Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που οι δημοκρατικές κατακτήσεις των λαών δέχονται την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου, στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της ακόμη μεγαλύτερης διεθνοποίησής του. Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης, εκτός των άλλων, η διαρκής συρρίκνωση, τα τελευταία χρόνια, των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών.

Η επίθεση στο δικαίωμα στη δουλιά, ο συνεχής περιορισμός των εργασιακών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, η συρρίκνωση της Κοινωνικής Πρόνοιας, η συνεχής και συχνή ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και του φιλειρηνικού κινήματος, η καταστροφή του περιβάλλοντος, αλλά και η ολοκληρωτική φαλκίδευση του δικαιώματος στην πληροφόρηση αποτελούν μια μόνο πτυχή του όλου προβλήματος, τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Το ζήτημα, μάλιστα, δραματοποιείται περισσότερο, αν εξετάσει κανείς την περιστολή των πολιτικών δικαιωμάτων που επιχειρείται τελευταία και στοχεύει στην αντιμετώπιση των λαϊκών αντιστάσεων, που προκύπτουν αναπόφευκτα από τη γενικότερη επίθεση που δέχονται οι κατακτήσεις των εργαζομένων.

Ο εγχώριος «τρομονόμος», που ψηφίστηκε από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αναμένεται σύντομα - μετά τις εκλογές - να συμπληρωθεί και να προσαρμοστεί στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβρη του 2001, που υιοθέτησε το λεγόμενο ευρωτρομονόμο, χαρακτηρίζοντας ως τρομοκράτη όποιον αντιτίθεται στις υπάρχουσες πολιτικές, οικονομικές ή κοινωνικές δομές μιας χώρας. Είναι φανερό ότι επιχειρείται να τεθεί υπό ομηρία, τόσο η πολιτική δραστηριότητα, όσο και η ύπαρξη και λειτουργία συγκεκριμένων πολιτικών κομμάτων.

Είναι ξεκάθαρο ότι η περαιτέρω διεθνοποίηση του κεφαλαίου συνάδει απόλυτα με το δημοκρατικό έλλειμμα και επιβάλλει την ολοένα και μεγαλύτερη διεθνοποίηση της καταστολής.

Τα κόμματα του δικομματισμού στη χώρα μας, με ευήκοον πάντα ους προς τα κελεύσματα ΗΠΑ και ΕΕ, πρωτοστατούν στην κατεδάφιση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, των δημοκρατικών κατακτήσεων του λαού μας. Ταυτόχρονα, σοβαρή ευθύνη για την κατάσταση αυτή έχουν και οι δυνάμεις εκείνες, όπως ο ΣΥΝ, που συνεχίζουν να καλλιεργούν ευρωαυταπάτες, προσκολλώμενες, παράλληλα, σε μια παρωχημένη και ιδιότυπη θεσμο-λαγνεία στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος.

Στις εκλογές της 7ης Μάρτη, επομένως, ένα από τα θέματα που διακυβεύεται είναι η υπεράσπιση και η διεύρυνση δικαιωμάτων και ελευθεριών, καθώς είναι βέβαιο ότι όποιος από τους εταίρους του δικομματισμού κι αν επικρατήσει, θα φέρει την επόμενη μέρα νέα αντιλαϊκά μέτρα, νέες ρυθμίσεις ισοπέδωσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, κανένας δεν μπορεί να παραμένει παρατηρητής. Η αδράνεια δε συγχωρείται. Είναι απαραίτητη η μέγιστη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων στην προοπτική συγκρότησης του Μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων απέναντι στην κυρίαρχη αστική πολιτική. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΣΗΜΕΡΑ η ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ, τόσο σαν δύναμη αντίστασης, όσο και σαν δύναμη προοπτικής. Συμπαράταξη με το ΚΚΕ και ενίσχυση του ΚΚΕ σημαίνει αγώνα από καλύτερες θέσεις για την υπεράσπιση και διεύρυνση δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών. Τα 85 χρόνια ιστορίας του ΚΚΕ αποτελούν, άλλωστε, την καλύτερη εγγύηση στον αγώνα για τα δίκαια της εργατικής τάξης, για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ψήφος στο ΚΚΕ μένει στην Αριστερά, μένει στην αντίσταση και την ανατροπή, γίνεται όπλο για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων του λαού μας.