Ποιος ήταν πιο άμεσος, πιο χαμογελαστός, ποια η καλύτερη γραβάτα... Πολύς λόγος έγινε και επί της «ασφυκτικής» διαδικασίας που ακολουθήθηκε. Ομως όλα αυτά δεν έχουν άλλο στόχο από το κρύψουν την ουσία: Τι εκφράζει και ποιων τα συμφέροντα εκπροσωπεί το κάθε κόμμα.

Η Αλέκα Παπαρήγα - και χτες - δεν έκρυψε σε ποια όχθη της πολιτικής σκηνής στέκεται και για ποιων τα συμφέροντα αγωνίζεται το ΚΚΕ.